tag:blogger.com,1999:blog-21749173055693140702024-03-05T15:59:17.206+02:00ΠΟΙΗΤΙΚΟΝΈνα ταξίδι στο όνειρο, στη φαντασία, στις μύχιες σκέψεις, στην ίδια τη ζωή ξεκίνησε!!! Στόχος μου, να μοιραστώ μαζί σας ολίγιστα απ' αυτά που συχνά καταθέτω στο χαρτί.
Copyright 2010 ©Καλλιόπη Ιωάν.Δημητροπούλου
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.comBlogger135125tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-73440607008230172002020-08-12T17:11:00.002+03:002020-08-12T17:11:35.507+03:00ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ<p> <a href="https://www.patrisnews.com/%ce%ac%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%b1-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%ba%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%cf%8c%cf%80%ce%b7-%ce%b9-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%bf/?fbclid=IwAR0hNeS1mpiujJuYhsrgvvTAYHiP06gVYEhSIVT0TGDPahhvgrxVrflJcdw">https://www.patrisnews.com/%ce%ac%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%b1-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%ba%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%cf%8c%cf%80%ce%b7-%ce%b9-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%bf/?fbclid=IwAR0hNeS1mpiujJuYhsrgvvTAYHiP06gVYEhSIVT0TGDPahhvgrxVrflJcdw</a></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjswQWI2oIMQkGRnmJ8WKx2T6h5A0daplOfPF4cFlS7nX8h43v1k0cvcl65r4ANrdxXjRclzLOmN9PvvQ8m9oVjJ8io9GFJx9Y3txQwwu8h7HaPdSyGWXgMfYH_HYPXfhc7yl4PXscx/s1045/FB_IMG_1596357519172.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1045" data-original-width="694" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjswQWI2oIMQkGRnmJ8WKx2T6h5A0daplOfPF4cFlS7nX8h43v1k0cvcl65r4ANrdxXjRclzLOmN9PvvQ8m9oVjJ8io9GFJx9Y3txQwwu8h7HaPdSyGWXgMfYH_HYPXfhc7yl4PXscx/s640/FB_IMG_1596357519172.jpg" /></a></div><p><br /></p><p><br /></p>ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-26242845093234673872020-08-12T17:06:00.003+03:002020-08-12T17:07:47.168+03:00ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΟΛΎΜΠΙΟΝΙΚΗ Π.ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟ<p> <a href="https://www.patrisnews.com/o-ilios-paraolybionikis-polychronis-chronopoulos-timate-apo-tin-pena-trion-ilion-logotechnon/?fbclid=IwAR0y-61a6pJ_6nYq3Hjed70Xwa6DNbJhaCyiCLJNNlMm5F_AyNhsjkA7BzA">https://www.patrisnews.com/o-ilios-paraolybionikis-polychronis-chronopoulos-timate-apo-tin-pena-trion-ilion-logotechnon/?fbclid=IwAR0y-61a6pJ_6nYq3Hjed70Xwa6DNbJhaCyiCLJNNlMm5F_AyNhsjkA7BzA</a></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3I0t5mVj0d7EDyXXLeMTxMSXUnDTfMHlMhYGiMJdF-DfrF36VZ8T7vzRUGg0tuqgNdHXf1J6o5ZqtHfbF4lcU-NXVvGLu2SoTqaStrBRj9I5Gj-UlCgaNtaNiV-tnnMvuXmDgBR2_/s1440/115588586_2645168085695173_5658056910690185733_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1018" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3I0t5mVj0d7EDyXXLeMTxMSXUnDTfMHlMhYGiMJdF-DfrF36VZ8T7vzRUGg0tuqgNdHXf1J6o5ZqtHfbF4lcU-NXVvGLu2SoTqaStrBRj9I5Gj-UlCgaNtaNiV-tnnMvuXmDgBR2_/s640/115588586_2645168085695173_5658056910690185733_o.jpg" /></a></div><p><br /></p>ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-1335522142766282292020-08-12T16:57:00.005+03:002020-10-15T00:25:56.372+03:00"ΤΗΣ ΗΛΕΙΟΠΕΤΡΑΣ", εκδόσεις "Δρόμων" 2020<p> <span color="var(--primary-text)" style="font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;">Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή σε 1000 αντίτυπα! Το βιβλίο παραχωρείται στον </span><span style="font-family: inherit;">ΣΥΛΛΟΓΟ ΑμεΑ "ΗΛΙΣ" </span><span color="var(--primary-text)" style="font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;">της Ηλείας. Όλα τα έσοδα από τις παρουσιάσεις του βιβλίου, με συμβολική τιμή πώλησης, θα διατεθούν για την στήριξη του συλλόγου. </span><span color="var(--primary-text)" style="font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; white-space: pre-wrap;">Προλογίζει ο Ηλείος φιλόλογος Γιώργος Ευθυμίου.</span></p><div style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><div class="l9j0dhe7" style="animation-name: none; font-family: inherit; position: relative; transition-property: none;"><div class="l9j0dhe7" style="animation-name: none; font-family: inherit; position: relative; transition-property: none;"><div style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><a class="oajrlxb2 gs1a9yip g5ia77u1 mtkw9kbi tlpljxtp qensuy8j ppp5ayq2 goun2846 ccm00jje s44p3ltw mk2mc5f4 rt8b4zig n8ej3o3l agehan2d sk4xxmp2 rq0escxv nhd2j8a9 a8c37x1j mg4g778l btwxx1t3 pfnyh3mw p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x tgvbjcpo hpfvmrgz jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso l9j0dhe7 i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of du4w35lb lzcic4wl abiwlrkh p8dawk7l tm8avpzi" href="https://www.facebook.com/photo/?fbid=10219895197923093&set=a.10200478140428791&__cft__[0]=AZUQh8lBXgZHPF2d7Tw06eZGXEvikGV9KtxA9YlHh_QdX9PvdHURGbqLwfAEu8FJ80tB37cfw6_0QreusNv3024oy1tu2sZan9rfvJ0iKf1v6Ru6_44Hxxm3WgnLLF9IQpw&__tn__=EH-R" role="link" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; align-items: stretch; animation-name: none; border-bottom-color: var(--always-dark-overlay); border-left-color: var(--always-dark-overlay); border-right-color: var(--always-dark-overlay); border-style: solid; border-top-color: var(--always-dark-overlay); border-width: 0px; box-sizing: border-box; color: #385898; cursor: pointer; display: block; flex-basis: auto; flex-direction: row; flex-shrink: 0; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; min-height: 0px; min-width: 0px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: inherit; text-decoration-line: none; touch-action: manipulation; transition-property: none; user-select: none; z-index: 0;" tabindex="0"><div class="bp9cbjyn tqsryivl j83agx80 cbu4d94t ni8dbmo4 stjgntxs l9j0dhe7 k4urcfbm" style="align-items: center; animation-name: none; background-color: #ede4d3; display: flex; flex-direction: column; font-family: inherit; overflow: hidden; position: relative; transition-property: none; width: 500px;"><div style="animation-name: none; font-family: inherit; max-width: 100%; min-width: 500px; transition-property: none; width: calc((100vh + -325px) * 0.698611);"><div class="do00u71z ni8dbmo4 stjgntxs l9j0dhe7" style="animation-name: none; font-family: inherit; height: 0px; overflow: hidden; padding-top: 715.703px; position: relative; transition-property: none;"><div class="pmk7jnqg kr520xx4" style="animation-name: none; font-family: inherit; height: 715.703px; left: 0px; position: absolute; top: 0px; transition-property: none; width: 500px;"><img alt="Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο που λέει "ΚΑΛΛΙΟΠΗ I. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΤΗΣ ΗΛΕΙΟΠΕΤΡΑΣ Ποίηση ΔΡΟΜΩΝ"" class="i09qtzwb n7fi1qx3 datstx6m pmk7jnqg j9ispegn kr520xx4 k4urcfbm bixrwtb6" height="720" src="https://scontent.fath2-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/s720x720/107538748_10219895197963094_3492863786161677460_n.jpg?_nc_cat=104&_nc_sid=730e14&_nc_eui2=AeE3sxnaBtdteYAy-IrCYXL4wVlcIir3mgnBWVwiKveaCY8dMylcbVAs_65VCulHxlI&_nc_ohc=Builaj3NfNUAX9zIq7d&_nc_ht=scontent.fath2-1.fna&_nc_tp=7&oh=65deac1940f6b9947877688a13732224&oe=5F58955A" style="animation-name: none; border: 0px; bottom: 0px; height: 715.703px; left: 0px; object-fit: cover; position: absolute; right: 0px; top: 0px; transition-property: none; width: 500px;" width="503" /></div></div></div></div><div class="linmgsc8 opwvks06 i09qtzwb n7fi1qx3 hzruof5a pmk7jnqg j9ispegn kr520xx4" style="animation-name: none; border-bottom: 1px solid; border-top: 1px solid; bottom: 0px; font-family: inherit; left: 0px; pointer-events: none; position: absolute; right: 0px; top: 0px; transition-property: none;"></div><div class="n00je7tq arfg74bv qs9ysxi8 k77z8yql i09qtzwb n7fi1qx3 b5wmifdl hzruof5a pmk7jnqg j9ispegn kr520xx4 c5ndavph art1omkt ot9fgl3s" data-visualcompletion="ignore" style="animation-name: none; border-radius: inherit; bottom: 0px; font-family: inherit; left: 0px; opacity: 0; pointer-events: none; position: absolute; right: 0px; top: 0px; transition-duration: var(--fds-duration-extra-extra-short-out); transition-property: none; transition-timing-function: var(--fds-animation-fade-out);"></div></a></div></div><div class="stjgntxs ni8dbmo4" style="animation-name: none; font-family: inherit; overflow: hidden; transition-property: none;"></div></div></div><div style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><div class="stjgntxs ni8dbmo4 l82x9zwi uo3d90p7 h905i5nu monazrh9" data-visualcompletion="ignore-dynamic" style="animation-name: none; border-radius: 0px 0px 8px 8px; font-family: inherit; overflow: hidden; transition-property: none;"><div style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><div style="animation-name: none; background-color: white; color: #1c1e21; font-family: "segoe ui historic", "segoe ui", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; transition-property: none;"><div class="l9j0dhe7" style="animation-name: none; font-family: inherit; position: relative; transition-property: none;"><div class="bp9cbjyn m9osqain j83agx80 jq4qci2q bkfpd7mw a3bd9o3v kvgmc6g5 wkznzc2l oygrvhab dhix69tm jktsbyx5 rz4wbd8a osnr6wyh a8nywdso s1tcr66n" style="align-items: center; animation-name: none; border-bottom: 1px solid; color: var(--secondary-text); display: flex; font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; justify-content: flex-end; line-height: 1.3333; margin: 0px 16px; padding: 10px 0px; transition-property: none;"><div class="bp9cbjyn j83agx80 buofh1pr ni8dbmo4 stjgntxs" style="align-items: center; animation-name: none; display: flex; flex-grow: 1; font-family: inherit; overflow: hidden; transition-property: none;"><span aria-label="Δείτε ποιοι αντέδρασαν" role="toolbar" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><span class="bp9cbjyn j83agx80 b3onmgus" id="jsc_c_c3" style="align-items: center; animation-name: none; display: flex; font-family: inherit; padding-left: 4px; transition-property: none;"><span class="np69z8it et4y5ytx j7g94pet b74d5cxt qw6c0r16 kb8x4rkr ed597pkb omcyoz59 goun2846 ccm00jje s44p3ltw mk2mc5f4 qxh1up0x qtyiw8t4 tpcyxxvw k0bpgpbk hm271qws rl04r1d5 l9j0dhe7 ov9facns kavbgo14" style="animation-name: none; border-bottom-color: var(--card-background); border-left-color: var(--card-background); border-radius: 11px; border-right-color: var(--card-background); border-style: solid; border-top-color: var(--card-background); border-width: 2px; font-family: inherit; height: 18px; margin-left: -4px; position: relative; transition-property: none; width: 18px; z-index: 2;"><span class="t0qjyqq4 jos75b7i j6sty90h kv0toi1t q9uorilb hm271qws ov9facns" style="animation-name: none; border-radius: 9px; display: inline-block; font-family: inherit; height: 18px; transition-property: none; width: 18px;"><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="align-items: inherit; align-self: inherit; animation-name: none; display: inherit; flex-direction: inherit; flex: inherit; font-family: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; place-content: inherit; transition-property: none; width: inherit;"><div aria-label="Μου αρέσει!: 81 άτομα" class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl l9j0dhe7 abiwlrkh p8dawk7l" role="button" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; animation-name: none; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: inline; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: inherit; touch-action: manipulation; transition-property: none; user-select: none;" tabindex="0"><img class="j1lvzwm4" height="18" src="data:image/svg+xml,%3csvg xmlns='http://www.w3.org/2000/svg' xmlns:xlink='http://www.w3.org/1999/xlink' viewBox='0 0 16 16'%3e%3cdefs%3e%3clinearGradient id='a' x1='50%25' x2='50%25' y1='0%25' y2='100%25'%3e%3cstop offset='0%25' stop-color='%2318AFFF'/%3e%3cstop offset='100%25' stop-color='%230062DF'/%3e%3c/linearGradient%3e%3cfilter id='c' width='118.8%25' height='118.8%25' x='-9.4%25' y='-9.4%25' filterUnits='objectBoundingBox'%3e%3cfeGaussianBlur in='SourceAlpha' result='shadowBlurInner1' stdDeviation='1'/%3e%3cfeOffset dy='-1' in='shadowBlurInner1' result='shadowOffsetInner1'/%3e%3cfeComposite in='shadowOffsetInner1' in2='SourceAlpha' k2='-1' k3='1' operator='arithmetic' result='shadowInnerInner1'/%3e%3cfeColorMatrix in='shadowInnerInner1' values='0 0 0 0 0 0 0 0 0 0.299356041 0 0 0 0 0.681187726 0 0 0 0.3495684 0'/%3e%3c/filter%3e%3cpath id='b' d='M8 0a8 8 0 00-8 8 8 8 0 1016 0 8 8 0 00-8-8z'/%3e%3c/defs%3e%3cg fill='none'%3e%3cuse fill='url(%23a)' xlink:href='%23b'/%3e%3cuse fill='black' filter='url(%23c)' xlink:href='%23b'/%3e%3cpath fill='white' d='M12.162 7.338c.176.123.338.245.338.674 0 .43-.229.604-.474.725a.73.73 0 01.089.546c-.077.344-.392.611-.672.69.121.194.159.385.015.62-.185.295-.346.407-1.058.407H7.5c-.988 0-1.5-.546-1.5-1V7.665c0-1.23 1.467-2.275 1.467-3.13L7.361 3.47c-.005-.065.008-.224.058-.27.08-.079.301-.2.635-.2.218 0 .363.041.534.123.581.277.732.978.732 1.542 0 .271-.414 1.083-.47 1.364 0 0 .867-.192 1.879-.199 1.061-.006 1.749.19 1.749.842 0 .261-.219.523-.316.666zM3.6 7h.8a.6.6 0 01.6.6v3.8a.6.6 0 01-.6.6h-.8a.6.6 0 01-.6-.6V7.6a.6.6 0 01.6-.6z'/%3e%3c/g%3e%3c/svg%3e" style="animation-name: none; border: 0px; transition-property: none; vertical-align: top;" width="18" /></div></span></span></span><span class="np69z8it et4y5ytx j7g94pet b74d5cxt qw6c0r16 kb8x4rkr ed597pkb omcyoz59 goun2846 ccm00jje s44p3ltw mk2mc5f4 qxh1up0x qtyiw8t4 tpcyxxvw k0bpgpbk hm271qws rl04r1d5 l9j0dhe7 ov9facns tkr6xdv7" style="animation-name: none; border-bottom-color: var(--card-background); border-left-color: var(--card-background); border-radius: 11px; border-right-color: var(--card-background); border-style: solid; border-top-color: var(--card-background); border-width: 2px; font-family: inherit; height: 18px; margin-left: -4px; position: relative; transition-property: none; width: 18px; z-index: 1;"><span class="t0qjyqq4 jos75b7i j6sty90h kv0toi1t q9uorilb hm271qws ov9facns" style="animation-name: none; border-radius: 9px; display: inline-block; font-family: inherit; height: 18px; transition-property: none; width: 18px;"><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="align-items: inherit; align-self: inherit; animation-name: none; display: inherit; flex-direction: inherit; flex: inherit; font-family: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; place-content: inherit; transition-property: none; width: inherit;"><div aria-label="Τέλειο!: 63 άτομα" class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl l9j0dhe7 abiwlrkh p8dawk7l" role="button" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; animation-name: none; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: inline; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: inherit; touch-action: manipulation; transition-property: none; user-select: none;" tabindex="0"><img class="j1lvzwm4" height="18" src="data:image/svg+xml,%3csvg xmlns='http://www.w3.org/2000/svg' xmlns:xlink='http://www.w3.org/1999/xlink' viewBox='0 0 16 16'%3e%3cdefs%3e%3clinearGradient id='a' x1='50%25' x2='50%25' y1='0%25' y2='100%25'%3e%3cstop offset='0%25' stop-color='%23FF6680'/%3e%3cstop offset='100%25' stop-color='%23E61739'/%3e%3c/linearGradient%3e%3cfilter id='c' width='118.8%25' height='118.8%25' x='-9.4%25' y='-9.4%25' filterUnits='objectBoundingBox'%3e%3cfeGaussianBlur in='SourceAlpha' result='shadowBlurInner1' stdDeviation='1'/%3e%3cfeOffset dy='-1' in='shadowBlurInner1' result='shadowOffsetInner1'/%3e%3cfeComposite in='shadowOffsetInner1' in2='SourceAlpha' k2='-1' k3='1' operator='arithmetic' result='shadowInnerInner1'/%3e%3cfeColorMatrix in='shadowInnerInner1' values='0 0 0 0 0.710144928 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0.117780134 0 0 0 0.349786932 0'/%3e%3c/filter%3e%3cpath id='b' d='M8 0a8 8 0 100 16A8 8 0 008 0z'/%3e%3c/defs%3e%3cg fill='none'%3e%3cuse fill='url(%23a)' xlink:href='%23b'/%3e%3cuse fill='black' filter='url(%23c)' xlink:href='%23b'/%3e%3cpath fill='white' d='M10.473 4C8.275 4 8 5.824 8 5.824S7.726 4 5.528 4c-2.114 0-2.73 2.222-2.472 3.41C3.736 10.55 8 12.75 8 12.75s4.265-2.2 4.945-5.34c.257-1.188-.36-3.41-2.472-3.41'/%3e%3c/g%3e%3c/svg%3e" style="animation-name: none; border: 0px; transition-property: none; vertical-align: top;" width="18" /></div></span></span></span></span></span><div style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="align-items: inherit; align-self: inherit; animation-name: none; display: inherit; flex-direction: inherit; flex: inherit; font-family: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; place-content: inherit; transition-property: none; width: inherit;"><div class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 a8c37x1j p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl l9j0dhe7 abiwlrkh p8dawk7l gmql0nx0 ce9h75a5 ni8dbmo4 stjgntxs" role="button" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; animation-name: none; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; color: inherit; cursor: pointer; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; max-height: 1.3333em; outline: none; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; text-align: inherit; touch-action: manipulation; transition-property: none; user-select: none;" tabindex="0"><span aria-hidden="true" class="bzsjyuwj ni8dbmo4 stjgntxs ltmttdrg gjzvkazv" style="animation-name: none; float: left; font-family: inherit; overflow: hidden; text-overflow: ellipsis; transition-property: none; width: 100px;"><span style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><span class="gpro0wi8 pcp91wgn" style="animation-name: none; font-family: inherit; padding-left: 6px; transition-property: none;">144</span></span></span><span class="gpro0wi8 cwj9ozl2 bzsjyuwj ja2t1vim" style="animation-name: none; background-color: var(--card-background); float: left; font-family: inherit; margin-left: -100px; transition-property: none;"><span style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><span class="pcp91wgn" style="animation-name: none; font-family: inherit; padding-left: 6px; transition-property: none;">φωτεινή αζαμοπούλου, Panos Kourvas και 142 ακόμη</span></span></span></div></span></div></div><div class="bp9cbjyn j83agx80 pfnyh3mw p1ueia1e" style="align-items: center; animation-name: none; display: flex; flex-shrink: 0; font-family: inherit; height: 22px; transition-property: none;"><div class="gtad4xkn" style="animation-name: none; font-family: inherit; margin-left: 7px; transition-property: none;"><div class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl l9j0dhe7 abiwlrkh gpro0wi8 dwo3fsh8 ow4ym5g4 auili1gw du4w35lb gmql0nx0" id="jsc_c_c2" role="button" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; animation-name: none; appearance: none; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; color: inherit; cursor: pointer; display: inline; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: inherit; touch-action: manipulation; transition-property: none; user-select: none; z-index: 0;" tabindex="0"><span class="oi732d6d ik7dh3pa d2edcug0 qv66sw1b c1et5uql a8c37x1j muag1w35 enqfppq2 jq4qci2q a3bd9o3v knj5qynh m9osqain" color="var(--secondary-text)" dir="auto" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; animation-name: none; display: block; font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; line-height: 1.3333; margin-bottom: -4px; margin-top: -4px; max-width: 100%; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; word-break: break-word;">92 σχόλια</span></div></div><div class="gtad4xkn" style="animation-name: none; font-family: inherit; margin-left: 7px; transition-property: none;"><span class="tojvnm2t a6sixzi8 abs2jz4q a8s20v7p t1p8iaqh k5wvi7nf q3lfd5jv pk4s997a bipmatt0 cebpdrjk qowsmv63 owwhemhu dp1hu0rb dhp61c6y iyyx5f41" style="align-items: inherit; align-self: inherit; animation-name: none; display: inherit; flex-direction: inherit; flex: inherit; font-family: inherit; height: inherit; max-height: inherit; max-width: inherit; min-height: inherit; min-width: inherit; place-content: inherit; transition-property: none; width: inherit;"><div class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl l9j0dhe7 abiwlrkh gpro0wi8 dwo3fsh8 ow4ym5g4 auili1gw du4w35lb gmql0nx0" role="button" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; animation-name: none; appearance: none; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; color: inherit; cursor: pointer; display: inline; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: inherit; touch-action: manipulation; transition-property: none; user-select: none; z-index: 0;" tabindex="0"><span class="oi732d6d ik7dh3pa d2edcug0 qv66sw1b c1et5uql a8c37x1j muag1w35 enqfppq2 jq4qci2q a3bd9o3v knj5qynh m9osqain" color="var(--secondary-text)" dir="auto" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; animation-name: none; display: block; font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; line-height: 1.3333; margin-bottom: -4px; margin-top: -4px; max-width: 100%; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; word-break: break-word;">8 κοινοποιήσεις</span></div></span></div></div></div></div><div class="a8nywdso e5nlhep0 rz4wbd8a ecm0bbzt dhix69tm oygrvhab wkznzc2l kvgmc6g5 k7cz35w2 jq4qci2q j83agx80" style="animation-name: none; display: flex; font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; height: 32px; margin: 0px 16px; padding: 4px 0px; transition-property: none;"><span class="_18vi" style="align-items: center; animation-name: none; display: flex; flex: 1 0 0px; font-family: inherit; justify-content: center; transition-property: none;"><div class="l9j0dhe7 k4urcfbm" style="animation-name: none; font-family: inherit; position: relative; transition-property: none; width: 156px;"><div class="l9j0dhe7" style="animation-name: none; font-family: inherit; position: relative; transition-property: none;"><span style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><div aria-label="Μου αρέσει!" class="oajrlxb2 bp9cbjyn g5ia77u1 mtkw9kbi tlpljxtp qensuy8j ppp5ayq2 goun2846 ccm00jje s44p3ltw mk2mc5f4 rt8b4zig n8ej3o3l agehan2d sk4xxmp2 rq0escxv nhd2j8a9 j83agx80 mg4g778l btwxx1t3 pfnyh3mw p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x tgvbjcpo hpfvmrgz jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso l9j0dhe7 i1ao9s8h esuyzwwr gokke00a du4w35lb lzcic4wl abiwlrkh p8dawk7l buofh1pr taijpn5t" role="button" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; align-items: center; animation-name: none; background-color: transparent; border-bottom-color: var(--always-dark-overlay); border-left-color: var(--always-dark-overlay); border-right-color: var(--always-dark-overlay); border-style: solid; border-top-color: var(--always-dark-overlay); border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: flex; flex-direction: row; flex: 1 0 auto; font-family: inherit; justify-content: center; list-style: none; margin: 0px; min-height: 0px; min-width: 0px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: inherit; touch-action: none; transition-property: none; user-select: none; z-index: 0;" tabindex="0"><div class="e71nayrh _18vj" style="align-items: center; animation-name: none; color: var(--secondary-text); display: flex; flex: 1 0 0%; font-family: inherit; font-weight: 600; height: 32px; justify-content: center; line-height: 1; padding: 0px 2px; position: relative; transition-delay: 0s; transition-duration: 400ms; transition-property: none !important; transition-timing-function: cubic-bezier(0.08, 0.52, 0.52, 1); transition: none 400ms cubic-bezier(0.08, 0.52, 0.52, 1) 0s; z-index: 6;"><span class="q9uorilb sf5mxxl7 bdca9zbp" style="animation-name: none; display: inline-block; filter: brightness(0) var(--filter-secondary-icon); font-family: inherit; transition-property: none; vertical-align: middle;"><span class="pq6dq46d" style="animation-name: none; display: inline-flex; font-family: inherit; transition-property: none;"><span class="pq6dq46d fv0vnmcu" style="animation-name: none; display: inline-flex; font-family: inherit; margin-right: 6px; transition-property: none;"><i class="sp_FJ837XUUgqW sx_36b068" role="img" style="animation-name: none; background-image: url("/rsrc.php/v3/y0/r/2Yn8HNDtHCq.png"); background-position: 0px -250px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; display: inline-block; height: 18px; transition-property: none; width: 18px;"></i></span></span></span>Μου αρέσει!</div></div><div aria-label="Αντιδράστε" class="oajrlxb2 gs1a9yip g5ia77u1 mtkw9kbi tlpljxtp qensuy8j ppp5ayq2 goun2846 ccm00jje s44p3ltw mk2mc5f4 rt8b4zig n8ej3o3l agehan2d sk4xxmp2 rq0escxv nhd2j8a9 pq6dq46d mg4g778l btwxx1t3 pfnyh3mw p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x tgvbjcpo hpfvmrgz b4ylihy8 rz4wbd8a b40mr0ww a8nywdso pmk7jnqg i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of du4w35lb lzcic4wl abiwlrkh p8dawk7l n7fi1qx3 maw0qe7g q45zohi1 g0aa4cga" role="button" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; align-items: stretch; animation-name: none; background-color: transparent; border-bottom-color: var(--always-dark-overlay); border-left-color: var(--always-dark-overlay); border-right-color: var(--always-dark-overlay); border-style: solid; border-top-color: var(--always-dark-overlay); border-width: 0px; box-sizing: border-box; clip-path: polygon(0px 0px, 0px 0px, 0px 0px, 0px 0px); clip: rect(0px, 0px, 0px, 0px); cursor: pointer; display: inline-flex; flex-basis: auto; flex-direction: row; flex-shrink: 0; font-family: inherit; list-style: none; margin: 0px; min-height: 0px; min-width: 0px; outline: none; padding: 13px 0px; position: absolute; right: 0px; text-align: inherit; top: -5px; touch-action: manipulation; transition-property: none; user-select: none; z-index: 0;" tabindex="0"><i class="hu5pjgll m6k467ps sp_-69RjdrrvoB sx_acc2cf" style="animation-name: none; background-image: url("/rsrc.php/v3/yX/r/X8MSNQozyqh.png"); background-position: 0px -1047px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; display: inline-block; filter: var(--filter-secondary-icon); height: 16px; transition-property: none; vertical-align: -0.25em; width: 16px;"></i><div class="n00je7tq arfg74bv qs9ysxi8 k77z8yql i09qtzwb n7fi1qx3 b5wmifdl hzruof5a pmk7jnqg j9ispegn kr520xx4 c5ndavph art1omkt ot9fgl3s" data-visualcompletion="ignore" style="animation-name: none; border-radius: inherit; bottom: 0px; font-family: inherit; left: 0px; opacity: 0; pointer-events: none; position: absolute; right: 0px; top: 0px; transition-duration: var(--fds-duration-extra-extra-short-out); transition-property: none; transition-timing-function: var(--fds-animation-fade-out);"></div></div></span></div></div></span><span class="_18vi" style="align-items: center; animation-name: none; display: flex; flex: 1 0 0px; font-family: inherit; justify-content: center; transition-property: none;"><div aria-label="Αφήστε ένα σχόλιο" class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv n05y2jgg hbms080z p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h vul9dhcy f1sip0of lzcic4wl l9j0dhe7 abiwlrkh p8dawk7l f49446kz _666h _18vj _18vk" role="button" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; align-items: center; animation-name: none; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; color: var(--secondary-text); cursor: pointer; display: flex; flex: 1 0 0%; font-family: inherit; font-weight: 600; height: 32px; justify-content: center; line-height: 1; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px 2px; position: relative; text-align: inherit; touch-action: manipulation; transition-delay: 0s; transition-duration: 400ms; transition-property: none !important; transition-timing-function: cubic-bezier(0.08, 0.52, 0.52, 1); transition: none 400ms cubic-bezier(0.08, 0.52, 0.52, 1) 0s; user-select: none; white-space: nowrap;" tabindex="0">Σχόλιο</div></span><div aria-label="Στείλτε το σε φίλους ή δημοσιεύστε το στο χρονολόγιό σας." class="oajrlxb2 bp9cbjyn g5ia77u1 mtkw9kbi tlpljxtp qensuy8j ppp5ayq2 goun2846 ccm00jje s44p3ltw mk2mc5f4 rt8b4zig n8ej3o3l agehan2d sk4xxmp2 rq0escxv nhd2j8a9 j83agx80 rj1gh0hx btwxx1t3 pfnyh3mw p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x tgvbjcpo hpfvmrgz jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso l9j0dhe7 i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of du4w35lb lzcic4wl abiwlrkh p8dawk7l buofh1pr k7cz35w2 taijpn5t ms05siws flx89l3n ogy3fsii" role="button" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; align-items: center; animation-name: none; background-color: transparent; border-bottom-color: var(--always-dark-overlay); border-left-color: var(--always-dark-overlay); border-right-color: var(--always-dark-overlay); border-style: solid; border-top-color: var(--always-dark-overlay); border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: flex; flex-direction: row; flex: 1 0 0px; font-family: inherit; height: 32px; justify-content: center; list-style: none; margin: 0px; min-height: 0px; min-width: 0px; outline: none; padding: 0px; position: relative; text-align: inherit; touch-action: manipulation; transition-duration: var(--fds-fast); transition-property: none; transition-timing-function: var(--fds-strong); user-select: none; z-index: 0;" tabindex="0"><div class="rq0escxv l9j0dhe7 du4w35lb j83agx80 pfnyh3mw taijpn5t bp9cbjyn owycx6da btwxx1t3" style="align-items: center; animation-name: none; box-sizing: border-box; display: flex; flex-flow: row nowrap; flex-shrink: 0; font-family: inherit; justify-content: center; position: relative; transition-property: none; z-index: 0;"><div class="rq0escxv l9j0dhe7 du4w35lb j83agx80 cbu4d94t d2edcug0 p8fzw8mz" style="animation-name: none; box-sizing: border-box; display: flex; flex-direction: column; font-family: inherit; max-width: 100%; padding-right: 6px; position: relative; transition-property: none; z-index: 0;"><i class="hu5pjgll m6k467ps sp_FJ837XUUgqW sx_c0e0ef" style="animation-name: none; background-image: url("/rsrc.php/v3/y0/r/2Yn8HNDtHCq.png"); background-position: 0px -307px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; display: inline-block; filter: var(--filter-secondary-icon); height: 18px; transition-property: none; vertical-align: -0.25em; width: 18px;"></i></div><div class="rq0escxv l9j0dhe7 du4w35lb j83agx80 cbu4d94t d2edcug0" style="animation-name: none; box-sizing: border-box; display: flex; flex-direction: column; font-family: inherit; max-width: 100%; position: relative; transition-property: none; z-index: 0;"><span class="a8c37x1j ni8dbmo4 stjgntxs l9j0dhe7 ltmttdrg g0qnabr5 oi732d6d ik7dh3pa d2edcug0 qv66sw1b c1et5uql muag1w35 enqfppq2 jq4qci2q a3bd9o3v lrazzd5p m9osqain" color="var(--secondary-text)" dir="auto" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; animation-name: none; display: block; font-family: inherit; font-size: 0.9375rem; font-weight: 600; line-height: 1.3333; margin-bottom: -4px; margin-top: -4px; max-width: 100%; overflow-wrap: break-word; overflow: hidden; position: relative; text-overflow: ellipsis; transition-property: none; white-space: nowrap; word-break: break-word;">Κοινοποίηση</span></div></div><div class="n00je7tq arfg74bv qs9ysxi8 k77z8yql i09qtzwb n7fi1qx3 b5wmifdl hzruof5a pmk7jnqg j9ispegn kr520xx4 c5ndavph art1omkt ot9fgl3s" data-visualcompletion="ignore" style="animation-name: none; border-radius: 4px; bottom: 0px; font-family: inherit; left: 0px; opacity: 0; pointer-events: none; position: absolute; right: 0px; top: 0px; transition-duration: var(--fds-duration-extra-extra-short-out); transition-property: none; transition-timing-function: var(--fds-animation-fade-out);"></div></div></div></div><div class="cwj9ozl2 tvmbv18p" style="animation-name: none; color: #1c1e21; font-family: "segoe ui historic", "segoe ui", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 4px; transition-property: none;"><span class="pmk7jnqg g0aa4cga q45zohi1" data-html2canvas-ignore="true" style="animation-name: none; clip-path: polygon(0px 0px, 0px 0px, 0px 0px, 0px 0px); clip: rect(0px, 0px, 0px, 0px); font-family: inherit; position: absolute; transition-property: none;"></span></div></div></div></div>ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-21664761055850695372019-12-26T01:18:00.000+02:002019-12-27T22:08:11.001+02:00KΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΙΑΤΡΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ (Κριτική προσέγγιση)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKwm42n4f5RQsQHioDfv1yLmUFSpuKs36ol51kRXPaO7d73gxe-zMh1fJfpvFxoW6L-Yggq3JeqUm4danuHdVa8ykF11K4RGuTGrHF4axIecReDFTGmSwFo-iBWNCU27j_eFBYDPoT/s1600/2c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="611" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKwm42n4f5RQsQHioDfv1yLmUFSpuKs36ol51kRXPaO7d73gxe-zMh1fJfpvFxoW6L-Yggq3JeqUm4danuHdVa8ykF11K4RGuTGrHF4axIecReDFTGmSwFo-iBWNCU27j_eFBYDPoT/s320/2c.jpg" width="203" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><i>Αντώνης Γιαννόπουλος: </i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>«Φιλντισένια» (Πεζοτράγουδα), εκδόσεις Δρυμός, Αθήνα 2007 </i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>«Επιστροφή στον Ταΰγετο», εκδόσεις Δρόμων, Αθήνα 2014 </i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>«Τελευταία Παράσταση», εκδόσεις Δρόμων, Αθήνα, 2017</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Γεννήθηκε εκεί που ψήνει ο ήλιος το ψωμί και η θάλασσα το αλάτι, όπως μας συστήνεται σε εισόδιο αυτοβιογραφικό του κείμενο, ο πολύτροπος ποιητής Αντώνης Γιαννόπουλος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κάτω από το Φιλιατρινό ουρανό, εκεί που η δόνηση της ψυχής του λαξεύει τον ευφρόσυνο στίχο του, τον ζυμώνει και τον ψήνει με την αισθαντική ανατριχίλα της Μεσσήνιας ρίζας του, εκεί βρίσκει τη δική του ποιητική περπατησιά ο ποιητής της «Φιλντισένιας» μούσας και της σιβυλλικής θεάς Μαρίας Κάλλας, επιστρέφοντας, με τη φωνή του γέροντα ποιητή-αναχωρητή, στον Ταΰγετο της καρδιάς του. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ώριμος, στοχαστικός, με φιλοσοφική ενατένιση του κόσμου, κοινωνικός, επικoλυρικός, ελεγειακός, ευαίσθητος και συνειδητά άγρυπνος, ελλοχεύει πίσω από τo βιωματικό του σόδεμα με μια τεράστια προσληπτική δεινότητα. Εξετάζει την προσωπική του διαδρομή μέσα από την διείσδυση στον μικρόκοσμο της χαμογής του. Ύστερα στρέφεται στα εξώτερα πεδία με γόνιμη ιστορική-ερευνητική ματιά και επιστρέφει ξανά, διερευνώντας τα αίτια του -αναγκαία- μοναχικού, εσωτερικού ποιητικού του διαλόγου. Ενδοσκοπεί, ανακαλεί στη μνήμη, αναμοχλεύει και αγκιστρώνει το πνεύμα στις γενέτειρες ρίζες του, αποζητώντας με την πένα του τη γαλήνη, τη δικαίωση, το λυτρωτικό απαύγασμα της ζωής και το αισθητά ωραίο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ως σκαπανέας ουσίας με την αμεσότητα της διαίσθησης και ως ποιητής ευδόκιμος με βαθιά ενόραση, χαρτογραφεί το αισθαντικό του απόθεμα σε δύναμη ζωής, καταργώντας το κράτος του ζόφου. Αποκόπτοντας κάθε τι το ερεβώδες, δημιουργεί το συγκινησιακό του αφήγημα σε τέχνη και το μετουσιώνει σε εγκώμιο και αίτημα για κάλλιστο και λέφτερο κόσμο. Η ποίησή του σπλαχνική, της αγιοσύνης και της τρυφερότητας, προτάσσει την ελπίδα ως ανάγκη ζωτική, που οδηγεί στο φως. Τοποθετείται φιλοσοφικά απέναντι στο μεταφυσικό κόσμο, αγναντεύει με σθένος το εναγώνιο πέρασμα στον Αχέροντα. Κι ύστερα φτερώνει ο νους του και στρέφει το βλέμμα του πάνω στον Άνθρωπο. Μέσα από τις υπαρξιακές και προσωπικές του αναζητήσεις, μεστώνει ψυχοπνευματικά και αρθρώνει νιόφαντες διακηρύξεις για την αλήθεια του κόσμου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Οι στίχοι του, συντεταγμένοι αβίαστα, με αριστοτεχνική φινέτσα στον κυματόβρεχτο ήλιο και στο αυγινό φως της Μεσσηνιακής φαρέτρας του και δουλεμένοι με δεξιοτεχνία στην υψηλή λειτουργία της ποίησης, μελωδούν κάτω από την καθοδήγηση του υπόγειου βιωματικού του φορτίου. Από τα εσώτερα κατάστιχά του, με τις παλίρροιες του νόστου, εκπορεύεται η ποίηση του Α. Γ. Υψιπετής, ψηλώνει με τη «Φιλντισένια» ενορατική εποπτεία του και αντρώνεται με την «Tελευταία Παράσταση» και τις άριες της Μαρίας Κάλλας ως τα ψηλώματα του Ταΰγετου. Ποίηση καθαρμένη από τον επιτηδευμένο και ρηχό λυρισμό αναδύεται σαν λυτρωτική προσευχή στον κήπο της Γεσθημανή. Η προσωπική του κάθαρση αλλά και η κάθαρση του αναγνώστη συντελείται πάνω στο ιερό θυσιαστήριο, στο αλτάρι της ποίησης.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Έμφορτη, λοιπόν, η γραφίδα του από στοιχεία μιας ποιητικής στοχασμού, που συνδέεται με την εντοπιότητα και την καταγωγή του, πραγματεύεται το θέμα ενός ενδότερου νόστου-κόσμου, την ποιητική καταγραφή ενός θεατρικοποιητικού δρώμενου και τη διαχείριση μιας ελεγειακής και καινοτόμας μορφολογικά θεματολογίας. Το έργο του ανάγεται, με τις λεκτικές δημοτικές υπομνήσεις αλλά και την απερίφραστη λυρική και ελεγειακή του δεινότητα, σε ύλη βαθιά βιωματική και αφηγημένη. Μετρώντας πίσω του μια ενήλικη ζωή, με σκηνικό υπόβαθρό της την καθημερινότητα του σύγχρονου επίπλαστου κόσμου, ο ποιητής επιστρέφει στα κορφοβούνια του ποιητικού του Ταΰγετου, διαλέγεται με τα παιδικ</span><span style="font-size: large;">ά του βιώματα, προσυπογράφει έναν αυθεντικό ελεγειακό και εγκωμιαστικό ποιητικό λόγο για τη «divina» Μαρία Κάλλας και συνομιλεί με τη θάλασσα και το φεγγάρι, με τα πουλιά και τους χορταριασμένους κάμπους. Με το αίμα του και τον τόπο του δηλαδή.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Η αγάπη του για την ποίηση, για τη γλώσσα και την πνευματική εσωτερική ζωή, επιστρατεύουν με ευρηματική δομική μαεστρία τη μούσα του, τη Φιλντισένια κόρη, που άλλοτε την αποκαλεί και Ερατώ ή και Ευτέρπη. Η μούσα του στέκει εκεί, κρήνη του, «στον κήπο των εκλεκτών» για να της εκμυστηρεύεται -με λέξεις νιόφερτες που φοδράρουν τον πόνο και τον εξωραϊσμό του-, τις ενοχικές συνθλίψεις του τόπου μας, τις φάμπρικες της εργατιάς με τα αλλόφυλα σπαθιά που κλέβουν της ζωής το μερτικό μας και τα θρηνολόγια της εμφύλιας συμφοράς μας. Άλλοτε πάλι της σιγοτραγουδά τα ιδανικά της προγονικής κληρονομιάς στα χείλη των κουρσάρων, που γαλανίζουν, δώρα ακριβά σε υπερπόντιες αχτές. Κι αλλού, τις ανεμοσπορές του μισεμού, την οδύνη του για το κλάμα των μικρών παιδιών, για το μοιρολόι της κατεχόμενης Κύπρου. Διαβάζουμε στη σελ. 9 του βιβλίου με τον τίτλο «Φιλντισένια»: <i>«Χίλιες ζυγές βιολιά σού παίζανε τα όνειρα/ αβασίλευτα./Στην ανέμη της νιότης,/στου χρόνου το γοργό ρυθμό,/έφηβος Μάης ξέπλενε τα προικιά σου.../Κορίτσι αβάσταχτου καιρού/που στις παλίρροιες των νόστων/ θάβεις τους καημούς,/όπως η Άγια θαλασσινή κρύβει/το τάμα της στις απλωσιές του πέλαου!/ Μέσα στους χίλιους ύπνους, Ευτέρπη,/ Ερατώ, σ΄ άγγιξα μια φορά και καλοσύνεψα.» </i> </span><br />
<span style="font-size: large;">Η μούσα του αντικατοπτρίζει τη λέφτερη κι ακάματη ψυχή, την πολύπαθη πατρίδα με τα ηλιοκαμένα μέτωπα, τον έρωτα που αναλιγώνει τα κορίτσια, που στέκει εκεί που σμίγουν οι πηγές του παραδείσου και πίνουν γλυκό κρασί οι ποιητάδες του ονείρου. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τα στοιχεία της φύσης δρουν ως προσωποποιημένα σύμβολα όπως τα ποτάμια, τα ψηλά βουνά, τα πουλιά και νοηματοδοτούν καταστάσεις και ιδέες. Η ιερότητα των συμβόλων, η μυστική επικοινωνία με τις υπερφυσικές δυνάμεις, στοχεύουν να προτάξουν την εσωτερική αλήθεια του ποιητικού υποκειμένου. Τα φυσικά στοιχεία και τα ζώα λειτουργούν μέσα στη θεματολογία του με μια σημειολογία. Τα ζώα ή τα πουλιά δεν έχουν απλά τη θέση ζώων και πουλιών στον ποιητικό του καμβά αλλά, όπως στο δημοτικά τραγούδια, υποδηλώνουν πράγματα και ιδέες. Γράφει στη σελ. 40 στη συλλογή «Φιλντισένια»: <i>«Ε! Σεις ποτάμια, ψηλά βουνά/κι εσείς χορταριασμένοι κάμποι,/μετά από τόσους παιδεμούς/αποσπερού ξαναγυρνώ σε σας,/όνειρα κι αλήθειες δώστε της./Κι εσείς διαβατικά πουλιά/πετροχελίδονα/ στους πέντε δρόμους/στα κρεμαστά νερά/στείλτε τα συχαρίκια μου.»</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk5rszvPRjr6XZfnZX_Q1On_074CABeFiOBxq6dMj3F-nRlVSdTAz1uOXARlkvAAKySGlduOtiQufyteM0P952zQaXmCxv60CAVdejKTyQO9Blbq48zY1zReq5WARqMPZK02QcA_kj/s1600/2a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="242" data-original-width="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk5rszvPRjr6XZfnZX_Q1On_074CABeFiOBxq6dMj3F-nRlVSdTAz1uOXARlkvAAKySGlduOtiQufyteM0P952zQaXmCxv60CAVdejKTyQO9Blbq48zY1zReq5WARqMPZK02QcA_kj/s1600/2a.jpg" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Συνομιλεί επίσης και ως γέροντας σοφός αναχωρητής, με προφητική και νουθετική διάθεση, με τη νέα γενιά που βρίσκεται γνωστικά και εμπειρικά στην αντίπερα όχθη. Με τον αναχωρητή στο κεντρικό πλάνο του βιβλίου του «Επιστροφή στον Ταΰγετο», συνομιλεί με τις φωνές νέων αναγνωστών και με το Χορό, που συνεπικουρούν στην εξέλιξη του μύθου και της αφηγηματικής του δράσης. Θέσεις και αντιθέσεις, στάσεις και αντιστάσεις λειτουργούν λυτρωτικά, απελευθερωτικά στα κακώς κείμενα του σημερινού γίγνεσθαι και στέκουν φάροι για τη σύγχρονη νιότη. Διαβάζουμε στις σελ. 102,103 του βιβλίου με τον τίτλο: «Επιστροφή στον Ταΰγετο»: <i>«Ποιητής: Καλύτερα να σταθώ στο βάθρο της ταπεινότητας παρά να νιώσω στην καρδιά μου το βάρος της ενοχής. Κι αφού η δική σου καρδιά δεν ξέρει πού ν΄ ακουμπήσει από μίσος, θυμήσου Τύραννε. Πάνω στην άκρη της νιότης μου άφησα ένα μικρό κλωνάρι ελιάς για σένα. Αν μπορείς, φύτεψέ το στην αντηλιά της ειρήνης...»</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">Με το βαθύ βίωμα του σοφού, στο οποίο παραπέμπει η ισχυρή φωνή της ποίησής του σε β! ή γ! γραμματικό πρόσωπο, κυματίζει από το παρελθόν στο παρόν με την ειλικρίνεια της γραφής του, την ποιοτική και ποιητική χρήση της γλώσσας, την επιλεκτική θεματολογία του και τον εκπεφρασμένο εσωτερικό του πλούτο. Γιατί αυτά υφαίνουν τη γερή αρματωσιά του ποιητή Α. Γ., ακριβά του σήμαντρα που τον οδηγούν από το εσωτερικό του ταξίδι να αγναντέψει σαν σοφός αναχωρητής τον κόσμο και να κάμει το ταξίδι του σοφού Οδυσσέα. Κι αυτή η γερή αρματωσιά του στοχαστικού νου του είναι θεμελιωμένη στη γενέτειρά του, στα Φιλιατρά, με το βαθύ φυσιολατρικό στοιχείο και την ματαλαμπαδεύει στον Άνθρωπο. Θα τολμήσω να πω, ότι ο Α. Γ. είναι ένας γνωστικός, φιλόσοφος, ανθρωποκεντρικός ποιητής, που τον απασχολεί πολύ έντονα το μεταφυσικό βίωμα και μέσα από την ψυχοπνευματική του πάλη το μεταμορφώνει σε αυθεντικό αίτημα ζωής. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο Ρομαντισμός προικοδότησε την ποίησή του Α.Γ. με πολλά από τα πάγια χαρακτηριστικά του. Ο κυρίαρχος ιδεαλισμός, η αστείρευτη δημιουργική φαντασία, η υποκειμενική αντίληψη της φύσης, η μεγάλη σημασία του αισθήματος, η ποικιλότροπη χρήση της συμβολικής εικόνας, η έκφραση του υψηλού, η αυτάρκεια της πληθωρικής γλώσσας, προσδίδουν μια ρομαντική απήχηση και μια αρμονική μουσικότητα στην ποίησή του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η θεατρικότητα, επίσης, είναι ένα από τα βασικά στοιχεία στην ποίησή του. Στο έργο του «Επιστροφή στον Ταΰγετο» επιτυγχάνεται με τους διαλόγους μεταξύ των προσώπων, με την κινητικότητα των ηρώων του αλλά και με τη γενικότερη θεατρική δράση, που δημιουργεί ο ποιητής στο ποιητικό-θεατρικό του πόνημα. </span><br />
<span style="font-size: large;">Διακρίνουμε, δηλαδή, στα ποιήματά του μια σκηνοθετική οργάνωση του χώρου και των προσώπων, σα να παρακολουθούμε μια θεατρική παράσταση, βλέπουμε τα πρόσωπα να μιλούν και να κινούνται και αποκτάμε έτσι την αίσθηση πως γινόμαστε θεατές της δράσης των προσώπων του ποιήματος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrJ-J6oNJAZKawTWeDYQDyI8YsqO2TTgSTx1wsU4-WiAkCkll1AfAfqZ-NsLpOiyLlg-r4eq2KsWt0CBXIfZjVcM_vzPKJHxYP_KlWTAgISmGhgEeWCagkjKOPMqT6KcxrYamodBnI/s1600/2-300x300.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrJ-J6oNJAZKawTWeDYQDyI8YsqO2TTgSTx1wsU4-WiAkCkll1AfAfqZ-NsLpOiyLlg-r4eq2KsWt0CBXIfZjVcM_vzPKJHxYP_KlWTAgISmGhgEeWCagkjKOPMqT6KcxrYamodBnI/s1600/2-300x300.jpg" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στον ελεγειακό του λόγο, όπως ο ίδιος ο ποιητής χαρακτηρίζει το βιβλίο του «Τελευταία παράσταση» στο εξώφυλλο, μας συγκινεί θρηνώντας για τη φωνή της Μαρίας Κάλλας που σιώπησε αλλά παράλληλα υμνεί τον μύθο της μεγάλης σοπράνο, της Ελληνίδας ιέρειας. Η ελεγειακή ποίηση με την αρχαιοελληνική ρίζα της και την απαιτητική της δόμηση γίνεται πράξη στην γραφίδα του Α.Γ. Διαβάζουμε στη σελ. 23 του βιβλίου: <i>«Είδα τα μάτια σου θλιμμένα κι είπα/να σου ετοιμάσω μια γιορτή/πάνω στης γης τον ιερό ομφαλό./Εκεί, που στοίχειωσαν οι φωνές των ποιητών...Πες μου την άρια...Addio del passato bei sogni ridenti...».</i> Και στη σελ. 26 υμνώντας την τιτάνια σοπράνο, γράφει: <i>«AVE MARIA./ Διαλεχτή κι αγαπημένη των μουσών./Σε τούτο τον κόσμο, άλλη «Ντίβα» δε χωράει!/ «Άλκηστη, Lucia, Leonora» μορφές/που ύψωσε η γλυκιά φωνή σου...».</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Λέγεται πως η ανθρώπινη διάνοια με τις εικόνες άνοιξε το δρόμο της Ποίησης. Τα εικονοποιήματα των συλλογών του Α. Γ. με τη σκηνοθετική του μαεστρία καταγράφουν το φως και τις φωτοσκιές, εντοπίζουν το ευτελές, το θρηνώδες, το απωλεσθέν και το μετουσιώνουν σε αξία. Εικόνες κινητικές κατακλύζουν τα βιβλία του, που στα κελάρια τους κρύβουν τη ζέση για τον Άνθρωπο και τις υψηλές ευαισθησίες του ποιητή. Λέξεις νιόφερτες με τα διαβατάρικα πουλιά από το πορφύρι της Ιόνιας θάλασσας στο ποιητικό κατώφλι του, μετασχηματίζονται σε υψηλούς στοχασμούς άλλοτε με επιταχύνσεις και κορυφώσεις και άλλοτε με υφέσεις και σιωπές. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κι αφού η Ποίηση είναι μια ιδιάζουσα μορφή της ζωής μας, μια ετεροπρόσωπη όψη της ζωής, εύκολα μπορούμε να θεωρήσουμε, πως η ποιητική εικόνα στο ποιητικό έργο του Α. Γ. είναι το όχημα μέσω του οποίου η ποίηση επανασημασιοδοτεί τη ζωή, την ψηλώνει, της προσδίδει νέες αξίες και οράματα. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ολοκληρώνοντας την κριτική μου ματιά στο ποιητικό έργο του ακμαίου ποιητή Αντώνη Γιαννόπουλου, ομολογώ το αυτονόητο για τους αναγνώστες-μελετητές του έργου του: Πολύ λίγο φως έριξα στη λυρική, στοχαστική, μαχητική, φιλόσοφη και ελεγειακή ποίηση του πνευματικού ανδρός. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κλείνοντας, σας προτρέπω, να αφουγκραστούμε, μέσα από την ποιητική φωνή του αναχωρητή, την κατάθεση του ποιητή μας: <i>«Σταθείτε σε μέρη που τα πνίγει η φτώχεια και η ανέχεια. Κοντά σε σκλάβους... Στα κρεβάτια του πόνου, παρηγορήστε αρρώστους, ανήμπορους, ξεχασμένους που δεν αγαπήθηκαν... Μην αγνοείτε, πως κάτω από τον ήλιο οι άνθρωποι στέκονται όλοι ίσοι...»</i>.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αθήνα 24/12/ 2019</span><br />
<span style="font-size: large;">Καλλιόπη Δημητροπούλου</span></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-53086235039003751252019-07-31T18:57:00.000+03:002020-07-27T00:07:54.481+03:00 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b> ΚΑΛΛΙΟΠΗ Ι. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ </b><br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj34dyDaVm3dipqQKtsM2X_YmaGQ1sTriw_nc6W4gXWzkFC1MfarboZJQZk9L035Jzb1uUNh5HeBUwnzZ1TwQx1mFe-B7rLzRupBOHp5B3InZX-Jk9FmoM1dbiG_9FT0ip1DMU6WIWk/s1600/1234187_10201279504622395_69642442_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj34dyDaVm3dipqQKtsM2X_YmaGQ1sTriw_nc6W4gXWzkFC1MfarboZJQZk9L035Jzb1uUNh5HeBUwnzZ1TwQx1mFe-B7rLzRupBOHp5B3InZX-Jk9FmoM1dbiG_9FT0ip1DMU6WIWk/s1600/1234187_10201279504622395_69642442_n.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Η Καλλιόπη Δημητροπούλου του Ιωάννη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στους βαθυπράσινους κάμπους της Ολύμπιας γης, και στις παράκτιες αμμουδιές του Ιονίου. Υπέροχες καταβολές, που παρέμειναν ανεξίτηλες και την επηρέασαν στη ζωή και την πορεία της. Έχει σπουδάσει Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή και Θεολογία, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Αγαπά τη ζωή, τα βιβλία και τους μαθητές της. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων. Έχει διατελέσει ως μέλος σε κριτικές επιτροπές αξιολόγησης σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και ποιήματά της έχουν ανθολογηθεί σε Ανθολόγια.</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ποιήματά της δημοσιεύονται σε λογοτεχνικά </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">περιοδικά και σε λογοτεχνικούς διαδικτυακούς ιστοτόπους (Βακχικόν, τοβιβλίο.nετ, koukidaki, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">bonsaistories, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">25η ώρα, microstory, αντί × λόγου, fractal, inner). Συνεντεύξεις της έχουν φιλοξενηθεί στο ραδιόφωνο, σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες και εφημερίδες.</span></b></span><br />
<span style="font-family: "times new roman";"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- Καταχώρηση στους ποιητές του 21ου αιώνα από την Εγκυκλοπαίδεια "ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ" ( 28ος λογοτεχνικός τόμος,έκδοση Ιούλιος 2015).</b></span></span><br />
<div style="color: black; font-style: normal; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">-Συμμετοχή στην πρόσκληση της Πανελλήνιας Ποιητικής Δράσης με θέμα: «Η επανένωση των μαρμάρων του Παρθενώνα και η αναγνώριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς,</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">αδιαμφισβήτητο δικαίωμα των Ελλήνων» (28/9/2014)</span></b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>-Συμμετοχή στην εκδήλωση "Παγκόσμια ειρήνη και σεβασμός στην πολιτιστική κληρονομιά των λαών" στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο Λάρισας με το ποίημα "Ειρήνη εστί" (27/9/2014).</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Γράφει κυρίως ποίηση και υπογράφει ένα μικρό δείγμα γραφής της στο ιστολόγιο <a href="http://litsadimitropoulou.blogspot.gr/">http://litsadimitropoulou.blogspot.gr/</a></b></span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> </span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<i><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: </span></b></i></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> - <b>B βραβείο</b><b> στον 2ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό του Λαογραφικού Ομίλου Μελίκης και Περιχώρων Ημαθίας (απονομή Μελίκη Ημαθίας 10/5/2014).</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Β έπαινος στον 4ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης "Βραυρώνια 2014" της Ομοσπονδίας Εξωραϊστικών και Εκπολιτιστικών Συλλόγων Αρτέμιδος- Σπάτων (απονομή Αρτέμιδα Αττικής12/6/2014).</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Έπαινος στον 14ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του περιοδικού Λόγου,Τέχνης και Πολιτισμού "Κελαινώ" (απονομή Ίλιον Αττικής 22/11/2014)</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- Έπαινος στον 33ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό </b><b>της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (απονομή Αθήνα 15/2/2015)</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Διάκριση στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό βιβλίου "Ασημένια σελίδα" 2014 των εκδόσεων Εντύποις και εκδόσεων Μωραϊτη με το ποίημα "Νέα Γκουέρνικα" (απονομή Αθήνα (5/6/2015).</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Γ βραβείο από το Πανεπιστήμιο Κύπρου στον Διεθνή διαγωνισμό με θέμα "Η φύση στην ποίηση" (απονομή Λευκωσία 27/3/2015) </span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Διάκρισ</span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">η στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό bonsaistories με το διήγημα "Η ιστορία της φλογέρας" (Απρίλιος 20</span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">15)</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Έπαινος στον 5ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης "Βραυρώνια 2015" της Ομοσπονδίας Εξωραϊστικών και Εκπολιτιστικών Συλλόγων Αρτέμιδος- Σπάτων (απονομή Αρτέμιδα Αττικής 12/7/2015)</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Διάκριση στον 1ο Ποιητικό Διαγωνισμό </span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">bonsaistories (Ιούλιος 2015)</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Γ βραβείο στον Δ! Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό "Καισάριος Δαπόντες" του δήμου Σκοπέλου 2015 (απονομή Σκόπελος 11/9/2015)</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- 3ος Έπαινος ποίησης στον 15ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Εταιρίας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου (απονομή Αμφιάλη 3/10/2015)</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Β βραβείο στον 15ο </span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του περιοδικού Λόγου,Τέχνης και Πολιτισμού "Κελαινώ" (απονομή Αθήνα 1/11/2015)</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- 2ος </span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έπαινος ποίησης στον 1ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό </span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Διαγωνισμό του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Λευκάδας, Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας και Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχών </span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">(απονομή Λευκάδα 5/12/2015)</span></b></div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Α Βραβείο ποίησης στον διαγωνισμό Τεχνών "Ποίηση & Δημιουργία" (απονομή Αθήνα 15/11/2015)</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Γ Βραβείο στον 1ο Πρότυπο Διαδικτυακό Διαγωνισμό Ποίησης</span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> "Λογοτεχνικά βιβλία"(απονομή Αθήνα 27/12/2015)</span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> </span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Α Βραβείο ποίησης στον 6ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων (απονομή Αθήνα 10/1/2016 ) </span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">-<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Βραβείο "ΚΑΔΜΕΙΑ"</span>στον 4<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">ο Παγκόσμιο</span></span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> </span></b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ποιητ</span>ικό Διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού</b></span><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> με θέμα<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> "Το</span> αρχαίο ελληνικό μεγαλείο"<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i>(<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">απονομή Θεσ/νίκη 6/3/2016)</span></i></span></span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i> </i> </span></b><br />
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">-Έπαινος </span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">στον 2ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό bonsaistories με το διήγημα</span></b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> "Φενταγίν" (18/1/2016). </span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης του </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">EARTH POERTH & LITERARY FESTIVAL(απονομή Θεσσαλονίκη 15/5/2016).</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "arial";"><b>-Τιμητική διάκριση στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης "Αρχείου Ιστορίας και Τέχνης" Καισάρειας Κοζάνης (απονομή Κοζάνη 12/6/2016) </b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "arial";"><b>- Διάκριση</b></span><b style="font-family: arial;"> στους 31ους Παγκόσμιους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης 2016 (απονομή Δελφοί 12/6/2016) </b></div>
<div style="text-align: left;">
<b style="font-family: arial;">- Β Έπαινος στον 5ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού (απονομή Λεμεσός 23/9/2016)</b><br />
<b style="font-family: arial;">- Α βραβείο στον Ε Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό "Καισάριος Δαπόντες" (απονομή Σκόπελος 2/9/2016)</b><br />
<b style="font-family: arial;">- Γ βραβείο στον 16ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Τέχνης και Πολιτισμού " Κελαινώ" (απονομή Ίλιον 12/11/2016).</b><br />
<b style="font-family: arial;"><b style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Έπαινος στον 6ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης "Βραυρώνια 2016" της Ομοσπονδίας Εξωραϊστικών και Εκπολιτιστικών Συλλόγων Αρτέμιδος- Σπάτων (απονομή Αρτέμιδα Αττικής 1/10/2016</span></b></b><br />
<b style="font-family: arial;"><b style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Α Βραβείο UNESCO στον 1ο Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό με θέμα: "Μια ωδή στον Διονύσιο Σολωμό" (απονομή Κεφαλονιά 15/10/2016)</span></b></b><br />
<b style="font-family: arial;"><b style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Β βραβείο στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (απονομή Θεσσαλονίκη 20/12/2016)</span></b></b><br />
<b style="font-family: arial;"><b style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">-Έπαινος στον 35 Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (απονομή Αθήνα 20/1/2017)</span></b></b><br />
<b style="font-family: arial;"><b style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- Α Βραβείο και κατάταξη στην κατηγορία "Δυνατή ποίηση" στον 7ο Παγκ</span></b></b><b style="font-family: arial;"><b style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">όσμιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό </span></b></b><b style="font-family: arial;"><b style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">από τον Ελ</span></b></b><b style="font-family: arial;"><b style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">ληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (απονομή Αθήνα 12/3/2017)</span></b></b><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- Α Βραβείο Λογοτεχνικού Δοκιμίου στον 7ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (απονομή Αθήνα 12/32017)</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- Α Βραβείο Διηγήματος στον 7ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (απονομή Αθήνα 12/3/2017)</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- Έπαινος στην 39η Διεθνή Γιορτή Ποιητών "ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΕΙΑ 2017" από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτ εχνών και Καλλιτεχνών.</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- Γ Βραβείο στους 32ους Δελφικούς Ποιητικούς Αγώνες της Π.Ε.Λ (απονομή Δελφοί 11/6/2017).</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- Β Βραβείο στον 2ο Ποιητικό Διαγωνισμό </b></span><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">bonsaistories (απονομή Αθήνα 16/6/2017) </span></b><br />
<b style="font-family: arial;">- Γ βραβείο στον ΣΤ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό "Καισάριος Δαπόντες" (απονομή Σκόπελος 9/9/2017)</b><br />
<b style="font-family: arial;">- Έπαινος στον 17ο</b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Εταιρίας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου (απονομή Αμφιάλη 14/10/2017)</span></b><br />
<b style="font-family: arial;">- Β βραβείο στον </b><b style="font-family: arial;">17ο </b><b style="font-family: arial;">Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Τέχνης και Πολιτισμού </b><b style="font-family: arial;">" Κελαινώ" (απονομή Ίλιον 4/11/2017).</b><br />
<div>
<b style="font-family: arial;">- Τιμητική Διάκριση στον Β Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό από τους Πνευματικούς Ορίζοντες</b><b style="font-family: arial;">, Εφαλτήριο Τέχνης και Πολιτισμού Λεμεσού (απονομή Λεμεσός Απρίλιος 2018)</b></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "arial";"><b>- Τιμητική Διάκριση στον 2ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ulysses (απονομή Θεσσαλονίκη ART Festival 3/3/2018)</b></span><br />
<span style="font-family: "arial";"><b>- </b></span><b style="font-family: arial;">Τιμητική </b><b style="font-family: arial;">Διάκριση στους 33</b><b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">ους Δελφικούς Ποιητικούς Αγώνες της Π.Ε.Λ (απονομή Δελφοί 10/6/2018)</b><br />
<b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">-</b><b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">Α Βραβείο Διηγήματος στον 8ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (απονομή Αθήνα 16/62018)</b><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- Β</b></span><b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;"> Βραβείο Λογοτεχνικού Δοκιμίου στον 8ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (απονομή Αθήνα 16/6/2018 με αθλοθέτηση από το Υπουργείο Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας)</b><br />
<b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">- Γ</b><b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;"> Βραβείο Ποίησης στον 8ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (απονομή Αθήνα 16/6/2018 με αθλοθέτηση από το ίδρυμα "Γεώργιος Δροσίνης")</b><br />
<b><span style="background-color: white; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<b><i><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:</span></i></b><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><span style="font-size: medium;">«ΤΗΣ ΗΛΕΙΟΠΕΤΡΑΣ», εκδόσεις "Δρόμων ", 2019</span></b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><span style="font-size: medium;">«τα παιδιά της Σελάνας», υπό έκδοση</span></b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><span style="font-size: medium;">«</span>HΛΕίασις», εκδόσεις Βεργίνα, 2018</b></span><br />
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: medium;">«Της Μούσας Επίκληση», εκδόσεις Βεργίνα 2017.</span></b><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Συμ</b></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>μετοχή στην έκδοση "Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2017" από τις Εκδόσεις "τοβιβλίο" 2017.</b></span></span><br />
<div>
<b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">Ανθολόγιο ποίησης "τρενογραφίες" από τις εκδόσεις "τοβιβλίο" Μάιος 2016.</b></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-weight: bold;">Συμμετοχή σε συλλογικό λογοτεχνικό βιβλίο από την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος: "Πανανθρώπινες αξίες"2016, Εχέδωρος Εκδοτική.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Συμμετοχή σε συλλογικό λογοτεχνικό ebook: 25th Hour Projekt 2016 </b></span><br />
<b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">Συμμετοχή σε συλλογικό λογοτεχνικό βιβλίο: "Μια εικόνα...χίλιες λέξεις" από τις Εκδόσεις "τοβιβλίο" 2016 τόμος Β.</b><br />
<b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"Πνοές Λόγου &Τέχνης" Χειμώνας 2015 Τεύχος 20-21 (συλλογικό)</b><br />
<b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"Μαζί είμαστε πιο πολλοί και από εμάς τους ίδιους" πεζά και ποιήματα έκδοση από Δίκτυο Αλληλεγγύης Καισαριανής</b><b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: #141823; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"> (11/12/2015)</span></b><br />
<div>
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">"2η ομαδική Ποιητική συλλογή" Σεπτέμβριος 2015 από τις εκδόσεις Διάνυσμα.</span></b><br />
<b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">"Ανθολόγιο ποιήσεως" Ιούλιος 2015 από τις Εκδόσεις Όστρια.</b></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>"Ανθολόγιο ποιήσεως" Απρίλιος 2015 από τις Εκδόσεις Όστρια.</b></span><br />
<b style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> "Diasporic Literature" Απρίλης 2015 Ανθολόγιο ποίησης του παροικιακού ελληνισμού της Αυστραλίας.</b><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Ανθολόγιο ποίησης "Ασημένια σελίδα" με βραβευμένα ποιήματα από τις εκδόσεις ΕΝΤΥΠΟΙΣ και τις εκδόσεις ΜΩΡΑΙΤΗΣ(2015).</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Ανθολόγιο ποίησης με βραβευμένα ποιήματα, με τίτλο:"Τα παιδιά" από τις εκδόσεις ARS POETICA (2015).</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Συμ</b></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>μετοχή στην έκδοση "Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2015" από τις Εκδόσεις "τοβιβλίο" 2015.</b></span><br />
<b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">Συμμετοχή σε συλλογικό λογοτεχνικό βιβλίο: "Μια εικόνα...χίλιες λέξεις" από τις Εκδόσεις "τοβιβλίο"2014 τόμος Α.</b></div>
</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-66827349956242699082019-07-22T23:59:00.000+03:002019-07-23T00:05:29.865+03:00ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pcp _5lel _2jyu _232_" data-testid="story-subtitle" id="feed_subtitle_1615591713:561996846385833955">
<span class="s_1kiw865ggb"><span class="fsm fwn fcg"><a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10216811724518185&set=a.10200478140428791&type=3" rel="theater" target=""><abbr class="_5ptz timestamp livetimestamp" data-shorten="1" data-utime="1563822131" title="22/7/19, 10:02 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_17"><br /></span></abbr></a></span></span><span aria-hidden="true" class="_6spk" role="presentation"> </span><br />
<div class="_6a _43_1 _4f-9 _nws _21p0 _fol" id="u_0_39">
<div class="_6a uiPopover" id="u_0_3d">
<a aria-expanded="false" aria-haspopup="true" aria-label="Κοινοποιήθηκε στους εξής: Οι φίλοι σας" class="_42ft _4jy0 _55pi _5vto _55_p _2agf _4o_4 _401v _p _1zg8 _3m8n _4jy3 _517h _51sy _59pe" data-hover="tooltip" data-tooltip-alignh="right" data-tooltip-content="Οι φίλοι σας" href="https://www.facebook.com/litsa.dimitropoulou.3#" id="u_0_37" rel="toggle" role="button" style="max-width: 26px;"><span class="_-xe _3-8_"></span><span class="accessible_elem"><span class="_55pe"></span></span><span class="_4o_3"></span></a></div>
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM2sY7DTfs0A_imAd2PkNrHjve37RFX2zCCmVE1-3rhiKVncOTAG-sF9pibW24ZbE5GQLRq3N_40CdpjvtIWdfcEBOeY-M4gYWg-nEKOnCLZJQY1rnqDxxg_Y0hb37Js2UY-WtlMuh/s1600/67229429_10216811724598187_5903190041613565952_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="960" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM2sY7DTfs0A_imAd2PkNrHjve37RFX2zCCmVE1-3rhiKVncOTAG-sF9pibW24ZbE5GQLRq3N_40CdpjvtIWdfcEBOeY-M4gYWg-nEKOnCLZJQY1rnqDxxg_Y0hb37Js2UY-WtlMuh/s320/67229429_10216811724598187_5903190041613565952_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Πεσμένο φύλλο</span><span style="font-size: large;"><br /> η Σούζαν Ίτον<br /> σκούζει στο βαθύ πηγάδι.<br /> Μακελεύει ο φονιάς<span class="text_exposed_show"><br /> το αχνιστό του θήραμα.<br /> Βαράτε δημοσιογραφίσκοι<br /> χαράξτε την Υπατία<br /> με τ' ακονισμένα δόντια<br /> ρουφάτε αγύρτες την παγωμένη φλέβα<br /> στο άψυχο κορμί της.<br /> Στο ταμείο σας χλιμιντρίζει<br /> ο οβολός του αιμάτου.</span></span></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-2764643048704536032019-06-06T23:22:00.001+03:002019-06-07T00:19:02.792+03:00Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥΣΑ ΠΟΛΥΤΡΟΠOΣ (ΚΡΙΤΙΚΗ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil5sOYxBtKMcAAzwwfSW4ptt22G44iVkg3pGloGhN4q3k9zu4_JJjBmcKS9Dl_0-jML2-cgSrL6rx9kqFRJl_nGMRu01-yYd4GWystU6KnjCtQsv1xNk5sc1V8BJVU2zf26IUXyGOz/s1600/john+kostafto+-+%25CE%2597+%25CE%2593%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%2591%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2597+%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2597-800x800.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil5sOYxBtKMcAAzwwfSW4ptt22G44iVkg3pGloGhN4q3k9zu4_JJjBmcKS9Dl_0-jML2-cgSrL6rx9kqFRJl_nGMRu01-yYd4GWystU6KnjCtQsv1xNk5sc1V8BJVU2zf26IUXyGOz/s400/john+kostafto+-+%25CE%2597+%25CE%2593%25CE%25A5%25CE%259D%25CE%2591%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591+%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2595%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2597+%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2597-800x800.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Ως ταξιάρχης και ταξιδευτής του χρόνου και της μνήμης, διεισδύει στο φαινόμενο "Γυναίκα", </span><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">το "φωτογραφίζει", </span>το ανιχνεύει, το παρατηρεί, το ενστερνίζεται και το αποκωδικοποιεί, ο δημιουργός Γιώργης ΤάΚη Δόξας, στην ποιητική συλλογή του: " η ΓΥΝΑΙΚΑ: Παράδεισος ή Κόλαση", εκδόσεις "ΟΣΤΡΙΑ", Αθήνα 2015.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Από τα σωθικά της μητέρας του μέχρι το οριστικό και ασφαλές καταφύγιο της γυναίκας του, από τη ζωοφόρο αφετηρία του μέχρι τον τελικό σταθμό, αυτή η πολυτάραχη διαδρομή, εμπεριέχει μια πολυπλόκαμη περιήγηση για σπουδή και εντρύφηση στο γυναικείο πλουραλιστικό ανθορόισμα και κορφοκόπημα, μας εκμυστηρεύεται ο δημιουργός στο λιτό απολογητικό του προλόγισμα. Ένα βιβλίο συγνώμης και λύτρωσης ίσως και ένας επώδυνος ποιητικός τοκετός, μια αγωνιώδης πλεύση συγχώρεσης και ειλικρινούς μεταμέλειας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Ο Γιώργης Δόξας, με την αναπνοή της ανάμνησης, ζωγραφίζει με πεζόμορφους στίχους το πορτρέτο της γυναικείας φύσης με τους άπειρους ρόλους της. Μάρτυρας, ο ίδιος, οι φίλοι του και η ζωή. Αφουγκράζεται, παρατηρεί, αισθάνεται, καταγράφει, άλλοτε με εξομολογητικό ύφος, άλλοτε με υμνητικό και λυτρωτικό και άλλοτε με σαρκαστική διάθεση, την πολύτροπη γυναίκα στην προσωπική και κοινωνική διαδρομή της. Μια ψυχογραφία, μια επισκόπηση της γυναικείας υπόστασης, δοσμένης καθαρά, υποκειμενικά με ρεαλιστικό, με άκρως λιτό και εποπτικό ύφος και σε καθομιλούμενη γλώσσα. Μια μελέτη της εύφορης γυνακείας δράσης, των δυσοίωνων στρεβλών επιλογών της -αναγκαίων ή μη- αλλά και των εύσημων βηματισμών της. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Απευθύνεται στη γυναίκα στη σελ. 103: <i>" Προσπαθώ να σε ψηλαφήσω / (όποια και να ΄σαι και όπου και να ΄σαι). / Στα καπηλειά / στα φτηνά ξενοδοχεία / στο περιποιημένο διαμέρισμα / στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου..."</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Μια γενναία, ευκρινής στάση, αντρίκιας απολογητικής αξιολόγησης, μια στερνή προσέγγιση με τη φωτογραφική μνήμη να εστιάζει στον γυναικείο ψυχισμό, το ποιητικό τούτο απαύγασμα του Γιώργη Δόξα. Λες και, όσα ζει το πορτρέτο, που ποιητικά σκιαγραφείται, τα ζει και ο ίδιος ως υποστασιακό προβληματισμό του. Λειτουργεί δηλαδή διττά, ως πανεπόπτης θεατής και ως ήρωας παράλληλα, ως αυτόπτης μάρτυρας και ως πάσχων πρωταγωνιστής. Η στόφα του ανθρώπου σε όλες της τις εκφάνσεις τον συγκινεί, πόσο μάλλον όταν έχει να κάνει με τον γυναικείο κόσμο. Ξεναγός, μύστης, λάτρης ή ναυγός άραγε;<br /> </span><br />
<span style="font-size: large;">Στη σελ. 109 εξομολογείται:<i> "Στο αδιάκοπο Πέλαγος / της Ζωής / άκουσα ακούσματα από Σειρήνες / άλλοτε 'δω κι άλλοτε 'κει. / Κι εντόπισα και τις Γοργόνες / που μου τραγουδούσαν άσματα / αγγελικά ή σατανικά. / Και το πέλαγος είτε σκοτεινό είτε γαλάζιο / δεν μ' άφηνε να διαλέξω. / Κι ήμουνα και ΄δω και 'κει / σταθερά και μόνιμα / με το πανί της ψυχής μου..."</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Η Γυναίκα, Κόλαση ή Παράδεισος, θα αναρωτηθεί στον εύστοχο τίτλο του βιβλίου ο δημιουργός. Στο βιβλίο με τις σύντομες αφηγήσεις ποιητικής μορφής, αναμετράται η γυναίκα με το υπαρξιακό της άλγος, κυρίαρχη ή κομπάρσος στην κόλασή της και στους παραδείσους της. Ο εύληπτος στίχος του πονήματος κινείται στο ανθρωποκεντρικό πεδίο. Η γυναίκα, ούσα χαλκέντερη, δρα, πάσχει, αναγεννάται, αντιστέκεται, ρέει εύσπλαχνα, καταρρέει, αναστρέφεται, επιτελεί και αποτελεί ζωή. Ταξιδευτής ο ίδιος ο δημιουργός και στα καλέσματα των Σειρήνων και στα ακούσματα της Γοργόνας, έμπλεος εμπειριών, ευαισθησίας και εσωτερικών διεργασιών, συνδιαλέγεται, μέσα από τα πεπραγμένα, με τον έρωτα και την αγάπη χωρίς να τα καταγράφει με ρητορικές κορόνες, μόνο με προσωπικές επισημάνσεις και διαπιστώσεις με ευρύτερη ισχύ. Η στάση του υποκειμένου αιωρείται πάνω από τους στίχους, στίχοι εξωστρεφείς, εικονοποιημένοι, στίχοι με θεατρικότητα. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Η προσωπική φωνή του δημιουργού, σε αρκετά σημεία, μέσω της γυναικείας αρμύρας και του πόνου, στρέφεται προς τα έσω, καταδύεται στο βαθύ του "είναι", ανακαλύπτεται ξανά και επιστρέφει έξωθεν καυτηριάζοντας την αλλοτριωμένη σύγχρονη πραγματικότητα. Από τον προσωπικό του γυναικωνίτη ανασύρει σπαραγμένες εικόνες αλλά και εικόνες ύψους και ήθους. Οι ηρωίδες του δρουν σε χρόνο και χώρο παρελθοντικό και μέσα από την εικονοπλαστική εκφορά του λόγου κωπηλατούν, θύματα και θύτες, Μαντόνες και αδέκαστες ερωμένες.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Στη σελ. 25 γράφει: <i>"Ακριβώς / γωνία Βασ. Σοφίας και Τσόχα... / Ήταν εκεί / μόνη στην κινητικότητα της Αθήνας / Λευκά μαλλιά/ καθαρό πρόσωπο και ΜΟΝΗ. / Μας έτεινε τα χέρια / Μιλούσε άλλη γλώσσα / Μας κοιτούσε στα μάτια. / Ήταν ολομόναχη και χωρίς το μυαλό της..."</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Μέσα από ολιγόστιχα ποιήματα ή καλύτερα μικρές διηγηματικές ιστορίες θα έλεγα, εκφράζεται ο δημιουργός με πολλά στοιχεία προφορικότητας -όπως τη συχνή χρήση ερωτήσεων και στοιχείων στίξης- για τη γυναίκα, την πλατυτέρα των ουρανών, την αγία, για τη γυναίκα υψικάμινο και λαμπυρίζουσα, για την άπληστη, τη μωροφιλόδοξη αλλά και τη γυναίκα την ταπεινή, της χοϊκότητας, της προσμονής, της πλησμονής και της λύτρωσης. Υμνεί τη γυναίκα στους πολλαπλούς της ρόλους. Εξαίρει τους αγέρωχους παλμούς στη φλέβα της αγωνίστριας, καθαγιάζει το γυναικείο δοκάρι του σπιτικού και της φαμίλιας, συντάσσεται με τη γυναίκα της ανωνυμίας, της καθημερινής ασημαντότητας, την ανυψώνει σε γυναίκα σύμβολο, σημαντική και άσπιλη μέσα από την γνήσια, αφτιασίδωτη απλοϊκότητά της. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Διαβάζουμε στη σελ.29: <i>"Ακριβώς στις 12.15' (καθημερινά) / στα σκαλοπάτια της Πολυκατοικίας / περίπου για δυο ώρες / και μετά "χανόταν"./ Δεν άπλωνε ποτέ το χέρι της. / "Άπλωνε" τα δυο γαλανά μάτια της / μάτια πόνου θλίψης ευγενούς παράκλησης / για ένα ή δύο -ασήμαντα για Μας - ευρώ..."</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Σε πολλά ποιήματα ενδημούν τα στοιχεία της στέρησης, της απόρριψης και της ματαίωσης του ονείρου. Πάλλεται ο νους και η σάρκα μπρος στη γυναίκα "ερωτικό διαβάτη", σταθερή στη μοναξιά της κάθε ματωμένη νύχτα στο δρομολόγιο Ευρυπίδου-Αθηνάς, σταθερή στη μοναξιά της μέχρι και την τελευταία πράξη της ζωής της, τον παγωμένο θάνατο. Οι ενδόμυχες γυναικείες φωνές πότε γίνονται μαλαματένιοι δρόμοι και πότε χλεύη του χρόνου. Η γυναίκα, πότε δοξαστικό ρακί και πότε μετέωρο δάκρυ, πότε κορμάκι γιασεμί και πότε ο αργαλειός της θλίψης. Πότε αλγεινός έρωτας και πότε ύπατη ή ύστατη αγάπη μα πάντοτε παρούσα στο ποιητικό προσκήνιο του Γιώργη Δόξα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Η μητέρα του Ειρήνη, με της υπομονής και της ειρήνης το χάρισμα, δεσπόζει στο κάδρο της αφοσίωσης και της δοτικότητας μέσα από τη γραφή, του αντικειμενικά -όσο είναι εφικτό- διακείμενου δημιουργού. Αλλά και η δασκάλα του, η Κόμη, και η κυρία Βάσω η εκπαιδευτικός της προσφοράς και της έμπρακτης αγάπης, δαμάζουν τα συναισθηματικά θραύσματα και του πιο ανάλγητου ανθρώπου και καταξιώνονται μεταγενέστερα μέσα από την πένα και την εξομολόγηση του μαθητή τους, που επιστρέφει εγκάρδια και ανθρώπινα, ευγνώμων για να ανταποδώσει και να μεταλαμπαδεύσει τις δωροθεσίες τους.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Γυναίκες ηρωίδες επιτελούν το χρέος τους απέναντι στη ζωή, στέκονται στις επάλξεις της ευθύνης απέναντι στην πατρίδα τους, στα παιδιά τους. Αγωνίστριες για την επιβίωση, αγέρωχες για τις ιδέες τους, γυναίκες μαχήτριες που θαλασσοδέρνονται σπαραξικάρδια στο κρεβάτι του πόνου, άλλες παραδομένες στα δύσβατα μονοπάτια του αγοραίου έρωτα, "κούκλες βιτρίνας", γυναίκες της ήττας και της παραίτησης, γυναίκες της μοναξιάς, της άγιας μοναχικότητας, της υπέρβασης. Η Γυναίκα του εθελοντισμού, της ανυστερόβουλης αγάπης, η "Λεβέντρα Γυναίκα", η πιστή και οσία συνοδοιπόρος στο πλευρό του ανήμπορου συντρόφου της.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Γράφει για τη Θεανώ Καπογιάννη, αγωνίστρια από τον Πύργο: <i>"Η Δικαιοσύνη ενδεδυμένη στα μαύρα κοστούμια, / με το άσπρο πουκάμισο και τη μπλε γραβάτα των Κυρίων Δικαστών: "Ενεργό Μέλος του Κομμονιστικού Κόμματος / δεκαέξι χρόνια Κάθειρξη". / Η Θεανώ μόλις βγήκε από τη φυλακή φρόντιζε / στα επόμενα λίγα χρόνια της ζωής της / να μην πατήσει ούτε μυρμήγκι." </i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Μια θάλασσα γυναίκα, με τα μπουρίνια και τη βάλσαμο νημεμία της, ετούτη η ποιητική καταγραφή. Κινείται και απορρέει από την πραγματικότητα και την προσωπική ευαισθησία του γράφοντα. Μια θαρραλέα αντίσταση η φωνή του δημιουργού απέναντι στις φαλλοκρατικές αντιλήψεις που κατά καιρούς βρίσκουν το φως της έκφρασης. Επίσης </span><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">η γυναίκα </span>παρουσιάζεται σε διαλεκτική σχέση, εκτός από τον αλλότριο εαυτό της, και με το αντρικό φύλο που άλλοτε την προσδιορίζει, άλλοτε το προσδιορίζει και άλλοτε από μόνη της αυτοπροσδιορίζεται. Γράφει με πεζολογικό ύφος και τεράστια βιωμένη γνώση, παρακολουθώντας τις μεταπτώσεις και τις αναταράξεις της δίκοπης γυναικείας πραγματικότητας. Η γυναίκα στη γραφή ετούτη γίνεται πότε ψωμί γλυκό και πότε της μνήμης λειτουργόσπερνο, πότε ποθητή Νύμφη και πότε καημός της Περσεφόνης. Η απογραφή της απώλειας κρύβει τον οίστρο της ζωής, η ασχήμια της αλήθειας μέσα από την καταβύθισή της κυοφορεί την σταθερή θερμοκρασία της γυναικείας ύπαρξης. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Αν, λέω, αν η ζωή είναι γυναίκα, τούτο επιβεβαιώνεται με τον πιο αδιαπραγμάτευτο τρόπο μέσα από την εξομολογητική και ανιχνευτική πένα του Γιώργη Δόξα. Η ζωή της γυναίκας στο βιβλίο ετούτο, είναι τα γκρεμοτσακισμένα καράβια, είναι τα απάνεμα λιμάνια αλλά και τα υπόγεια ορυχεία και τα απάτητα κορφοβούνια, τα απρόσιτα και τα δυσανάγνωστα. Είναι εκείνο "το πολύτιμο φωτογραφικό κειμήλιο" που παρέλαβε ο Γιώργης Δόξας από τον αδελφικό του φίλο όταν τον "αποχαιρέτησε". </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Γράφει στη σελ. 65: <i>"Το πολύτιμο φωτογραφικό κειμήλιο / το παρέλαβα δυο μήνες μετά το θάνατό του. / Ήταν γραμμένο στη διαθήκη του με μια αφιέρωση: / "Γιώργη, τις αγάπησα Όλες, μα τις φοβήθηκα!"</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Κόλαση ή Παράδεισος η Γυναίκα, συνεχίζει να αναρωτιέται ο δημιουργός και καταλήγει: Η μάνα, η ερωμένη, η αγωνίστρια, η γιαγιά, η σύντροφος, η εργαζόμενη, η φιλόδοξη, η αγοραία πόρνη, ο έρωτας, η αγάπη, η θεοσεβής μοναχή, η αυταπάρνηση, η προδοσία, ο προορισμός, η ζωή εν τέλει, είναι η Γυναίκα!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Κλείνοντας και την τελευταία σελίδα του βιβλίου, είμαι πλέον πεπεισμένη, πως στο δισάκι του ο Γιώργης ΤάΚη Δόξας κουβαλά την τρισύλλαβη προσευχή: τη Γυναίκα. Εκείνη την ασημοκαπνισμένη κρήνη, που πότε με το συναξάρι της αγίας και πότε με το τροπάρι της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυνής, υπερπηδώντας τις ατραπούς της Κόλασης, οδεύει προς τον επίγειο Παράδεισο και τον ξοδεύει αφειδώλευτα και ζωοφόρα γύρω της.<br /> </span><br />
<span style="font-size: large;">Αθήνα 4/6/2019<br />Καλλιόπη Δημητροπούλου</span></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-73460636781871240142019-06-04T00:54:00.004+03:002019-06-04T01:13:47.474+03:00ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΠΛΕΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ" ΤΗΣ ΕΡΙΕΤΤΗΣ ΜΠΟΡΝΑΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlMcaalEbdPNPHwyBpekC4s_Kr7mDlZs9v_0EugMHyJniUKvrkYUbyMUTwOO9GIPRgQ-0UVYPnVRqkAMpQnMuoT8XIIbskWI9m_Llfp11vOLUckGwsiE2htr3oaYkTbbMRdUUhF_Ti/s1600/large_20190407011005_pleysi_sotirias.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="243" data-original-width="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlMcaalEbdPNPHwyBpekC4s_Kr7mDlZs9v_0EugMHyJniUKvrkYUbyMUTwOO9GIPRgQ-0UVYPnVRqkAMpQnMuoT8XIIbskWI9m_Llfp11vOLUckGwsiE2htr3oaYkTbbMRdUUhF_Ti/s1600/large_20190407011005_pleysi_sotirias.jpeg" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Ποιητική συλλογή</span><span style="font-size: large;"> "ΠΛΕΥΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ", εκδόσεις "Βεργίνα"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Kυρίες και κύριοι</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Θα μου επιτρέψετε να αρχίσω την αφήγησή μου σαν παραμύθι. Μια φορά κι έναν καιρό η Εριέττη Μπορνάν, ήρθε, ως Ναϊάδα, να ταράξει τα νερά της ποίησης. Ήρθε ως Κρηναία Νύμφη με τις περδικόστηθες λέξεις, με την ενδόμυχη λάβα της, ως συνοδός του Διονυσιακού στίχου, σε πυρωμένο αργαλειό, να υφάνει τη γραφή της. Ήρθε με το Εκκλησιαστικό της συλλείτουργο, να καρποδέσει το ρασοφόρο αισθαντικό πνεύμα, να κορφοκοπήσει τον πνευματικό της ενδόκοσμο, διατηρώντας τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ σωματογραφίας και ψυχογραφίας.Ήρθε ως γενεσιουργός μήτρα να γλυκοψελλίσει τους χρησμούς της.</span><br />
<span style="font-size: large;"> </span><br />
<span style="font-size: large;">Μια φορά κι έναν καιρό, η Εριέττη της έμψυχης ποίησης, άρχισε να μπαινοβγαίνει στο ομηρικό κείμενο για να συνδέσει τα απώτερα σύμβολα με τα σύγχρονα, να ερμηνεύσει το πέρασμα των Σειρήνων ως λειμώνα του πόνου, ως λιβάδι του μικρού και του μεγάλου θανάτου, ως απόγειο του "μικρού ερωτικού" και να διαπιστώσει πως ο Όμηρος στάθηκε οδηγός ακριβός για τη δική της ασφαλή πλοήγηση στο τρικυμιώδες θαλασσινό ταξίδι της ζωής. Το θεμέλιο της δικής της αλήθειας και της ομορφιάς θα το μελετήσει στον Όμηρο, να κινείται σε όλο το μήκος και πλάτος της ανθρώπινης καρδιάς και θα το μεταλαμπαδεύσει σε εμάς με εκείνες τις λέξεις που όπως λέει "αφήνουν τον καύσο της μέντας/στο θόλο του ουρανίσκου". Πνευματικά και λογοτεχνικά θα την διαποτίσει ο πλέον θαυμαστός ποιητής του πολιτισμού μας, που πηγάζει από μια εποχή αφτιασίδωτης δράσης με τις πραγματικότητες του κόσμου. Έτσι μέσα από τις εμπειρίες της ζωής, η ποιήτρια θα υφάνει στους στίχους της τον πόνο και την οδύνη με τον θρίαμβο και τις γενναίες στιγμές. </span><br />
<span style="font-size: large;">Γράφει στη σελ. 54:"Το εκτελεστικό/ μοιράζει χάπια της χαράς/ και μετά/ σε θέση ετοιμότητας πάλι./ Σε κάθε διάλειμμα/ σηκώνουμε/ μισόκλειστα μάτια/στον Ουρανό". </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Η έμπνευσή της, έμφορτη από οικείες λυρικές καταβολές αντανακλά την πλήρη ωρίμανση της στιχουργικής μορφής με την πλήρη επίγνωση του ενστίκτου και των προσωπικών αναζητήσεων. Ο αεικίνητος μικρόκοσμος της Εριέττης Μπορνάν δονείται από την δυναμική του αφαιρετικού στίχου που δυιλίζει τη φόρμα του και ακολουθεί το δρόμο της εκλεκτικής ελευθερίας του χωρίς ίχνος φιλαυτίας. Στο ποίημα με τον τίτλο Υπομονή υπέροχα γράφει: "Σ' εσέ ξομολογιέμαι σιαμαία μου./Στήθος με στήθος/βγήκαμε στο φως... Ενάρμονα τρεκλά βαδίσαμε/στα δυο καρβέλι ψωμοφάγαμε/αργές μπουκιές γλυκοσαλίσαμε/σε κορφοβούνι άπαρτη σημαία στήσαμε". </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Η ποίησή της κινείται πέρα από την ατομική οπτική στο συλλογικό πλαίσιο. Στη θεματολογική της περιπλάνηση, όσα την άγγιξαν, όσα τη μάτωσαν, κυρίως όμως όσα τη λύτρωσαν, αισθητικοποιούνται με την ιδιαιτερότητα της Ομηρικής της επιρροής, του Καζαντζακικού εναγκαλισμού και την ζωτικότητα της διαύγειας της σκέψης της. Γλώσσα μεγαλοπρεπής, της μετουσίωσης, γοργή, ευκίνητη, εύπλαστη. Ο λόγος της μεγαλειώδης, ευθυτενής, με πλούσιες Βιβλικές αναφορές, άλλοτε δοξαστικός και κατανυκτικός, άλλοτε ελεγειακός και άλλοτε έκρυθμος, ασυμβίβαστος και λέφτερος. Η Σάρα, η Ρεβέκκα, η εν πολλαίς αμαρτίαις, ο κήπος της Εδέμ, το μάννα, τα ξαφτέρουγα , ο ων ο ην και ο Ερχόμενος, το φιλί του Ιούδα, οι Άγιοι Πάντες, το χερουβικό, η Νύμφη Ανύμφευτη, ο Ευαγγελισμός, η κρυαδερή φάτνη και άλλα ακόμα Βιβλικά σύμβολα μπαίνουν στο ποιητικό σκηνικό της Εριέττης Μπορνάν. </span><br />
<span style="font-size: large;">Η αλήθεια, που διατρέχει όλη τη συλλογή, διδαχή σεμνή, αξιοπρεπής και απέριττη αλλά βροντώδης, με πύρρεια παρρησία. Η ποιήτρια νοσταλγεί, ματώνει, καυτηριάζεται, αυτοκρίνεται. Η τεχνική αρτιότητα της λεκτικής εικόνας μεταφέρει τραγωδιακή αντίληψη που οδηγεί από το προσωπείο στο πρόσωπο, από το άλγος στη λύτρωση, από την περιορισμένη βούληση στην ύψιστη ιδεατή διάσταση. Έχω την πεποίθηση, πως σε τούτη την ποιητική συλλογή η Εριέττη Μπορνάν μάς συστήνεται με την προσωπική της ανασυγκρότηση. Ποίηση σκεπτόμενη, πυράκανθος και πυροστιά. Με δυο ζευγάρια μάτια ως "Μυρσίνη Δοξαστική" θηλυκώνει την αναπνοή της με τον γητευτή στίχο της ποίησης κι η ποίησή της υψώνεται "ενάνθρωπος Θεός". Λειτουργεί περισσότερο δραστικά παρά μοιρολατρικά. Καταγράφει τα θέματά της με μνημειώδη επίγνωση και πληρότητα. </span><br />
<span style="font-size: large;">Η Αγάπη με τη Διονυσιακή της μέθη, με τα ιμερόεντα στήθια δεν αντιμετωπίζεται ως στοιχείο μυστηρίου ή κάλλους αλλά ως μια αναβρυστική πηγή, ως κρήνη όλων των ζωτικών δυνάμεων του ανθρώπου. </span><br />
<span style="font-size: large;">Διαβάζουμε στη σελ. 124: "Τίποτα για μας δεν ήταν κρίμα/Όλα μαγιόκρινα / Κρίνα... ο λυκοφαής Ευαγγελισμός/του κρινοφόρου Πρωτοστάτη / Κρίνα οι κορυβαντισμοί που μάγκωσαν τα </span><br />
<span style="font-size: large;">κρινόχειλα / Κρίνα...τα φιλιά που ξεχείμασαν στο κρινολαίμι..." </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Ναι αγαπητή Εριέττη, "όλα πήγαν κρίνα", όλα καρυκευμένα, εύοσμα και εύγευστα, σε ετούτη την ποιητική σου "Πλεύση σωτηρίας". Όλα μαντήλι καντιοπικραμύγδαλο όσα λυγμικά μας απάγγειλες. Εύχομαι με πολλά κρινόστιχα να γεύεσαι, πολλές ακόμα σωτήριες πλεύσεις στην ποιητική σου διαδρομή.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Καλλιόπη Δημητροπούλου </span><br />
<span style="font-size: large;">Αθήνα 5/4/2019 Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών</span></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-31255708536128584712019-05-28T01:02:00.001+03:002019-06-06T00:55:23.685+03:00ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑ-ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ (ΚΡΙΤΙΚΗ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZQwMr6KoPWb1ZBVkVQmjKYOPRGFwPytXCCflMk_3xFDkLG9bcqaKc9dikSfC0V3BLY83PVtV__iq8wQwPpyYYkT3DoWENHoh0Mfg9q2Vm-S1dUVCXd9x65Ds9GxZ4iWPJso7J2N8X/s1600/6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="576" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZQwMr6KoPWb1ZBVkVQmjKYOPRGFwPytXCCflMk_3xFDkLG9bcqaKc9dikSfC0V3BLY83PVtV__iq8wQwPpyYYkT3DoWENHoh0Mfg9q2Vm-S1dUVCXd9x65Ds9GxZ4iWPJso7J2N8X/s320/6.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">To ποιητικό ηχόχρωμα της φωνής της Μαργαρίτας Αρβανίτη, πάλλεται από το δυσερμήνευτο και δυσανάγνωστο παρόν, στην ποιητική της συλλογή με τον τίτλο "ΑΝΑ-ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ", εκδόσεις "ΚΑΚΤΟΣ", Αθήνα 2018.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Στους ιδιαίτερους καιρούς, που διάγουμε, με όχημα τους κοινωνικούς της προβληματισμούς, η ποιήτρια οδεύει στοχαστικά προς τις ατραπούς της εγρήγορσης και της αφύπνισης. Το ποιητικό της στασίδι δονείται από την πεζή και στείρα πραγματικότητα. Ανασκάπτει τις καθημερινές τραγωδίες μας, κραυγάζει με τα επώδυνα, πενθεί για τα ανεκπλήρωτα, για τα απωλεσθέντα. Η ποίησή της, συνδαιτυμόνας των παθών, συμπάσχουσα και μυροφόρα συνάμα, σε Σταυρούς, Γολγοθάδες και αποκαθηλώσεις, αντιστέκεται και επαναστατεί, ανάσταση αιτεί.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />"Ορειβατώ./ Πετροβατώ./ Κρημνοβατώ χωρίς σχοινοπαρέα..." γράφει η ποιήτρια και μας καλεί να δράσουμε, μπρος στο "θέατρο του παραλόγου", να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας, να ανασυνταχθούμε, να ανακατευθύνουμε τους κοινωνικούς και προσωπικούς μας ρόλους, με στοχασμούς και αναστοχασμούς, με αναρριχήσεις "στα δύσβατα του νου" και στην "ανάγλυφη ορθοπλαγιά/ της γνώσης" .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Αλλά και λυτρωτική η ποίηση της Μ.Α. με το ιαματικό της γιατροσόφι να καθαγιάζει τους πόνους, να καταλαγιάζει τους καημούς. Η ποιήτρια, σε τούτη την ψυχική της κατάθεση, επιστρατεύει τη σμίλη του χρέους και της ευθύνης απέναντι στην άνυδρη και επιδερμική ζωή και τη χρησιμοποιεί επάξια, γόνιμα και εποικοδομητικά. Ο εγκλωβισμένος άνθρωπος, πίσω από της ζωής τα ατσάλινα συρματοπλέγματα, με τη στίγμα της αρχαίας τραγωδίας από τα γενοφάσκια του, λαβωμένος στη σάρκα και στην ποδηγετημένη ύπαρξή του, δυσανασχετεί, οδύρεται, καταρρέει. Με μια αλληλουχία μικρών και μεγάλων θανάτων καταλήγει στην απέναντι όχθη. Η ποιότητα ζωής όμως στο ενδιάμεσο είναι η νίκη του, το κέρδος, υποστηρίζει η Μ.Α. </span><br />
<span style="font-size: large;"> <br />Γράφει στη σελ. 23: "Nα νικήσω θέλω / τα εμπόδια του βουνού / Στόχος μου η κορυφή, / να συναντήσω εκεί / με την ανατολή / των επαναπροσδιορισμών / την έσχατη πραγματικότητα, / εξόριστη του τύραννου των εικασιών, / θεματοφύλακα της πλάνης των λαών..."<br /> </span><br />
<span style="font-size: large;">Μια σειρά από διαπιστώσεις της ποιήτριας σε υποκειμενικούς προβληματισμούς, που διακατέχονται όμως από αντικειμενική και διαχρονική ισχύ, καλούν τον άνθρωπο σε επανεκκίνηση. Η περηφάνια μας έγινε κάλπικη, μάτωσε από την οικονομική και πνευματική κρίση. Στενάζουν οι ανθρώπινες σκιές πίσω από τα λουκέτα της πτώχευσης, ματώνουν τα ξενιτεμένα παιδιά μας, αιμορραγούμε από την ερημία της ψυχής μας, την προδομένη ζωή, από τις πολεμικές απειλές, την βάσανο της τρομοκρατίας. Σε τούτον τον εύθραυστο, τον σαρακοφαγωμένο ορίζοντα, τον αδηφάγο ρου, καταφθάνει ο λόγος και η επικουρία του ποιητικού υποκειμένου. Στο αγριάρμενο,, το δυσβάσταχτο σήμερα, σε τούτη την αλγεινή σύμπραξη ζωής και θανάτου, η Μ. Α. ορθώνει το αγωνιστικό της παράστημα και προτείνει πορεία μεταστροφής, ανακατεύθυνση, αλλαγή πλεύσης, μια στάση ζωής, που, όπως φαίνεται, ακολουθεί και η ίδια. </span><br />
<span style="font-size: large;"> <br />Διαβάζουμε στη σελ. 33: "Στην αρκούδα που βρυχάται / προστρέχουν οι ποιμένες / προδότες και προσκυνημένοι. / Ούτε ερίφια εμείς / λιοντάρια είμαστε / από γενιά ηρώων ξεκομμένοι..."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Με πολλά πεζολογικά στοιχεία, με αποφθεγματικό λόγο, με σοβαρό, λιτό, προτρεπτικό και διδακτικό ύφος, η γραφή της Μ.Α. μέσα από κοινωνικές αναφορές, εκφράζει την οργισμένη της αντίδραση στην αντιποιητικότητα της εποχής μας, στην εκμετάλλευση του ανθρώπου, στην αλαζονική εξουσία, στον κοινωνικό εκφυλισμό, τη φρίκη του πολέμου, τον χαμένο παράδεισο. Χωρίς ψευδαισθήσεις και παροράματα, χωρίς αισθηματισμούς και ατομοκεντρισμούς, με ρεαλιστική γλώσσα, η ποιήτρια διακρίνει τα πελιδνά και τα βραχώδη, κατεδαφίζει ποιητικά το ωραιοποιημένο, το κάλπικο κοινωνικό γίγνεσθαι και διεισδύει με τη γραφή της, σε κοινωνικές-υπαρξιακές αναζητήσεις και αναθεωρήσεις.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Αναλαμβάνει ενεργό ρόλο δράσης με δρομολογημένη την ειλικρίνεια είτε γράφοντας σε α ενικό πρόσωπο -κάνοντας μονόλογο συνενοχής και ευθύνης- είτε σε β για να προσδώσει αμεσότητα, να ευαισθητοποιήσει ή και σε γ πρόσωπο για να προσδώσει αντικειμενικότητα. Η χρήση της Προστακτικής είναι μια ιδιαίτερη γλωσσική παράμετρος στη γραφή της Μ.Α., όπου μαρτυρά την επιτακτική ανάγκη για παρέμβαση και δράση. Ο λόγος της προτρεπτικός, επιβλητικός, αλλού ξυράφι, αλλού λεπίδι και αλλού ιαματικός λυγμός για τα συγκαιρινά και τα αλλοτριωμένα. Μια υποδόρια συνεχής αφύπνιση η γραφή της.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Γράφει στη σελ. 44 του βιβλίου, στο ποίημα με τον τίτλο "Εγκατάλειψη: "Το λεπίδι τους βαθιά χαρακιά. / Καισαρική τομή / γεννοβολά τον πόνο / μοναδικό τους γόνο / σε κορμί αφημένο / ούτε ζωντανό / ούτε πεθαμένο..."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Με φιλοσοφική ενατένιση διεισδύει και στα ανθρώπινα και στα φυσικά συμβάντα η ποιήτρια. Ασύμφορο το παρόν. Οι δυσκολίες της ζωής μοιάζουν προκλήσεις, είναι εκπαιδευτικές ασκήσεις αντοχής και ενδυνάμωσης, υποστηρίζει. Η "αστραπή της ζωής" με τα νάματα -θετικά, δυσοίωνα ή απρόοπτα- προσφέρεται "σαν Θεία Μετάληψη" και οφείλουμε να κοινωνήσουμε. Η συλλογική συμπόρευση, η ευθύνη και η δράση είναι η πρόταση της ποιήτριας, για διαφυγή και μεταστροφή από τα δύσβατα, από τις δυστοκίες της ζωής και τα επώδυνα. Μια ζωή που αξίζει να την γευόμαστε γουλιά-γουλιά, όπως γράφει στη σελ. 68: "Γουλιά-γουλιά η κάθε μας στιγμή / το ποτήρι της ζωής μας το γεμίζει / όμορφη, μεθυστική. /Ανεπανάληπτοι εμείς, μοναδικοί / στο στολίδι επάνω που λέγεται γη / έχουμε άπειρους λόγους να ζήσουμε, / το δώρο της ζωής να τιμήσουμε."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Στην ποίηση της Μ. Α., οι οραματιστές και οι πρωτοπόροι μέσα από την πάλη των αντιθέτων, μέσα από μια επίπονη ανοδική πορεία ακολουθούν την μοναξιά της πρωτοπορίας. Οδεύουν στα αγκαθερά με ρηξικέλευθο βηματισμό, οδεύουν με τα στοιχεία του "κατ' εικόνα" από την πλάση τους και πληρώνουν το τίμημα του αυτεξούσιου με την προσωπική τους αιμορραγία. Η δικαίωσή τους φαντάζει μεταγενέστερη πράξη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Διαβάζουμε στη σελ. 25: "Η μοναξιά της πρωτοπορίας! / Με καρφωμένο πάνω της σταυρό/ αιμορραγεί, αιμοδοτεί με πρόοδο / το σώμα της εξέλιξης της νέας κοινωνίας".</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Στη συνέχεια του βιβλίου, ο θεματικός ιστός της ποιήτριας διευρύνεται. Μιλά για το σύμβολο ζωής, τη μάνα, για το χρέος μας απέναντι στην τρίτη ηλικία, για την σοφία της ωριμότητας και τον φόβο που ελλοχεύει στο υποσυνείδητο του ανθρώπου, για το απροσδόκητο, για τον μισάνθρωπο με τα μισερά και απάνθρωπα στις αγκυλώσεις του αλλά και για τον χρόνο που πρυτανεύει και κουρσεύει με τις φθοροποιές του δυνάμεις. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Στη ποίημα με τον τίτλο "Το γέρικο σκαρί" γράφει: "Κάποτε πλεούμενο ευτυχισμένο / τώρα κουφάρι μοναχό / που ζει παρατημένο / δίπλα στη θάλασσα / που κάποτε αρμένιζε, / απ' όλους ξεχασμένο...." </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Επίσης άξιες μνείας είναι οι αναφορές της Μ. Α. στο φυσικό τοπίο με τη αναλγητική του προσφορά και τις άπειρες σημάνσεις και τους συμβολισμούς του. Η ποιήτρια αφουγκράζεται, εικονοποιοεί και καταγράφει το φυσιολατρικό μας επιστέγασμα και την επίδρασή του στη ζωή μας. Η φύση διδάσκει, προτείνει, αντιπροτείνει, θεραπεύει. Η φύση με τις θεϊκές της στιγμές γιγνώσκει, μεγαλουργεί. Η ποίηση στέκεται άλλοτε ο διαμεσολαβητής και άλλοτε ο αρωγός της.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Διαβάζουμε στη σελ. 70, στο ποίημα που τιτλοφορείται "Το φθινόπωρο των επαναπροσδιορισμών": "Κρύο. / Βροχή. / Γκρίζα η μέρα./ Χειμώνιασε, ψυχή μου! / Οι διαβάτες λιγόστεψαν στους δρόμους./ Αραιά και πού μια "καλησπέρα". / Άδεια του πάρκου τα παγκάκια / άδεια και τα κλαδιά των δέντρων από φύλλα...."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Και λίγο πιο κάτω στη σελ. 72, διαβάζουμε στο ποίημα με τίτλο "Η βροχή": "Λατρεύω τη βροχή! / Άλλοτε πιο ήπια, / άλλοτε σαν καταιγίδα / μαστίζει ψυχές και σώματα. / Ρούχα βρεγμένα, παπούτσια μουσκεμένα, / το βήμα γίνεται ταχύ.../ Ακολουθεί ουράνιο τόξο στην ψυχή μας, / όπως στον ουρανό μετά την καταιγίδα..." <br />Και λίγο πιο πριν, στη σελ. 54 γράφει η ποιήτρια: "Το φως του ήλιου / μέσα από τις γρίλιες / καθώς περνά / ξυπνάει την ελπίδα. / Άλλη μια μέρα! / Το θαύμα της ζωής / θα ζήσω /ξανά!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />Με το θαύμα της ζωής για την "Ιθάκη" σου να πορεύεσαι, καλοπόρευτες και οι "Ανακατευθύνσεις" σου αγαπητή Μαργαρίτα. Καλοτάξιδες, με ούριους ανέμους στα ευφρόσυνα μονοπάτια και στις καλλίροες λεωφόρους της ζωής.</span><br />
<br />
Αθήνα 17/5/2019<br />
Καλλιόπη Δημητροπούλου</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-17716524961489189152019-05-14T02:33:00.002+03:002019-06-16T17:14:56.359+03:00NON OMNIS MORIAR<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9t8gZVGDAAdXtL7yYEdl2iYliCuYn6888OwzSMyBs07i-3tdowCPV2OnqpGGTFCuYZziUY5-EpLNjIyt91oqSwm93GlVnsCnLxa8f7A7q4aFmFeoy5YVIQVcAnJO5s4iE1xiENLM1/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9t8gZVGDAAdXtL7yYEdl2iYliCuYn6888OwzSMyBs07i-3tdowCPV2OnqpGGTFCuYZziUY5-EpLNjIyt91oqSwm93GlVnsCnLxa8f7A7q4aFmFeoy5YVIQVcAnJO5s4iE1xiENLM1/s1600/images.jpg" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Κι όταν άνοιξε η διαθήκη έμαθα <br /> πως δεν τα αποκάλυψε όλα<br /> ο άγιος της Πάτμου.<br /> Δεν έγραψε για τον αβοήθητο θεό της γης</span><span class="text_exposed_show"><span style="font-size: large;"><br /> που αγρυπνούσε με το νεκρό σκαθάρι<br /> με τους άπορους, τις πόρνες.<br /> Δε μίλησε για τις αυτόχειρες νυχτιές<br /> στου πρόσφυγα το τεντωμένο δέρμα<br /> για τα τραπέζια συνεδριάσεων<br /> με τα γυμνά γεγονότα<br /> για τον Αββά Σεγιές, τον Βοναπάρτη<br /> και τις συνομωσίες ολκής.<br /> Φτωχέ άνθρωπε<br /> στην αποψινή δεξίωση <br /> παραβρέθηκαν κι άλλα θηρία<br /> από το Κόσσοβο, τη Γκουέρνικα, τη Χιροσίμα.<br /> Παλιοσιδερικό ο κόσμος<br /> κι ο άνεμος όλο φυσάει φόβο<br /> όλο φυσάει θάνατο.<br /> Κακόμοιρε Φιοντόρ<br /> κι ο Μίσκιν σου νεκρός.</span></span><br />
<span class="text_exposed_show"><span style="font-size: large;"> </span><br /> 14/5/2019<br /> Κ. Δημητροπούλου</span></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-41670161250699857892019-04-18T10:18:00.000+03:002019-04-19T00:04:18.579+03:00ΕΙΡΗΝΗ ΕΣΥ ΔΟΞΑΣΤΙΚΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNx9wEVuPC7NNmaE3DWLnfp8fp3_OeP-9qYUoJEFOt5VJZPw0Ll5CGM2r5ktT3r6v1Y5_V_BzAHGUUsZso3zYI4o9vE2jxJBS4pVihLz1g6JtQtlU6l91J7V7l8EQbnxXEyZU9BMt8/s1600/dove_bird_nature_peace_white_hope_symbol_religion-572826.jpg%2521d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="784" data-original-width="1200" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNx9wEVuPC7NNmaE3DWLnfp8fp3_OeP-9qYUoJEFOt5VJZPw0Ll5CGM2r5ktT3r6v1Y5_V_BzAHGUUsZso3zYI4o9vE2jxJBS4pVihLz1g6JtQtlU6l91J7V7l8EQbnxXEyZU9BMt8/s400/dove_bird_nature_peace_white_hope_symbol_religion-572826.jpg%2521d.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /><br /><span style="font-size: x-large;">Λευκό περιστεράκι <br />βαλσάμωσε η μάνα μου<br />τη μέρα της γιορτής μου<br />λευκό περιστεράκι, ολόλευκο.<br /><br />Δεκαοχτώ του φυλαχτά αράδιαζε στο δώμα<br />δεκαοχτώ, δεκαοχτώ τα χρόνια που φορούσε.<br /><br />Τα σκοτεινά μας βράδια<br />φουρφούριζε τα πούπουλα<br />φτερούγιζε σαν χελιδόνα <br />κατέβαινε απ' το έπιπλο<br />και έτρωγε ψωμί μαζί μας.<br /><br />Δεκαοχτώ του φυλαχτά αράδιαζε στο χώμα<br />δεκαοχτώ, δεκαοχτώ τα χρόνια που κεντούσε. </span></span></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-52599155070467263182019-04-13T15:59:00.000+03:002019-04-15T09:25:58.121+03:00ΕΓΩ Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4PAdWTBz093vzsxRIm-ue5-I-OJvfYZ7Yg1MQ5RKc87mVF2k0e4KM_HN19D5HamlXfMcEJbIn1wE8FsWTEsHVNXUEZHUvbYxIyIRDtbZYxsjixG04e8eE3e8bTmeTAiWg5WMLsmP1/s1600/2caf43b23e04bc2a03a8d7f111d30e16.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="1200" height="166" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4PAdWTBz093vzsxRIm-ue5-I-OJvfYZ7Yg1MQ5RKc87mVF2k0e4KM_HN19D5HamlXfMcEJbIn1wE8FsWTEsHVNXUEZHUvbYxIyIRDtbZYxsjixG04e8eE3e8bTmeTAiWg5WMLsmP1/s400/2caf43b23e04bc2a03a8d7f111d30e16.jpeg" width="400" /></a></span></div>
Δημοσιεύτηκε http://www.bonsaistories.gr/%ce%b5%ce%b3%cf%8e-%ce%bf-%ce%b3%ce%b5%ce%af%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%82/?fbclid=IwAR1rKWHvvBAUSVjsqxSRUGyvAYZUzbteJaG5g287lFJHKk6MlprcN3Kmbok<br />
<span style="font-size: x-large;">Οι γείτονες φορούν γραβάτα και κοστούμι</span><br />
<span style="font-size: x-large;">με το μαύρο της φθοράς στις φόδρες τους</span><br />
<span style="font-size: x-large;">στις στεγνές πόλεις περπατούν</span><br />
<span style="font-size: x-large;">αντί Μπρετόν, μπετόν στο πλάνο τους.<br /> Οι γείτονες κρατούν τη μάσκα τους στο χέρι<br /> και τσάντα σαμσονάιτ<br /> κι όλο τρέχουν να διαπρέψουν.<span class="text_exposed_show"><br /> Δεν έχουν καιρό για τα αδέσποτα<br /> για τα ανήλιαγα σκυλιά τους<br /> για τα παιδιά τους στα διαμπερή κλουβιά.<br /> Οι γείτονες φορούν ρολόι ακριβείας<br /> ντύνονται τη μοναξιά τους τις γιορτές<br /> τη βάζουν στο αμάξι <br /> και βουβοί πατάνε γκάζι<br /> αλλά τι κρίμα<br /> αλλού το Πάσχα αλλού η γιορτή. <br /> Οι γείτονες φορούν ιλουστρασιόν σακάκι<br /> που καθρεφτίζομαι εξαπίνης<br /> και ω του θαύματος<br /> στο φανταζί τους ρούχο κρεμασμένος <br /> κατάλαβα πως ήμουν κι εγώ ο γείτονάς τους.</span></span></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-85781086616432743072019-04-12T19:40:00.001+03:002019-04-13T17:27:34.522+03:00ΟΜΙΛΙΑ "Οι τρεις Ηλείοι ποιητές και το βιβλίο ΗΛΕίασις".<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP6JckgEoiyw7uQpTE_7opWF6gq0Gc2w5i6P-9dItYT0B0LNPBx4-2AvIuMvV7rKQPq5ltUMKaCBgT7roLhOgn7LRGLkKmwwOEWmgq2eCJRINJudHefuwsLksiK2D4vZMADinRb0lx/s1600/50230708_2222379971369233_909368228671651840_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="633" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP6JckgEoiyw7uQpTE_7opWF6gq0Gc2w5i6P-9dItYT0B0LNPBx4-2AvIuMvV7rKQPq5ltUMKaCBgT7roLhOgn7LRGLkKmwwOEWmgq2eCJRINJudHefuwsLksiK2D4vZMADinRb0lx/s320/50230708_2222379971369233_909368228671651840_n.jpg" width="211" /></a></div>
Η Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Πύργου -- Ολυμπίας κα Τζένη Μπίθα μιλά με θέμα: "Οι τρεις Ηλείοι ποιητές και το βιβλίο ΗΛΕίασις".<br />
<br />
Κυρίες και κύριοι,<br />
<br />
Μαζευτήκαμε αυτό το ανοιξιάτικο απόγευμα για να μιλήσουμε για ποίηση και λογοτεχνία, να μοιραστούμε στίχους και να περιδιαβούμε στην ποιητική συλλογή «Ηλείασις», έργο όχι ενός αλλά τριών Ηλείων δημιουργών της Καλλιόπης Δημητροπούλου, της Φωτεινής Αζαμοπούλου και του Τάκη Κούρβα. <br />
Σε αυτή την «Σύζευξη ποιητικής εσοδείας», σ’ αυτό το περίτεχνο μωσαϊκό των 86 σελίδων συνενώθηκαν τρεις άνθρωποι με συγγενείς ποιητικές ιδιοσυγκρασίες, με κοινές καταβολές και ρίζες . Το εντυπωσιακό σε αυτή την ποιητική συν-ποίηση είναι η αίσθηση του αναγνώστη ότι είναι γραμμένο από έναν και μόνο δημιουργό.<br />
Η ψυχή και των τριών ανασαίνει στα ίδια χώματα, στις ίδιες παραδόσεις, στην ίδια πατρίδα, στον ιστορικό γενέθλιο τόπο της Ηλείας .Σκοπός των ποιητών είναι η δημιουργία μιας τρυφερής ανάμνησης στον αναγνώστη που θα γεννήσει μια πρωτόγνωρη αίσθηση οικειότητας. Όπως είπε και ο Άγγλος ρομαντικός ποιητής Τζων Κητς (John Keats), «η ποίηση πρέπει να εκπλήττει με κάποια λεπτή υπερβολή, και όχι με το ασυνήθιστο. Πρέπει να δημιουργεί στον αναγνώστη την εντύπωση ότι είναι η έκφραση των δικών του υψηλών σκέψεων, που θα πρέπει να μοιάζουν περισσότερο με ανάμνηση.» Με τον τρόπο αυτό οφείλει να λειτουργεί αισθητικά η ποίηση, ώστε να επιτυγχάνει το επιθυμητό αποτέλεσμα στον συγκινησιακό κόσμο όλων όσοι εντρυφούν στα νοήματά της. <br />
Αν θα έπρεπε να καταλογογραφίσει κάποιος, και να ομαδοποιήσει τα ποιήματα που υφαίνονται περίτεχνα στα περιεχόμενα της ποιητικής συλλογής που παρουσιάζουμε σήμερα, τότε θα εντυπωσιαζόταν με το εύρος και την ποικιλία των θεμάτων που συγκινούν και εμπνέουν τους ποιητές.<br />
Ανοίγει τις πύλες της σε ένα μουσείο ελληνικότητας απ ` όπου ξεπηδούν αγάλματα, κάστρα, ναοί. Η αναδίφηση και η σμίλευση του παρελθόντος είναι ευκρινής καθώς στους τίτλους των ποιημάτων υπάρχουν νωπά ονόματα μέσ’ από τους μυθικούς χρόνους και την ιστορία (Αρχαία Ολυμπία, Αρχαία Σαμία, Αρχαία Ήλιδα, Αρέθουσα –Αλφειός) .<br />
Οι ποιητές μάς ξεναγούν αντλώντας -και όχι εξαντλώντας- σπαράγματα ιστορίας –και ιστοριών-, μνήμης, σχέσεων, συναισθημάτων, στοιχείων μιας ζωής όπως αναβλύζει στο συναπάντημα του μύθου της με το παρόν. <br />
Στη συνέχεια μέσα από μια σειρά ελεγειακών προσωπογραφιών παρελαύνουν όλοι οι σπουδαίοι Ηλείοι που με το έργο τους λάμπρυναν τούτο τον τόπο. Τάκης Σινόπουλος, Τάκης Δόξας, Αύγουστος Καπογιάννης, Νίκος Μπελογιάννης, Γιώργης Παυλόπουλος, Ανδρέας Καρκαβίτσας.Παρελαύνουν επίσης οι Διονύσιος Σιμόπουλος, Ντίνα Σκουλαρίκου-Γεωργιάδη, Ηλίας Ανδριόπουλος. Σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι που έθρεψε η ηλειακή γη και εμπνέουν τους τρεις ποιητές<br />
Μία άλλη παράμετρος που αξίζει να εξετασθεί εδώ είναι η φυσιολατρία που διέπει το έργο τους, η οποία αν και αφορμάται από τα προσωπικά βιώματά τους, είναι στην πραγματικότητα νοσταλγία και ακραιφνής ρομαντισμός που εγγράφονται ανεξίτηλα μέσα στην ψυχή μας. <br />
«Στον τόπο που γεννήθηκα / φυτρώνει ο δυόσμος και η μέντα» γράφει η Καλλιόπη<br />
« Με ένα κρινάκι του γιαλού στο χέρι της / τον κύρη της η κόρη θα προσμένει» γράφει η Φωτεινή<br />
«Τα ρόδα ανθούν , μύριες αισθήσεις / πάνω σου γέρνει η άνοιξη» γράφει ο Τάκης<br />
Η συλλογή αποτελείται από μικρά ποιήματα στα οποία εντοπίζουμε μια ιστορία-μήνυμα, μια σκηνική διάρθρωση, μια ιδεοπλαστική εικόνα, μια εικόνα που εκφράζει μια ιδέα. Η «λαογραφία» των εικόνων είναι οι ρίζες, οι ακατάλυτοι δεσμοί με το παρελθόν. <br />
Προβαίνουν σε μια αναμόχλευση της μνήμης τους για να θυμηθούν ποια πράγματα συγκρότησαν την ταυτότητά τους. Είναι η ζεστασιά και η υπέροχη θαλπωρή που απέπνεε ο χώρος που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. <br />
Σε αυτό το ψηφιδωτό των αναμνήσεων ζωντανεύουν τόποι και άνθρωποι.<br />
Οι τόποι που περπάτησαν παιδιά και χαράχτηκαν στις ψυχές τους, στη ψυχή όλων μας. Ο πευκόφυτος Γρύλλος , η πέτρινη κυρά Ανδρίτσαινα, η Καζάρμα του Καιάφα, η λίμνη της Αγουλινίτσας, το Χλεμούτσι, το Δρυοδάσος της Φολόης.<br />
Οι εικόνες των ανθρώπων που γνώρισαν και σημάδεψαν τη ζωή τους αλλά δυστυχώς ξεθώριασαν στο πέρασμα του χρόνου και έγιναν πια μουσειακό υλικό στα μάτια των νεώτερων γενιών .<br />
<br />
<b>Ξεχωρίζει η φιγούρα της μάνας των χωραφιών </b><br />
με το φακιόλι του ιδρώτα<br />
με τα ροζιασμένα χέρια στη μέση<br />
να αγναντεύει τον κύρη της <br />
στον πηγαιμό για της φαμίλιας της το προσφάι<br />
<br />
<b>Αγέρωχα στέκει στο χωράφι του μόχθου ο ζευγάς που ετοίμαζε τη σπορά το μήνα Οκτώβρη </b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Και εγώ μες την αχλύ της θύμησης</div>
τον ήρωα της γης μου αγνάντευα<br />
τον πατέρα που μ` ανάστησε<br />
με της χειροβολιάς τον θέρο<br />
<br />
<b>Εκεί στην άνυδρη πια Αγουλινίτσα ξαναζωντανεύουν οι διβαράδες της μπούκας στο κυνήγι του χελιού</b><br />
πελαγωτά ως το λαιμό ο γητευτής της μπούκας<br />
μάχεται ως το λαιμό με μια χούφτα συντρόφους<br />
<br />
Ηχούν τα τραγούδια των παιδιών στις θημωνιές κατακαλόκαιρο <br />
στραφτάλιζαν του θέρου τα δρεπάνια,<br />
το χέρι μας ευλαβικά αγκάλιασε τα στάχυα<br />
<br />
Ξεκουράζεται στο αλώνι η πριγκίπισσα σταφίδα <br />
κάματο απαίτησες, παιδεύτηκα μαζί σου<br />
<br />
Θροΐζουν τα φυλλώματα στον κάμπο των ελαιών <br />
Θεϊκή μοσχοβολιά απλώθηκε τριγύρω <br />
της ελιάς πλημμύρισε τ` ασήμι <br />
<b><br />Ξυπνούν τα όνειρα που ταξίδεψαν μαζί με το Μουτζούρη, όταν σίγησε για πάντα</b><br />
οι χορταριασμένες γραμμές<br />
του τρένου που σίγησε πια <br />
απάτητοι οι πέτρινοι σταθμοί<br />
βουβή του κυρ Θύμιου η σφυρίχτρα <br />
σάπιες μηχανές ,έρμαια βαγόνια<br />
<b><br />Βαραίνει την ψυχή, η θύμηση του ολέθρου της πύρινης λαίλαπας</b><br />
με το μαύρο της φτέρωμα<br />
σωριάστηκε απ` τον πόνο η νύχτα<br />
τους κόπους της σπατάλεψε<br />
θερίζοντας αμείλικτα την ελπίδα<br />
<br />
Μια αληθινή δεξαμενή συναισθημάτων προβάλλει μέσα από την παρούσα ποιητική συλλογή. Η νοσταλγία, η αγάπη, η απώλεια, η ελπίδα, αναδύονται μέσα από τα ποιήματα που μας καταθέτουν οι τρεις δημιουργοί.<br />
Η γραφή τους είναι απλή, κατανοητή και αποτυπώνει την πηγαία, καθάρια έμπνευσή τους, ενώ το ύφος τους είναι λιτό και μεστό με αποτέλεσμα να αγγίζει τις καρδιές και το μυαλό όλων μας. Χωρίς περίτεχνες εκφράσεις καταφέρνουν να μας δείξουν τον πλούσιο συναισθηματικό τους κόσμο και μας επιτρέπουν να αφουγκραστούμε τον ήχο των ευαίσθητων κεραιών της ψυχής τους.<br />
Η αγάπη για το τόπο τους γέννησε αυτό το ιδιαίτερο και ξεχωριστό επίτευγμα της ποιητικής συν-ποίησης , η βαθύτατη ανάγκη να αναδείξουν το μνημειακό, λαογραφικό και φυσικό πλούτο της Ηλείας. Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Γιατί αξίζει τούτος ο τόπος να αγαπηθεί από τα παιδιά του με την κληρονομιά που αφήνει ως μια μύηση για ένα καινούργιο μέλλον.<br />
Θα κλείσω με μια συρραφή στίχων και των τριών ποιητών που αποτυπώνουν αυτή την αγάπη τους για την Ηλεία, την αγάπη που έγινε η Μούσα τους και γέννησε την «Ηλείασι»<br />
<br />
<b>Πού τη ψυχή να παραδώσω<br />Πού να βρω τόπο ανάδοχο<br />Μακριά από σε, Ηλεία μου </b><br />
<b> <br />Τον κόσμο σου εμόνιασες, ιδέες νέες φέρνεις<br />Θεοί σε ερωτεύονται, πολιτισμού γεννήτρα</b><br />
<b><br />Αδάμαστη και πανέμορφη Ηλεία<br />Μας έχεις χαράξει για πάντα.</b><br />
<br />
Σας ευχαριστώ.<br />
Πύργος, Συνεδριακό Κέντρο, 30/3/2019 </div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-80829949017753439912019-04-09T11:15:00.000+03:002019-04-10T10:24:16.185+03:00ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijPsD9-9a9ld4OjWUssbNYoTO7uD2rJlQtEr_8eT8zWpAzNpD_DW2KHbsjAQJ_tDNuRS8szYedcCQSXoGccO4u3owgSI3S5ubrgC_L8GEZD4kTh90By6OTkilV7LE2_KeEqdkhr8OB/s1600/mountains-1149727_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="635" data-original-width="960" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijPsD9-9a9ld4OjWUssbNYoTO7uD2rJlQtEr_8eT8zWpAzNpD_DW2KHbsjAQJ_tDNuRS8szYedcCQSXoGccO4u3owgSI3S5ubrgC_L8GEZD4kTh90By6OTkilV7LE2_KeEqdkhr8OB/s400/mountains-1149727_960_720.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br />Σ' αντάμωσα στερνά στο ξόδι σου<br />εκεί που ο Άη Γιώργης σου ΄στησε<br />πικρό το μοιρολόγι.<br />Κι ήταν Απρίλη τέσσερις <br />που άνοιξε η γης την αγκαλιά της <br />πρόωρα να σε καλοσωρίσει<br />κι ήταν πρωί που διάβηκες γενναία<br />την Πύλη την πλατιά της Αλησμόνας.<br />Δυο γλάροι στάθηκαν την κονταυγή<br />σιμά στο σπιτικό σου<br />ο πάλευκος στης κόρης σου το μέτωπο<br />έσερνε γλυκό φιλί της μάνας<br />να το κρεμάσει φυλαχτό της<br />κι ο πορφυρός, της βγνωμοσύνης δάκρυ<br />συντροφικά το βήμα έφεξε<br />στο διάσελο του άντρα σου του στυλοβάτη<br />π' ασάλευτος σαν πέτρα σού 'στεκε<br />από καιρό στου πόνου το κρεβάτι.<br />Κι εσύ, της καλοσύνεψης Αναστασία<br />που χόρευες με τα φτερά τ' ανέμου<br />άνεμος γίνηκες και πέταξες<br />με τον βοριά ξοπίσω σου<br />τα σωθικά μας ν' αγριοδέρνει.<br /> <span style="font-size: small;"> Στην Αναστασία που...</span><br /><span style="font-size: small;">9/4/2019</span></span></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-29416737621004764532019-03-01T20:28:00.000+02:002019-03-01T20:40:46.984+02:00ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΟΥΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΗΛΕίασις" <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit4X5_WDIaI6skmLdh2aWB1j95N69_5B8jk8i3Kep108vpoEGemGIPGQB2vUbs0kv12cXaoLst0ugIKjnaM9xSpL30xH8DpxCo8JOcMkJF2LjLFo_bG8TdoSt4zIXtZ-jCZJ4Su8DB/s1600/safe_image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="281" data-original-width="540" height="166" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit4X5_WDIaI6skmLdh2aWB1j95N69_5B8jk8i3Kep108vpoEGemGIPGQB2vUbs0kv12cXaoLst0ugIKjnaM9xSpL30xH8DpxCo8JOcMkJF2LjLFo_bG8TdoSt4zIXtZ-jCZJ4Su8DB/s320/safe_image.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Σύζευξη ποιητικής εσοδείας. </span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Των Καλλιόπης Ι. Δημητροπούλου – Φωτεινής Αζαμοπούλου – Τάκη Κούρβα </span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">εκδ. Βεργίνα 2018</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><br /></span></span>
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Εκλεκτοί προσκεκλημένοι, φίλες και φίλοι, σας ευχαριστώ για την παρουσία σας. </span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Όταν ο ήλιος σε χτυπάει, αβάσταχτες ώρες μες στο καταμεσήμερο, παθαίνεις ηλίαση, όταν διαβάζεις και μελετάς και ανασαλεύουν τα στάχυα της ποίησης μέσα σου, τότε μια «Σύζευξη ποιητικής εσοδείας» σε κατακυριεύει και οι αχτίνες του δημιουργούν μια δεύτερη «Ηλείασις», αυτή που απορρέει από το φυσικό και το ιστορικό κάλλος του νομού Ηλείας, που προσυπογράφουν και υμνούν, ολυμπιοδρομώντας στις μέρες μας ποιητικά, τρεις ομοούσιοι φίλοι λογοτέχνες, η Καλλιόπη Δημητροπούλου, η Φωτεινή Αζαμοπούλου και ο Τάκης Κούρβας. Διαβάζω στη σελ. 81 – του Τάκη Κούρβα:«Ξελογιάζεται η σγουρόμαλλη φτέρη // με το πορφυρό ανταύγειασμα, τις ομπρελωτές στροφυλιές // διαδέχοντας τα λυγερόκορμα πεύκα… Με σφαλιστά τα μάτια αφουγκράζεσαι // στης ρίζας τ’ αναπαυτικό κάθισμα… και η σκέψη αποδήμησε // στη διαδρομή της Αλκυόνης». Διαβάζω στη σελ. 42 – της Φωτεινής Αζαμοπούλου:«Η αίγλη της ξεθώριασε // στα ξεθαμένα χνάρια της φωλιάζει ο μαρασμός. Αρχαία Σαμία // Ηλιόφωτη ώρα ευτύχησες, ικέτης ταπεινός // γόνιμη μνεία, ανάτασης περιήγηση // ολκής φωτογραφία με μια στοχαστική στο μέτωπο βαθιά ζαρωματιά». Διαβάζω στη σελ. 26 – της Καλλιόπης Δημητροπούλου:«…αδάμαστη αρχόντισσα // Μήτρα θεών κι</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">ανθρώπων συ Ανδρίτσαινα, με τ’ απέραντο αγνάντι // με τους θαμώνες σου αιώνες // τα πλατανόφυλλα τους ίσκιους σου // μαζώνεις του ήλιου το φως // στου πετρολίθαρου το μπόι. Αποκοιμήθηκε στο δρόσο σου η Ιστορία». </span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Ποιος είναι πρώτος, ποιος δεύτερος, ποιος τρίτος; Μ’ ένα ισόχρονο συναίσθημα και οι τρεις, μ’ έναν ισοϋψή πόθο για τη γενέτειρα, μ’ ένα ισοβαρές συναίσθημα για το επέκεινα, το τάλαντο στην αποτύπωση των συναισθημάτων, έχει –φυσικώ τω λόγω– διαφοροποιήσεις, διακυμάνσεις και διακτινώσεις. Όμως η τρίκλωνη ψυχή και των τριών είναι ριζωμένη στα ίδια χώματα, στις ίδιες παραδόσεις, στην ίδια πατρίδα – γενέτειρα θρύλων, θεών και ιστορικών παραδόσεων. </span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου (σελ.14-15):«Αγγίζω</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">τους κίονες // σφυρηλατούμαι στο φως τους // της ηλιόπετρας το θάμα φορώ // το διαχέει ο χρόνος και ψηλώνει της οικουμένης η πλεύση. // …Στο αρχέτυπο ίαμα κλίνω το γόνυ». Γράφει (σελ. 18-19):«Σε ποιον κάμπο της Ήλιδας // να</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">φυτέψω τη γλώσσα του Ομήρου… Πού να σε ταξιδέψω Ζαχάρω // κόρη της</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">ξωτικής ακτογραμμής με τις αμμοβολές σου στο στέρνο μου… Πού να σεργιανίσω της σποράς σου το άπειρο σόδεμα;» Ένας ευφρόσυνος ποιητικός παλμός αναδύεται, όπου η ελληνική ψυχή σπαρταράει στη μέθη, στην ιστορικότητα και στη διαχρονική παρουσία του νομού και στην αθανασία του έπους (οικουμενικής διάχυσης μηνυμάτων και ιδεόμορφου κάλλους) του ελληνικού τοπίου, που δεν μπορείς, παρά το δέος της χρυσελεφάντινης αυτής ιστορίας, να μην αφιερώσεις ευλαβικά τα μυρωδικά της ποίησής σου, γλυκό στεφάνι διακτινίζουσας περηφάνιας. Η φύση σε εμπνέει και τα μυστικά του σύμπαντος κόσμου λες κι αναδεύουν τα πέτρινα μνημεία της Ηλείας, όσο το ανθρώπινο βλέμμα ακουμπάει σ’ αυτά. Η Καλλιόπη Δημητροπούλου άφησε ένα σπουδαίο αχνάρι συνέχειας, ποιότητας και ψυχικής ρώμης, παντρεύοντας το ολύμπιο φως με το λάξεμα της ποίησής της, φτιάχνοντας το δικό της ελλανόδικο τέμπλο ποίησης «στο αρχέτυπο ίαμα κλείνοντας το γόνυ». Ο συναισθηματικός παλμός διαχέεται στο ποιητικό κείμενο, αλιεύει τις ιδέες του στην πανσπερματική ιδεοφιλία του λόγου και η ποίηση ανδρειώνεται –διάχυτη και ευγνωμονούσα– τις υπαρκτικές χιλιετίες της Ηλείας, μέσα από το πιο περιεκτικό ανταύγειασμα του λόγου, και ως ύμνος και ως περιούσιο στεφάνι</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">μνήμης και ολυμπισμού, στον πανδαμάτορα χρόνο, και ως θρεπτική ουσία καλλιέργειας και συνέχειας αυτού του λόγου, και ως ποιητική διαύγεια φωτός που εγκλείει πλέρια αισθητικότητα, πλέρια λυρικότητα, πλέρια κραυγή και πόνο στο καλωσόρισμα της αυριανής μέρας, πλέρια ψυχική ωριμότητα –και των τριών δημιουργών εδώ– και φυσικά πλέρια συγκινητική πνοή, συνταξιδιώτισσα στο χρόνο και στην έκφραση αυτής της αγαπητικής σχέσης και των τριών, με τη γενέτειρα γη της Ηλείας, που απηχούν τα παραπάνω ακριβοδίκαια και σεμνά, λάμνοντας και «φορώντας το μαγνάδι του ήλιου – με τη λύρα (τους) – κυοφορώντας μνήμες και στοχασμούς» (σελ. 34).● </span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Μέσα στο αιθέριο κλίμα της «Ολύμπιας άνοιξης» ακουμπάει και ο δεύτερος στύλος της τριλογίας, η ποιήτρια Φωτεινή Αζαμοπούλου. Η περίτεχνη ωραιότητα της φύσης αντανακλάται στο καθημερινό γίγνεσθαι, και πώς αυτό προσμετράται σήμερα, στη σύγχρονη πραγματικότητα, χτυπάει η ποιήτρια το ρόπτρο του κινδύνου, «η αίγλη ξεθώριασε» γράφει, αποδυναμώνεται η νοσταλγία στους «δύσθυμους καιρούς μας», πονάει, ανησυχεί, στοχάζεται και μάχεται για την επικαιροποίηση αυτής της λαμπροφόρας ωραιότητας και της πολιτιστικής μας αναστύλωσης και αναβάθμισης. Βυθίζει τη λυρική της πένα στις χορογραφίες της φύσης, στην ανεπανάληπτη ιερότητα των μνημείων, στον έρωτα του Λούσιου, στον πλουτοδότη Αλφειό, στη φθορά της ανθρώπινης μορφής, στα όλβια αγαθά των ιαματικών, στο στράτο του μόχθου, στο θέριεμα της ιστορίας κ.λπ. Γράφει (σελ. 44):«Άπελπις η Αρέθουσα, ανέραστη // στη διαδρομή του πόνου, αιώνες τώρα σβήνει τη νοσταλγία στα ύδατα // τη νιότη της, χαράσσει ανάστροφη γραμμή στη διαδρομή του χρόνου». Και στις σελ. 56-57:«Διψασμένος ο τόπος // τη βλάστησε σα μήτρα (την Ιστορία) συμμέτοχος κι ο ουρανός τη δρόσισε // γοργά πρασίνισε η πλάση… έλαμψε το στέρνο στον ιδρώτα // …η μάνα ασπρομάντηλη ξεδιάλεξε τον καρπό – ακατάβλητη κι αφέντρα … χόρεψε η κρισάρα στα δυο της χέρια κεχριμπαρένιο τ’ άστραμμα του σπυριού // …την Ιστορία θρέψαμε, θρέψαμε τη ζωή…» Η Φωτεινή Αζαμοπούλου παίρνει τ’ ολύμπιο φως της Ιστορίας και του πολιτισμού μας και μας το αφήνει στα πόδια μας, σαν συγκρίσιμο μέγεθος πανανθρώπινων ιδεών και διαχρονικών σκιρτημάτων για τον Πανέλληνα –όπου γης– κάνοντάς τον συμμέτοχο σ’ αυτό το στραφταλισμένο φεγγοβόλημα της Ιστορίας, μ’ ένα ευλαβικό ξεψυχισμό, στις ανόργωτες καταστάσεις της σημερινής πραγματικότητας. Είναι η δεύτερη διάσταση αυτής της τριλογίας «Ηλείασις – σύζευξη ποιητικής εσοδείας». Φέρνει η ποιήτρια στην επιφάνεια το αρχέγονο στοιχείο δημιουργίας του τόπου μας και πόσο η φύση μεγαλύνει και συμπράττει στο δημιούργημα, στην τέχνη και στο αντικείμενό της, στον Λόγο, ως την επική του ή την τραγωδιακή του διάσταση. Η ποιήτρια αρμέγει την Ιστορία, σαν επανάκαμψη και στόχο ζωής, αφυπνίζοντας –μέσω αυτής– δείχνοντας ή καταδείχνοντας την αμείλικτη πραγματικότητα και την απόσταση του σύγχρονου ανθρώπου από τη γενέτειρά του και την ιστορία του.●</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Ο Τάκης Κούρβας, ο τρίτος στύλος του τριγώνου «Ηλείασις», μ’ ένα πλέριο και συγκινητικό αποτέλεσμα συναισθηματικής κορύφωσης, αγγίζοντας πτυχές της φύσης, που αρμονίζουν την ψυχή σε σφαίρες ψυχικής ανάτασης, όπου ξεχειλίζει η άνοιξη, ξυπνάει η φύση κι η ψυχή και τα μάτια λαμποκοπούν. Γράφει στις σελ.78-79:«Ευωδιάζει ανθίζοντας η σκέψη // …από το παραλήρημα της Ίριδας… στο λιόγερμα λυγούν οι πικροδάφνες //…στης αρμονίας το πανώριο χαμόγελο //…λημέριασε ο νεραϊδόκοσμος… στ’ αναπετάρισμα της πεταλούδας // ο κόσμος αρμοδένεται στα πόδια σου». Ο</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">ποιητής αναδιατάσσει την ψυχική του διάθεση σε γόνιμη άνθιση πνευματικής και συναισθηματικής γονιμότητας, έτσι που το ολύμπιο πνεύμα να περιφέρεται και να προσαρμόζεται με της καρδιάς το σκίρτημα. Πίσω από την</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">ιστορικότητα των μνημείων και την κάλλιστη ωραιότητα του τοπίου, οσφραίνεται κι αφουγκράζεται τη φύση, ως μοχλό αέναης δημιουργίας στο σήμερα, που η διαμόρφωση και το κάλλος της φύσης εμπνέουν και διεγείρουν τη δημιουργία, τον ιστορικό μας ρόλο, εμπνέουν και τροφοδοτούν κάθε πηγή</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">ανθρώπινης δημιουργίας. Πίσω από το θαμπό παραβάν της Ιστορίας, ο στίχος αρμοσυντονίζεται, λυρικός, αισιόδοξος, παντεπόπτης και λαγαρός, όμοιο προανάκρουσμα της φύσης, μ’ όλες τις αποχρώσεις του συναισθήματος, που γεννάει ο γενέθλιος τόπος. Διαβλέπει το κάλλος και την</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">ομορφιά της συνέχειας στην ολύμπια χάρη της ύλης, του στοχασμού και της βαθύτερης αγάπης προς τη φύση. Γράφει (σελ. 80):«…και ανθορρόησε η άνοιξη // Ο ολύμπιος δρόμος με τα στοιχισμένα λιόδενδρα // οδηγεί στην απέριττη αισθητική αρμονία τους λάτρεις της σωματικής αρετής //</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Ιπποκράτειο νάμα, επουλωτικό του διαμαντιού σου η πράσινη στάλα //</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">και των βλαστών σου τα νεύματα προανάκρουσμα ευτυχίας». Ο ποιητής βλέπει τη «σύζευξη –αυτής της– ποιητικής εσοδείας», ως το σπέρμα της</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">επιστροφής στη φύση, «στης ρίζας τ’ αναπαυτικό κάθισμα», που ξεκουράζεται το πνεύμα, αιχμαλωτίζει και ενεργοποιεί το συναίσθημα και συμφιλιώνει τον άνθρωπο με την αντίρροπη πραγματικότητα. Ο ποιητής</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">εμπνεόμενος από την «Αρχαία Ήλιδα», τα Ιερά της Ολυμπίας, τη γη του Σταφιδάμπελου, τον κάμπο των ελαιών, το Δρυόδασος της Φολόης, τον δρόμο της εκεχειρίας, με άλκιμο ανθρώπινο ήθος, τον δελφικό χρησμό… στην ολύμπια συμπολιτεία των ανθρώπων… τα θέτει όλα αυτά σαν «άγρυπνη φλόγα» κι ασπίδα ζωής για τον άνθρωπο. Οικουμενικοποιεί –ουσιαστικά– το αρχαίο πνεύμα, ώστε να υπερέχει η άμιλλα, σαν αγίασμα σκέψης και πράξης «όπου σφυρηλατείται της Ιστορίας το φρόνημα», όπως γράφει, «και στεριώνουν την Ακρόπολη της ψυχής μου».</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Εκλεκτοί φίλοι, το βάλσαμο του τόπου και το φτέρωμα της ελπίδας κινούν τα νήματα αυτής της ποίησης (και των τριών), εγκόλπιο και καταφύγιο (γραφής, παρουσίας και ανάγνωσης). Είναι η προοπτική και το αγίασμα της νέας μέρας που ’ρχεται ιερή παρακαταθήκη στους ερχόμενους. Μέσα από το τοπικό στοιχείο, είδανε το οικουμενικό, μέσα από το ιστορικό στοιχείο, το ακατάλυτο και το διαχρονικό, μέσα από το φυσικό κάλλος, την ανθρώπινη</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">αναγέννηση και συνέχεια. Όλη η συλλογή διαπνέεται από πλέρια και ουσιαστική ομοιογένεια ύφους και ήθους, γλώσσας, ιδεών και οράματος, λυρικής έξαρσης και αισιοδοξίας, ιστορικής και στοχαστικής προσέγγισης,</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">άπλετης φυσιολατρίας και πατριδοφιλίας, ιστορικής και γόνιμης αναδρομής και μνήμης, αισθητικής παρουσίας και σύζευξης ιδεών, προτάσεων και διεξόδου. Εδώ ενυπάρχει, εκλεκτοί φίλοι, εν δυνάμει, μια πλήρης αλληλοσυμπληρούμενη (για τον καθένα τους) ποιητική ουσία ψυχικής, λυρικής και συναισθηματικής δόμησης και δύναμης που αναγάγει το βιβλίο</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">–συνολικά– σε ποιητικό επίτευγμα «σύζευξης και ποιητικής εσοδείας» του καιρού μας. Στο πνεύμα της «Ηλείασις» και στην ηλιόδρομη πορεία του «πολλά ειδύλλια μπλέχτηκαν απάνω στης αγάπης τον πρασινόχρυσο καμβά»</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">(σελ. 57). Ένα βιβλίο σπονδή στην Ιστορία, στη φύση, στην αγάπη, στην παράδοση και στην ποίηση.</span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.</span></span><br />
<span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;">Κώστας Καρούσος Ετ.Ελλ.Λογ.20/10/2018</span></span><br />
<br /></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-8164414674111724542019-03-01T20:26:00.000+02:002019-03-01T21:15:25.853+02:00ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Β. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΗΛΕίασις" <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeZt4qZLfdK1KTJKg0xj_Up0sFYZfxOuCs_00ToLDj1Mki81nCsVJTGjCWkdhM6PoYahFxjVL4jKhYfb6MwPwNiV6gRazkvPJThD8S8QT5YbXrI5e_p9muXeSRkaJt2hc7fD9bwhu2/s1600/safe_image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="281" data-original-width="540" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeZt4qZLfdK1KTJKg0xj_Up0sFYZfxOuCs_00ToLDj1Mki81nCsVJTGjCWkdhM6PoYahFxjVL4jKhYfb6MwPwNiV6gRazkvPJThD8S8QT5YbXrI5e_p9muXeSRkaJt2hc7fD9bwhu2/s400/safe_image.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>«ΗΛΕΙΑΣΙΣ: Ανθρώπων φως και φίλιωμα την Ηλειακή γη»</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b><br /></b></span></span>
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>«Ηλείασις» –αλλά και «Ηλειάκεια»– ο τίτλος της ζωοποιού έμπνευσης ποιητικής συν-ποίησης των τριών Ηλείων δημιουργών, η οποία αναδεικνύει την έκπαγλη και διαρκή νεότητα της ηλειακής ψυχής, μέσα από αναπάντεχες εκρήξεις μνήμης, συσσωρευμένες εντάσεις και φωνές, άλλοτε ιαχέςκι άλλοτε τιτιβίσματα και παιχνιδίσματα φωτός. Εδώ έχουμε να κάνουμε, διαπιστωμένα, με συγγενείς ποιητικές ιδιοσυγκρασίες, με κοινές καταβολές και ρίζες που η γραφή τους αποπνέει έναν διάχυτο ερωτικό παγανισμό, όπου όλη η θεϊκή Ηλεία, εκλαμβάνεται ως δοτικό ερωτικό σώμα. Η μεγάλη μας ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, στον πρόλογο του πονήματος αυτού, γι’ αυτή τη «Σύζευξη ποιητικής εσοδείας», εκφράζεται επαινετικά. Ολιγόλογο προλόγισμα διεσταλμένης έσω πνοής, λόγος εμπύρετος και ταυτόχρονα βυθοσκοπικός.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Την «Ηλείαση» προσωπικά, την ανέγνωσα ως ΟΛΟΝ ΠΟΙΗΜΑ. Λες γραμμένο από έναν και μόνο δημιουργό. Εδώ μέσα, όλα γιορταστικά. Όλα της πανηγύρεως. Φτερωτάανήσυχα μπράτσα, συναγμένα για θυσία και αξεδίψαστο αντιλάλημα στην Άμιλλα, στην Ευμένεια και στην Ανθρώπινη Τιμή, στο βωμό της Ολυμπίας, για σπονδή στον ευμορφέα ολυμπιακό ύμνο της Ειρήνης. Φίλοι ποιητές, ντύσατε την Ηλεία Καρυάτιδα. Μια επιπλέον στην αδιασάλευτη μαρμάρινη παρουσία τους στο Ερεχθείο της Αρμονίας. Μας τιμάτε ακόμα, με μια ποίηση που διαφοροποιείται από τα γνωστά (οικεία πλέον… δυστυχώς…) σχήματα ποιητικής φόρμας, δομής κ.λπ. που περιβάλλονται από την βαρετή αχλύ της αοριστίας, ηχείο ενός κόσμου εσώτερου δυσνόητης νοηματικής αλχημείας και γλώσσας στεγνής και αδιάφορης. Ποίηση ηχήεσσα. Όλα γραμμένα με την νοσταλγία της αλαφροπάτητης ηλειακής γης, εξ αυτοψίας αντιληπτής απ’ τον αναγνώστη με τα δάχτυλα της ψυχής. Ποίηση επιχρωματισμένη απ’ τις ανταύγειες της Ελιάς και της Σταφύλου, σ’ ένα όργιο κίνησης, ήχων, ρυθμών και παροξυσμών που αντιστικτικά τη διαδέχεται η θεϊκή γαλήνη του Ιόνιου πελάου και το θρόισμα του θαλασσοπόρου μαΐστρου το οποίο φιλεί τον περίκομψο Τριπυλώνα της Ολυμπίας: Άμιλλα, Κάλλος και Πνεύμα.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Η σημερινή μου ομιλία έχει μια πρωτοτυπία. Θα είναι ένας διάλογος καρδιάς με κάθε έναν από τους τρεις ποιητές. Το: «Ξέρεις, Νίκο!…», μια φράση – εναρκτήριο κάλεσμα της ποιήτριας ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στον «ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ» (Νίκο Μπελογιάννη) στο ποίημά της – «φόρο τιμής» στον Αμαλιαδαίο αγωνιστή, μου έκανε ξεχωριστή εντύπωση. Μου πρόσφερε τη δυνατότητα να επικοινωνήσω με τους εξαίρετους Ηλείους δημιουργούς με αυτή τη φράση-κλειδί, θεωρώντας την ως άγγισμα ανεμοφτέρουγο και ευφραντικό, μιας συνάντησης ανεπανάληπτης με το ποιητικό τους σώμα. Αποτείνομαι, λοιπόν, στην πρώτη ποιήτρια της συλλογής, λέγοντας:</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>«–Ξέρεις, Καλλιόπη… θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο μίλησες στην Ηλειακή γη σου. Τα κατάφερες, απ’ τις κορφές των στίχων σου με τη γαλήνια πληρότητα του Αθλητή ή του Κριτή του Ολυμπιακού Αγώνα, με την ψυχή σου πάντα να προπορεύεται, ως ανθός μυριστικός και να μεταμορφώνεται σε κότινο τιμημένο για το νικητή. Αισθάνθηκα πως κρυφάκουγα τα ποιήματά σου πριν τα γράψεις, ερωτευμένος κι εγώ μ’ αυτή τη Γη που εισχώρησε στα φυλλώματα της Συλλογής. Μια συνάντηση η οποία με συγκίνησε ιδιαίτερα, μια κι ο φωτοχαρής λόγος σου με οδήγησε ξανά στην Ηλεία ως σπονδή επαναλαμβανόμενη στο κάλλος και στην αρμονία που ακόμα ανατέλλει, ενός τόπου του οποίου η εγρηγορούσα ιστορική μνήμη παραμένει ζωντανή, εκπέμποντας στον κόσμο το θεραπευτικό της φως. Ποίηση επικολυρική, αλλά με ταυτόχρονη πύκνωση του λόγου η οποία γίνεται μελωδικό τραγούδι, ηλιοχαρές πάντα, ποτέ πενθήμον λόγος.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Λόγος ξεκάθαρα εξωστρεφής και θορυβώδης στην ανάφλεξη της Λέξης, από φλέβες ονείρου κι απ’ το κέντρο της αθωότητας περασμένο, το ανοιχτό, φωτεινό σκηνικό της έμπνευσής σου. Ακόμα, με δέος κι ευθύνη αλχημίζοντας το σκότος σε φως ζωής, διευθετείς το εκκαμινευμένο υλικό της μνήμης των άσπιλων χρόνων της γενέθλιας γης που αφορά πρόσωπα και γεγονότα και μας το παρουσιάζεις πυρωμένο σίδερο. Και γλώσσα; Μα ποια άλλη από εκείνη των ελληνικών της Ωραιότητας, τα οποία προσφέρουν κάτι το αρίφνητο, τον εκ θεού ευλογημένο τρόπο της ανύψωσης ενός υπερνού. Του Ελληνικού. Του γόνιμου κλήρου, του ελληνικού κόσμου «εν προόδω», το οποίο είναι και το ζητούμενο στην ακρωτηριασμένη Ελλάδα του σήμερα.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>»–Ξέρεις, Καλλιόπη… Ένιωσα τη ρίμα σου να ταξιδεύει σα ματιά βασιλεμένη πάνω απ’ τα εννιάκορφα μακροβούνια της Ηλείας, αλλά και πάνω απ’ τη βαθύκολπη μήτρα της Ολυμπίας και μήτρα της πανανθρώπινης Ειρήνης. Την είδα, επίσης, να αναμετρά στα βιαστικά τους αθλητές, ζώντας το νόημά της βαθιά, με την αίσθηση του πενταπλού ρυθμού, στο έξοχό σου ποίημα ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ: «Στο μεγαλείο του κάλλους</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>νοτίζει της Αρέθουσας το ηλιόχρωμο πέπλο,</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>δακρύζει του Αλφειού η κοιλάδα.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Τον κότινο της νίκης κρατώ.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Σιωπώ. Θάλλω.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Στο αρχέτυπο ίαμα κλίνω το γόνυ».</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Όλα τα ποιήματα, της λιόχυμης γλώσσας, παρμένα από την Ελληνική Μυθολογία, την Ιστορία και τη Λαογραφία, λειτουργούν ως ένα ανεπανάληπτο πενταφτέρουγο εγκώμιο ελληνικής ψυχής:</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>«Σε ποιον κάμπο της Ήλιδας</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>να φυτέψω τη γλώσσα του Ομήρου;</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Πού να σεργανίσω της σποράς σου</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>το άπειρο σόδεμα;</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Αδάμαστη και πανέμορφη Ηλεία,</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>μας έχεις χαράξει για πάντα».</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b><br /></b></span></span>
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Στον μοναδικό σου σε ομορφιά «ΚΑΪΑΦΑ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ», «τα παιδικά (σου) κύμβαλα πυρβάλουν πίσω στο χρόνο (όταν) τρέφει έναν ίλιγγο ετούτη η γη με τα πανάκριβα ραφτικά της». Ως παιδί γυρίζεις στη γη των γονικών σου για να πεις «…στην άρπα ετούτης της γης γεννήθηκαν τα θεία γονικά μου. Στην ηχώ της εκούρσεψα το «νό-στιμον ήμαρ» μου.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>»Ξέρεις Καλλιόπη… πολυτάλαντος και ακάματος νους, ιερουργός σε χώρο θείο και ξενιστή, με την ευαγγελιζόμενη χαρά της γνωριμίας με τον κόσμο, στέκεται ο δικός σου νους, σε τούτο το γύραθε σεργιάνι. Και πού δεν ταξιδεύει; Φτάνει στην «πέτρινη κυρά» μήτρα θεών και ανθρώπων, την Ανδρίτσαινα, σ’ αυτήν που «αποκοιμήθηκε στο δρόμο της η Ιστορία». Αυτή η οποία «μαζώνει του ήλιου το φως στου πετρολίθαρου το μπόι», όπως λες… Στην «ΚΑΖΑΡΜΑ ΤΟΥ ΚΑΪΑΦΑ» και «στων στοχασμών σου το λειμώνα, το Ιόνιο πέλαο», μέρες φθινοπωρινές της Σποράς, του Αγιοδημητριού, στη λάκα της Μουντρίτσας, στο Γρύλλο. Αλλά θα σταθώ και στα πρόσωπα, τα οποία φωτίζεις και αγλαΐζεις με ανείπωτη ευφροσύνη, πρόσωπα Ηλείων Δημιουργών του χθες και του σήμερα, ιστορικών προσώπων, πολιτικών κ.ά. με οδηγητικές τους αρχές τη συνείδηση της ελληνικότητας και την αισθητική παγχρωμία που αποκαλύπτει έναν εσώτερο πολιτισμό, εκείνον της καλλιέργειας της ψυχής (caltura animi) κατά Κικέρωνα. Τον ποιητή Τάκη Σινόπουλο από την Αγουλινίτσα, τον θρεμμένο από τρία ποτάμια και δοξασμένο με τον «Νεκρόδειπνο». Αυτό, που όπως λέει, «με τ’ αλάτι και το ψωμί του πολέμου τάισε όλα του τα ποιήματα». Τον ειρηνευτή και «συνοδοιπόρο στο χνάρι του δίκιου» ποιητή της Δόξας, Τάκη Δόξα. Την αισθαντική και πολυβραβευμένη ποιήτρια Ντίνα Σκουλαρίκου-Γεωργιάδου και σύζυγό μου, την οποία προσκαλείς «λάμνουσα να ’ρθεί φορώντας το μαγνάδι του ήλιου, τις μέρες τις ευκολοφόρετες σιμά στην εκκλησιά της Άγιας Κυριακής στο Επαρχείο, εκεί που αρμόζουν οι φθόγγοι και λύριο το τραγούδι γεννιέται». Φόρος τιμής στην ποιήτρια, που κατά την συνάδελφό της στην Τράπεζα της Ελλάδας κάποτε, τη μεγάλη μας Κική Δημουλά, «ο στίχος της φιλί είναι που αναβλύζει τη θερμοκρασία της βυζαντινής εικόνας».</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Στον εκδότη της θρυλικής «ΑΥΓΗΣ» Αύγ. Καπογιάννη, του Πύργου το γιο, του αλίμενου νου και της λεύτερης δημοκρατικής σκέψης, στην οποία με τιμή στέκεσαι: «Αρχάγγελος στο στέρνο του τυπογραφείου με την κοντυλογραμμένη σοδειά του ν’ ανασαίνει, στους γραφειάδες χτύπους της καρδιάς του, της εφημερίδας του».</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Στον Δ. Σιμόπουλο, τον λαμπρό επιστήμονα αστροφυσικό, στον «Γιο του Γρύλλου και τ’ ουρανού».</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Αλλά και για τον «κατερχόμενο από τον Ενιπέα νυμφοποτισμένο μουσικοσυνθέτη Ηλία Ανδριόπουλο, που «ποιεί μουσικά μνημεία», μέλος ασύγκριτο και ηχηρό ως νάμα ψυχής εποίησες. Όσο για το πιο τραγικό πρόσωπο της πινακοθήκης σου, τον «Άνθρωπο με το Γαρύφαλλο», τον Αμαλιαδαίο Ν. Μπελογιάννη, τι να πούμε; Οφειλέτης, στάθηκε, για τους καημούς των άλλων, όλου του κόσμου, με την τόλμη του μπροστάρη που βάζει απ’ όλα πάνω, το Χρέος. Δυσεύρετο είδος ανθρώπων σήμερα που πριονίζονται όλες οι αξίες από τα ανθρώπινα τρωκτικά και τη θέση τους παίρνουν άλλες με γυάλινα πόδια.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b><br /></b></span></span>
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>«–Ξέρεις Φωτεινή… Ηλιόφωτη ώρα ευτύχησες να καταθέσεις τον όμορφο τίμιο στίχο σου, αυτόν που τον εμπνέουν οι καλλιπλόκαμες να αναερούσες Μούσες της ηλειακής γης και του αείποτε νέου ανθρώπου της. Κάλλιστος θήρα του ωραίου και θεϊκό συναπάντημα με το «αείδιον» φως του σπερματικού λόγου, έλαχε σ’ εσέ η έμπνευση της Μούσας σου, για την πατρώα, μητρίδα γη σου. Και τιμή στην Ελληνομνημοσύνη και στη Λαϊκή παράδοση που παραμένουν σήμερα ορφανές λες, σ’ έναν κόσμο χωρίς μνήμη και συνείδηση της ταυτότητάς του. Στέκομαι στον ανθρωποκεντρισμό της διανόησής σου, ο οποίος γίνεται ορμητικός ποιητικός λόγος, νοσταλγός συνεορταστής μετά θεών και ανθρώπων στους αρχαίους βωμούς. Στέκομαι, ακόμα, στην Αγάπη σου για εκείνους τους απόγονους τους αγλαούς της Ηλείας, που «πρώτη τους έτυχε πνοή στη διάχυτη του ήλιου της αχτίδα», όπως λες στο πανωραίο ποίημά σου «Ηλείασις», μια συμποσιακή συμμετοχή στο τραπέζι του Ωραίου με το θεό της ευγονίας, που κάρπισμα ανασεμιάς καινούργιας, σ’ αυτή τη γη απιθώνει. Μας προτείνεις το «Ηλειακό αεί γίγνεσθαι» ως μόνιμη στάση ζωής, ένα πλησίασμα του κόσμου ετούτου, δηλαδή, το οποίο πάντα πρέπει να γίνεται με την ευαίσθητη κεραία της ένσαρκης φύσης, αυτής που θεωρεί και αποθεώνει ποιητικά τον κόσμο γύρω.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>»–Ξέρεις, Φωτεινή της ερωτευμένης καρδιάς… χαρτογραφείς με τη διπλή όραση ψυχής το λεπτοφανές σώμα της Ηλειομνημοσύνης, ευκτήριο οίκο ομορφιάς και μαγείας, αλλά και δυναμογόνο αχτίδα οδηγό ζωής. Έναν οίκο που έχτισε η αγωνία και η θέληση της πλατιάς αναπνοής της έμπνευσης του Ηλείου Ανθρώπου στο πέρασμα των αιώνων, με πνεύμα, ήχο, μάρμαρο, πηλό, μέλος και στίχο και που εσύ, ως ευλαβής συναξαριστής, συνέλλεξες και αποθησαύρισες. Στο αείφωτο το ηλειακό, προσκύνημα επιχειρείς στη Φύση την αχτιδοβόλα της μάνας γης σου, μάνας όλων μας τελικά, με μια ένταση λόγου που αναμοχλεύει και χοχλακιάζει τους ρυθμούς και τους χυμούς της. Μήτρα και λαγόνα φωτερή αυτή η γη που τραγουδάς, αυτή η οποία μες στην ευμένεια των θεών της, εξαίσια παιδιά εκάρπισεν.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Η «ΑΡΧΑΙΑ ΣΑΜΙΑ» σου βγάζει καημό. Οράς την ξεθωριασμένη της αίγλη απ’ της Ακρόπολής της την πιο ψηλή κορφή, σε «ανάτασης περιήγηση, ολκής φωτογραφία και γόνιμη μνεία», της Αρέθουσας και του Αλφειού τα μυθικά πρόσωπα τα θεογέννητα ξαναστήνεις. Ζωντανεύεις το μύθο «χαράσσοντας ανάστροφη γραμμή στη διαδρομή», όπως λες, θέλοντας την ακατάδεχτη κι ανέραστη ακόμα κυνηγό, την ποθοπλάνταχτη να αποζητά, να βρίσκει και τελικά να ενώνεται με τον πλουτοδότη μυθικό ποταμό.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>»–Ξέρεις, Φωτεινή… μια ποιητική συντομογραφία ψυχής η ποίησή σου. Σκόρπια ψίχουλα. Άγιος άρτος. Πνευματικοί σφυγμοί στη χρυσωμένη κιβωτό του αρτιωμένου λόγου. Επιτεύξεις ποιητικές με αδιάλειπτο οίστρο γραμμένες και με τη χαμηλόφωνη γλώσσα της εξομολόγησης. Την ευτυχία της ζωής γύρω περιγράφουν, την έγκλειστη νοσταλγία απελευθερώνουν στις ψυχές με παραστατική δύναμη. Στέκομαι με ευλάβεια στο ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΔΕΝΔΡΙ (σελ. 45).</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Πολύτιμα πετράδια – ψηφίδες σ’ αυτή τη γέφυρα στοργής, επικοινωνίας, αγάπης, συγκίνησης της πείρας αυτό που έστησες μπροστά μας, το Ηλειακό Σύμπαν δηλ., όπου τόσα αγαπημένα θυμητικά χώρεσαν! </b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Τόσες και τόσες προσωπογραφίες της ψυχής των ανθρώπων μας πρόσφερες. Αντί-δωρο του άγιου άρτου της ελληνικότητας. Στο αγροτόπι. Στις θημωνιές. Στον τρύγο. Στα τραχιά ανηφόρια. Στις ξέφραγες αυλές. Εκεί που η ηλειακή ψυχή δροσερεύει τα καλωσορίσματα. Οι «Χορταριασμένες Γραμμές», οι ηλιοδιαδρομές με τα πολλά ειδύλλια που πλέχτηκαν στης αγάπης τα βαγόνια, διαβάλλεται ως ανοιχτό παραθύρι στο θρυμματισμένο χθες που αρνείται να πεθάνει και να μείνει «γλυκεία νοσταλγική ανάμνησις». Μου θύμισε το βιβλίο «Το Χρονικό της μικρής μας πόλης» (Πύργος – Κατάκολο με τον Κωλοσούρτη) του αείμνηστου Γιώργου Μιχ. Σκουλαρίκου. Περπατημένος ο Γιώργος, ασμένως στου θέρους το πρωτάστραμμα, επιβάτης στο τρενάκι των εννιά κι ερωτευμένος! Εξαιρετικό, τέλος, το ποίημα «ΣΥΝΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΟΥ», γραμμένο με την Ηλείο σημαντικό ποιητή Γιώργη Παυλόπουλο.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>«–Ξέρεις, Τάκη Κούρβα… «Οφειλέτης» κι εσύ ποιητής σ’ ένα παρελθόν που ακόμα λάμπει και γόνιμο εστί, αυτό της τρισένδοξης ιστορίας του Γένους και της Ελληνο-μνημοσύνης και ως ποιητής «ενεργός βίος ψυχής» σε αυτή σου την κατάθεση εδώ, ευαγγελίζεσαι την πνευματική ενότητα, εγρήγορση και ανανέωση του «αιώνιου κύρους» της ελληνικότητας. Καταθέτεις σε αυτή την «ποιητική εσοδεία» των τριών Ηλείων δημιουργών το «ευαγγελισθέν» φως της Ολυμπίας, μ’ ένα στίχο που κραυγάζει θαρραλέα την Αλήθεια και την ομορφιά αυτής της πατρίδας, νοσταλγός και υμνητής μαζί, ενός αξεπέραστου αρχαίου μεγαλείου. Ορθός λόγος, της πρώτης γραμμής, με τα θούρια της Ελπίδας και την κλαγγή της ανάτασης. Μια «εκδρομή» στην Ηλεία της Καρδιάς που δεν τελειώνει, η ποίησή σου, με αποθησαυρισμένη ηλειακή ενέργεια περισσή για τους μακρείς χειμώνες του κόσμου ετούτου, οδηγητική για τον άνθρωπο των ανήσυχων σήμερα καιρών, του ισχνού πάθους και της εκδημίας του νου, από τις αιώνιες, διαχρονικές ανθρώπινες αξίες που μητρίδα, πατρίδα τους έχουν την Ελλάδα.</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Ως ποιητής των ανοιχτών οριζόντων, υπηρετείς και υπερασπίζεσαι «παντί σθένει» το μέγα αισθητικό γεγονός της ελληνικότητας, που έχει με το μέρος της όλους τους αιώνες της ανθρώπινης δημιουργίας, διαλεγόμενος μαζί της νοσταλγικά, κάπου στο μεταίχμιο ύπνου και εγρήγορσης, όπου οι οπτασίες και τα μηνύματα από το παρελθόν, έρχονται και επανέρχονται στο πορφύρωμα της ανατολής. Η εκδρομή που μας προτείνεις στο Ηλειακό φωτερό σύμπαν καλόδεχτη. Σε ακολουθούμε ψαύοντας το ανά χείρας σώμα της γραφής σου, που ’χει την κλεψύδρα των σελίδων του αξόδευτη, με οδηγό εσένα πότε με το δισάκι του σποριά και πότε με το τράστο του αργάτη στα αγροτόπια, στα λιοχώραφα της «Καλλίστου Ηλείας». Εκεί που μας προσφέρεις το ίαμα στηθοσκοπώντας το μωλωπισμένο κορμί της από τα δεινά τα οποία της προσφέρει η «πρόοδος» και ο νέος «πολιτισμός» του σήμερα, αυτός που δεν λιγοστεύει, δυστυχώς, τη μοναξιά μας και δεν μας απογειώνει. Προσκύνημα η εκδρομή που μας προτείνεις Τάκη Κούρβα, στην Ολυμπία, τα ιερά, στου αιγληγέτη Δία την ατείχιστη πόλη με «ξεθηκαρωμένα τα όπλα της Αρετής», όπως τα θες, αγαπητέ μου ποιητή, μέσα στην «ξελογιάστρα καλλονή του τοπίου», στις πλαγιές του Κρόνιου Λόφου. Κι από κει, θείο ταξίδι και κόνιασμα στην Αρχαία Ήλιδα και στα «άυλα τείχη της τα βαριά», διάβα του αγωνιστή άλκιμου παλαιστή ή δρομέα που το μήνυμα της πανανθρώπινης Ειρήνης μεταφέρει, θώρι από εκεί κι αγνάντιο στα Λέτρινα, στης Σκαφιδιάς το λιμάνι, αζευγάρωτοι πηγαίνουμε οι αρσενικοί, να τους σκλαβώσουνε λένε οι νεράιδες της Κυλλήνης. Πιο κάτω, η «Σταφιδάμπελος γη», με το «φρουτένιο της χρυσό» τον γουρμασμένο, αυτή η «Μαυρομάτα θεά» μας αναμένει κι απέναντι του «Ζάντε η ώριμη και νωπή κυρά, που το ζαχαρένιο της κορμί ξαπλώνει για αφυδάτωση, στου έρωτα των αλωνιών τη θέρμη», μεστή στη γεύση. Κι ύστερα, ανέβασμα στο κάστρο, το Χλεμούτσι της Ήλιδας, το στολίδι, «εκεί που τεργιώνει την πέτρα η αστραπή», όπως λες, «να αναχαιτίζει το κακόβουλο βλέμμα στου Μορέα τον λιμνιώνα». Η γενέθλιά σου γη και δική μας καταφυγή, αναρριγά από ήχους αιολικούς και «τοξεύει τα όνειρα» ενώ: «αθώρητο χέρι σε κρατά στο αθάνατο των αρωμάτων». Βυθίζεσαι, ποιητή, στην ένθεη φλόγα, την «πύρινη λαίλαπα» της Ολυμπίας Γης, της πετρωμένης Αρμονίας, ηδύ το μέλος της ψυχής σου υπακούει στη μύχια επιταγή της Ιστορίας που ακάλεστη νικά τον Μύθο, «κάτω απ’ του Επικούρειου Απόλλωνα το σεληνόφως». Αλλά και στο φτερωμένο σου ταξίδι στην Ολύμπια Άνοιξη, καταπόδας, σε ακολουθούμε, στη Νέδα, την κόρη του Ωκεανού πάνω «στα αμόλευτα βουνά» και στου «Ηλειακού Πηνειού» που «λημεριάζει ο νεραϊδόκοκσμος» πριν το «νιόλουστο κορμί του χυθεί στο Ιόνιο». Στο δρυόδασος της Φολόης κι αλλαχού, αλλά και στον παράδεισο της Στροφυλιάς, όπου «η ψυχή συμμαχεί μαγικά κι ο νους αιχμαλωτίζεται».</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>»–Ξέρεις, Τάκη… για τέλος σου φυλάξαμε «λίγα της πλώρης λόγια», «αιθερόπλοα κατάρτια» σε ανασκαμένες σελίδες, για να σου σφίξουμε το χέρι. Εκεί στη «Στάση Ανδρέας Καρκαβίτσας».</b></span></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Και στους τρεις, θερμά να ευχηθούμε, πάντα τα σωθικά τους να γεμίζει ο αγέρας της Ηλείας, με λυρικά και μαγικά ρήματα κι η Γη της, ένα γύρω διανέμισμα, κάτι σαν ευτυχές ποιητικό συλλείτουργο. Νερό δροσοκελάηδι και ελιά χαμογέλιο. </b></span></span><br />
<br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>του ΒΑΣΙΛΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ </b></span></span><br />
<span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"></span></b></span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 14px; line-height: 19px;"><b>Ιστορικού -Λογοτέχνη.</b></span></span><br />
<br /></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-60526106191832227102019-02-28T22:58:00.000+02:002019-04-13T17:29:57.514+03:00ΟΜΙΛΙΑ .ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΟΥΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΤΗΣ ΜΟΥΣΑΣ ΕΠΙΚΛΗΣΗ"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_1dwg _1w_m _2ph_" style="padding: 12px 12px 0px;">
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_5" style="line-height: 1.38;">
<div style="margin-bottom: 6px;">
<div class="separator" style="clear: both; font-size: 14px; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx85YizHn01Flcf_6W_06Dlg6YSx0FLYMqVfZSUXkLOckNPIsMfh2EtbQ0jmxiYbFeUuxeidX4myzZ0ZxOxcp1GoU3vn5ASrWMkggX6RGVZX9OWQgRbSHPseB1OnhwTq37JzUfmS6A/s1600/16602392_10210846316328436_4505610500843889606_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx85YizHn01Flcf_6W_06Dlg6YSx0FLYMqVfZSUXkLOckNPIsMfh2EtbQ0jmxiYbFeUuxeidX4myzZ0ZxOxcp1GoU3vn5ASrWMkggX6RGVZX9OWQgRbSHPseB1OnhwTq37JzUfmS6A/s320/16602392_10210846316328436_4505610500843889606_o.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="font-size: 14px; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;">Η ομιλία του κ. Κώστα Καρούσου, προέδρου της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, κεντρικού ομιλητή στην παρουσίαση του βιβλίου μου </span><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">«Της Μούσας Επίκληση»</span></span><br />
</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;">«Της Μούσας Επίκληση»</span><br />
<span style="font-size: large;">Της Καλλιόπης Ι. Δημητροπούλου</span><br />
<span style="font-size: large;">Ποίηση, εκδ. Βεργίνα, Αθήνα 2017</span></div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;">Εκλεκτοί προσκεκλημένοι, φίλες και φίλοι</span></div>
<div style="display: inline; margin-top: 6px;">
<span style="font-size: large;">Η ποιήτρια, γνώστρια της αισθητικής πλατύτητας που εκφέρει και έχει ο λόγος της ποίησης, όταν δονείται από λέξεις που κατευοδώνουν τη ζωή και τον άνθρωπο, της όποιας ανάτασης, θαρρείς ότι ενυπάρχει αποκρυπτόμενη και αναδυόμενη στο φως της συναισθηματικής και ψυχικής έξαρσης της ποιήτριας και ταυτόχρονα διασπάται σε μύριες ηχητικές και λεκτικές αναλαμπές, που αισθητικά εξαγνίζουν και αποκαθαίρουν αυτή την ομορφιά, της πνευματικής πανδαισίας που χαρίζουν.<br />
Δεν είναι πολλά τα βιβλία, που έχουν αυτή την παλλόμενη ομορφιά της αισθαντικότητας και της αυθεντικότητας, και βεβαίως δεν είναι μόνο το χαρισματικό λουλούδι της έμπνευσης, αλλά το χρόνιο και διαφυλλασσόμενο αποτέλεσμα της τριβής, με το ποιητικό αντικείμενο. Η λέξη και το ποίημα γαλβανήθηκαν κατ’ επανάληψη στην κονίστρα της ζωής και επαναλειτούργησαν στις μυλόπετρες της ζωής, και επαναδιατάχτηκαν –ως ποίημα πλέον– στο ποιητικό κείμενο. Η επεξεργασία, της καλύτερης –κάθε φορά– και πιστότερης, ψυχικής απόδοσης εννοιών, ήχων και ιδεών, γίνεται –κάποτε για τον δημιουργό– ένας λεξικίνητος τρόπος (μιας παντοδύναμης υπομονής φορέας) που ανατρέπει τα καθιερωμένα σταθμά κρίσης και αισθητικής αξιολόγησης του κειμένου και ανεβάζει περισσότερο στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι –όπως εδώ– την αξιοπιστία και τη λυτρωτική, λυρική δωρεά του στον αναγνώστη, γιατί ακριβώς ο στίχος παίρνει όλο το ζύγι και το βάρος της κοινωνικότητας και της αμεσότητας του χώρου και του περιβάλλοντος που δρα ο λογοτέχνης. Ως άτομο που διδάσκει και επικοινωνεί καθημερινά με αδιαμόρφωτους χαρακτήρες νιότης, είχε και έχει την ικανότητα και της αντίστασης και της αξιολόγησης του λόγου.<br />
Αφουγκράζεται –η ποιήτρια– όλο το μοσχολίβανο της ποίησης του καιρού μας, κι αυτό ζωντανεύει, φυσικά στο ποίημα, τον ποιητικό λόγο, κοινωνικοποιημένο και μουσικο-θεατρο-ποιημένο, κατά πώς η ζωή το λάξευσε και το κέντησε στην αρμονία της ψυχής και του πνεύματος της δημιουργού. Έσκυψε η ποιήτρια με κοινωνικό στοχασμό και αναζήτησε τις καλύτερες διεξόδους αξιολόγησης των ανθρώπων και της ποίησης σήμερα.<br />
Η χρήση του υπερρεαλισμού, με στοιχεία υπερβατικότητας και συναισθηματικής ροής, είναι το κατ’ εξοχήν προσεγγίσιμο στοιχείο της ποίησής της. Εδώ ο υπερρεαλισμός υπηρετεί το κοινωνικό πεδίο και είναι –εν πολλοίς– το αντίβαρο στην αφαιρετικότητα του στίχου. Η δυναμική του απορρέει από την εννοιογενετική δύναμη της λέξης, από την εξαιρετική και εκθεσιακή παρουσίαση της φύσης, από την καταγγελτική (χωρίς διδακτισμό) στάθμη, της ανυπεράσπιστης πραγματικότητας των πολλών, και πως λυρικά, ιδιότυπα, στοχαστικά και προσεγμένα την αποκωδικοποιεί. Η ποιητική φόρμα και το ύφος, βοηθάει και τονώνει το ηθικό στοιχείο και την αμοιβαιότητα. Ας κάνουμε μια σύντομη επιλογή στίχων.<br />
«Ο ραψωδός χρόνος, στης σοφίας το λίκνο // τη λάμψη υμνεί //<br />
με εγκώμιο ηλιόλουστης γνώσης // Ήλιος θεός τα μάτια μου λούζει // με ασημόφυλλο κλάδο ελιάς πλέκω στεφάνι».<br />
«Οι φωνές των πολέμων // ματώνουν τις αρτηρίες του κόσμου //<br />
…σπονδή σοφίας και γνώσης // η ηχώ της σμίλης του ωραίου //<br />
…Οι παλιές λέξεις που κρατήσαμε // …δονούν τους καθρέφτες στον ύπνο μας».<br />
Η ποιότητα, η υψηλή στάθμη της ποιητικής έκφρασης, η νοηματική ευρηματικότητα, η ομαλή διαδοχή των εικόνων, το μουσικό στοιχείο της εσωτερικότητας, η καλοδιατυπωμένη λεκτική της πρωτοτυπία κλπ. προσδίδουν μιαν ιδιάζουσα γοητεία θελκτικής – ποιητικής ατμόσφαιρας, που σε καθηλώνει ακόμη περισσότερο, η ευρύτητα της χρήσης της γλώσσας και ο συνεχόμενος και γλυκύς και ποικιλόσχημος ποιητικός οίστρος του βιβλίου. Εδώ η ποίηση ανηφορίζει με καλπάζουσα –συχνά-πυκνά– ιδεόσχημη και πολύστροφη την εννοιογενετική της ετυμολογία και ανασύνθεση των εκφραστικών της μέσων.<br />
Ας δούμε, επιλεκτικά, σκόρπιους στίχους της ποιήτριας και τον λυρικό – προσωπικό προσανατολισμό της.<br />
«Κάθε πρωί βουτούσαμε τον κουβά στο πηγάδι<br />
και ανεβάζαμε καπνισμένες πέτρες» (σελ. 86)<br />
«Στο στήθος ασπίδα κρατώ // της Κυριακής ενάλιες ανάσες<br />
νοιώθω, τρυγώ // το απύθμενο της ραστώνης το φως» (σελ. 84)<br />
«Το αντίδωρο χρειάζομαι // της ΝΙΟΤΗΣ… // ευλαβικά το προσμένω<br />
για ν’ ανοίξω διάπλατα // το παραθύρι της ζωής μου<br />
το αντίδωρο χρειάζομαι // της ΕΙΡΗΝΗΣ» (σελ. 82)<br />
«Το ωραιότερο ποίημα το κρατώ για σένα<br />
μυρωδικό που φύτρωσε σε ηλιόπετρες ανάσες» (σελ. 81)<br />
Παρατηρούμε ένα περιφερόμενο συναίσθημα, που όμως προσγειώνεται πάντοτε στον άνθρωπο και πίσω από την κοινωνική διαπίστωση που αφορά τη ΝΙΟΤΗ και την ΕΙΡΗΝΗ. Πίσω από τη διαπίστωση του άδειου κουβά, που ανασύρουμε –κάποτε– στη ζωή μας, και πίσω από «το ωραιότερο ποίημα» που ο καθένας προσφέρει ή μπορεί να προσφέρει, υπάρχει το αντίδωρο της ανάσας που «φύτρωσε» στο καμίνι της γνώσης, της εμπειρίας, της αδιάκοπης προσμονής, της διάπλατης παιδείας, της αναστάσιμης άνοιξης, της κοπιαστικής επιβίωσης, στις θαλερές και αλκυονίδες μέρες της ζωής, στο λαχτάρισμα της δημιουργίας που δημιούργησαν και γεννήθηκαν «σε ηλιόπετρες ανάσες». Γνωρίζει, πως ανασαίνουμε τη ζωή ευρισκόμενοι πάνω στην πέτρα (της βιοτής) που πυρώνουν οι ανακολουθίες και τ’ απρόσμενα –κάποτε– γεγονότα.<br />
Στοιχεία, λοιπόν (της ποίησης – εδώ), που προσυπογράφουν το εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα της δημιουργίας, είναι το ολοζωής γενναίο σφυροκόπημα του λόγου, πάνω στις αμείλικτες συμπληγάδες της καθημερινότητας, τότε σίγουρα «το ωραιότερο ποίημα» γίνεται το άσπιλο πλεούμενο της ψυχής, που ευωδιάζει και μυρώνει το στίχο. Γράφει η ποιήτρια:<br />
«Με μια χούφτα ήλιο καρφωμένο στο στέρνο<br />
η θάλασσα ανεβάζει τα νησιά της στα ύψη...//<br />
Αλήθεια πώς δροσερεύουν οι ψυχές;»<br />
Το ελληνικό στοιχείο του φωτός, της θάλασσας, της πύρας, της βλάστησης, των κυμάτων κ.λπ. γίνεται το απαλό σιγοτραγούδισμα – σα «μαϊστράλι ατίθασο» σ’ όλο το εύρος της ποιητικής κατάθεσης. Η ποιήτρια βρίσκεται, θαρρείς, σ’ ένα μόνιμο ανέμισμα οίστρου, σφριγηλότητας, αναρίγησης και δροσερεμένης ποιητικής αύρας, που τροφοδοτεί αενάως τη λεκτική ωραιότητα του στίχου, τη λυτρωτική φορά του στίχου, την ανθίζουσα και συμπαντική του ανασεμιά, την εικαστική του ακροβασία και την εικονική αντανάκλαση της ζωής. Γράφει:<br />
«Κρατάμε στον κόρφο χρόνια και χρόνια<br />
τη μέντα και λευκό μπουγαρίνι // του νου τ’ αστραπόβροντο<br />
…για να μυρίσουμε τα λόγια των Αρχαγγέλων φίλων<br />
…κανένα πιότερο αγαθό δεν μας έλαχε».<br />
Λίγες φορές –ως τώρα– εκλεκτοί φίλοι, συνάντησα τέτοια ποικιλία ποιητικής και λυρικής ανθοφορίας, σε μια σπατάλη άνυδρης ποίησης που ξεπηδάει στις μέρες μας. Και θεωρώ άνυδρη την ποίηση εκείνη που τριγυρνά μόνο στην αποκλειστική υποκειμενικότητα του δημιουργού, έξω –εν πολλοίς– από την κοινωνική και πνευματική αποστολή της τέχνης του λόγου και της ποίησης φυσικά. Αυτή την αστρόσκονη της καθημερινότητας, που κατακάθεται μέσα μας η ποιήτρια την έκανε στίχο φωτεινό, καρτερικό, γλυκόπιοτο και ανθεκτικό στη ζωή. Γράφει (σελ. 68):<br />
«Μ’ ένα κλωνάρι στεναγμό στο βλέμμα<br />
σταθήκαμε σιμά στων λογισμών την κρύπτη<br />
με το χαμόγελο που σφίγγαμε στα χείλια<br />
κι αναφωνούσαμε στις έγνοιες // …μέσα στου χάους το αντάριασμα<br />
της μήτριας ελπίδας τη γόνιμη ρωγμή».<br />
Η Ελλάδα, κι ό,τι περικλείει, μ’ όλες τις πηγές της ζωής, τις κυκλώπειες και ιστορικές αλήθειες που αναβρύζει διαχρονικά γίνεται στην ποίηση της Λίτσας Δημητροπούλου ένα πανερωτικό λίκνισμα ιδεών και ποιητικής ευφορίας ταξίδι. Στην ποίησή της υπάρχει μια τάση ασυμβίβαστης προοπτικής σε θέματα ήθους και αξιοπρέπειας και στα θέματα της ελευθερίας και της αποταμιευμένης πολιτιστικής μας και ιστορικής μας παράδοσης. Θέλει το άτομο, όχι μόνο συνοδοιπόρο αλλά και πνευματικό ανιχνευτή, με το ρόλο του κοινωνικού δημιουργού, της πνευματικής αφύπνισης στη νόηση, στην τέχνη, στη λογοτεχνία, στην πρακτική διάσωση και συνέχιση της τεράστιας κληρονομιάς μας. Γράφει:<br />
«Φόρεσα το πράσινο της ελιάς // σ’ ακροπόλεις και κάστρα ανάμεσα<br />
ν’ αγκαλιάσω ανθρώπους // …την ελπίδα της νίκης ζώστηκα<br />
και ύψωσα λάβαρο τη ζωή χαρισάμενη<br />
στις χαράδρες μοναχή μια χρυσή ανεμώνη<br />
ψάλλει την ειρήνη επί γης. // Ο χτύπος της καρδιάς, ρολόι που<br />
ανασαίνει, νιώθει // διψάει για Παρθενώνες».<br />
Η ποιήτρια Καλλιόπη Δημητροπούλου πασχίζει να δώσει –και το καταφέρνει άμεσα και αποτελεσματικά– καθοριστική πορεία και στην ανάγνωση και στην προσήλωση του στίχου, ακόμη μουσική και ροϊκή πολυσημασία και έκταση γενικότερα στο ποίημα. Εδώ η ποίηση δεν είναι μια απλή διαδικαστική αποτύπωση και διατύπωση της όποιας εμπνευστικής της κατάθεσης, αλλά μια πολλαπλή συνολικότητα κραδασμών της ψυχής της, που θεωρώ πραγματική ευλογία τον τρόπο της ποιητικής της εξέλιξης και λυρικής της ευρύτητας. Ως φιλόλογος και ως ποιήτρια, δρα ταυτόχρονα, και η ουσία της ποιητικής σύνθεσης γίνεται ο σφυρήλατος λίθος αυτών των αξιών που κομίζει το ποίημα και το έργο της.<br />
Αίθουσα Αντώνη Τρίτση<br />
Αθήνα 11.2.2017<br />
Κώστας Καρούσος</span></div>
</div>
<div class="_3x-2">
<div data-ft="{"tn":"H"}">
</div>
</div>
<div>
</div>
</div>
<div>
<form action="https://www.facebook.com/ajax/ufi/modify.php" class="commentable_item" data-ft="{"tn":"]"}" id="u_0_13" method="post" rel="async" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<div class="_sa_ _5vsi _192z" style="color: #90949c; margin-top: 12px; padding-bottom: 4px; position: relative;">
<div class="_37uu">
<div data-reactroot="">
<div class="_3399 _a7s clearfix" style="-ms-zoom: 1; border-top-color: rgb(229, 229, 229); border-top-style: solid; border-top-width: 1px; clear: both; margin: 0px 12px; padding-top: 4px;">
<div class="_524d">
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</form>
</div>
</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-28347279121770531122018-09-09T10:03:00.001+03:002018-09-09T15:14:51.666+03:00ΜΗ ΦΟΒΟΥ ΜΑΡΙΑΜ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0ItK1sTeCuXxRGFLtxaiNH1C12lFYmRNFellHzQlBmcY4KpEBs5jtq2QmJw75FlPane0l5mch3lGlZR5nSLkIzzoxc8kdZzwbFhElQUL1YHNi4XVaricYYOSGmHrJLuALHWuzw1Zv/s1600/doble-cara-20408-660x330.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="330" data-original-width="660" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0ItK1sTeCuXxRGFLtxaiNH1C12lFYmRNFellHzQlBmcY4KpEBs5jtq2QmJw75FlPane0l5mch3lGlZR5nSLkIzzoxc8kdZzwbFhElQUL1YHNi4XVaricYYOSGmHrJLuALHWuzw1Zv/s320/doble-cara-20408-660x330.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τα «πλαστικά» τα πρόσωπα</span><br />
<span style="font-size: large;">σαν προσωπεία του θεάτρου</span><br />
<span style="font-size: large;">που τρέφουν νιότης αυτάπες</span><br />
<span style="font-size: large;">τι αίσθηση απατηλή</span><br />
<span style="font-size: large;">τι μέγα ψεύδος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σαν όμορφα γουρμάνει η ψυχή</span><br />
<span style="font-size: large;">σαν μέσα σου την πλήρωση κατέχεις</span><br />
<span style="font-size: large;">του χρόνου τ' αναπόδραστο</span><br />
<span style="font-size: large;">τη λυσιτέλεια </span><br />
<span style="font-size: large;">δε φοβάσαι.</span><br />
<div>
<br /></div>
</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-44980608237023986492018-09-08T21:09:00.001+03:002018-09-08T21:09:22.796+03:00Η ΑΠΟΥΣΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_wfgi9QgNDLcdvg8pJjtI9Mut1qHLjvit0bT1TltCcdUxcifNySYMqMT6HdXBoosFOwCe_qSodxU4WESVx7wsH0SKPi4u8I9YWd_wrXRVN4gkBO7j8UOU10hZ_fkqPxbMXy1lL5GJ/s1600/988548_623496691119073_646587390702902715_n-300x300.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_wfgi9QgNDLcdvg8pJjtI9Mut1qHLjvit0bT1TltCcdUxcifNySYMqMT6HdXBoosFOwCe_qSodxU4WESVx7wsH0SKPi4u8I9YWd_wrXRVN4gkBO7j8UOU10hZ_fkqPxbMXy1lL5GJ/s1600/988548_623496691119073_646587390702902715_n-300x300.jpg" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Με τα θαλασσοπούλια και τις γαζίες </span><br />
<span style="font-size: large;">φέρνει ο μπάτης μαζί με τον ίσκιο των άστρων,</span><br />
<span style="font-size: large;">το φως του πατέρα στο παράθυρο.</span><br />
<span style="font-size: large;">Μπαίνει μέσα και κάθεται μαζί μας στο τραπέζι.</span><br />
<span style="font-size: large;">Ύστερα η μάνα σταυρώνει τα χέρια, </span><br />
<span style="font-size: large;">ψελλίζει ψιθυριστά κάτι στ΄ αυτί του πατέρα, </span><br />
<span style="font-size: large;">χαμηλώνει τα μάτια βουρκωμένα </span><br />
<span style="font-size: large;">και χωρίζει το καρβέλι από τον κόρφο της</span><br />
<span style="font-size: large;">στα τέσσερα: δυο ζωές για τον πατέρα </span><br />
<span style="font-size: large;">και δυο για τα παιδιά της.</span><br />
<span style="font-size: large;">Εκείνος γλυκοφιλάει την πληγή της, </span><br />
<span style="font-size: large;">γεμίζει τον άδειο της κόρφο με λευκά κρίνα </span><br />
<span style="font-size: large;">και χάνεται πάντα με το πέταγμα των γλάρων. </span><br />
<span style="font-size: large;">Δεν πρόκαμε να του φωνάξει </span><br />
<span style="font-size: large;">“στάσου ένα κομμάτι για το δρόμο”.</span><br />
<span style="font-size: large;">Κι εμείς με την παλάμη στο άδειο πιάτο </span><br />
<span style="font-size: large;">κάναμε πως δεν καταλαβαίναμε την απουσία.</span><br />
<span style="font-size: large;">Κάθε μέρα το ίδιο παιχνίδι...</span><br />
19/5/2015</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-3783745720436651532018-08-09T12:39:00.002+03:002020-12-17T00:50:27.576+02:00Η ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ " ΤΟ ΑΓΚΑΘΙΝΟ ΣΤΕΜΜΑ"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF3ziww9nrJr7e7K4_yCLgsDNVdHIcBY6-5MLHTbwK9r3U0QLWew4it4JmmJ8UhwTeGWaqecF7mmuK0p8J_lIvwOYWNsPxlbXqmhHGdhczxQlDPZ1Ie0REh-MSMa_qDg7qkwXxuykl/s1600/To_agathino_stema_cover.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF3ziww9nrJr7e7K4_yCLgsDNVdHIcBY6-5MLHTbwK9r3U0QLWew4it4JmmJ8UhwTeGWaqecF7mmuK0p8J_lIvwOYWNsPxlbXqmhHGdhczxQlDPZ1Ie0REh-MSMa_qDg7qkwXxuykl/s320/To_agathino_stema_cover.jpg" width="222" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο συγγραφέας Θεόφιλος Γιαννόπουλος γράφει με την πένα της ψυχής του είτε ο λόγος του είναι πεζός είτε ποιητικός. Το "Αγκάθινο Στέμμα", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "ΕΞΗ" το 2017, είναι μια δημιουργική μυθιστορηματική πρόσκληση- πρόκληση για ένα υπέροχο αναγνωστικό ταξίδι. Αρωγοί του συγγραφέα σε τούτη τη μυθιστορία, η εκλεπτυσμένη φαντασία του, το απύθμενο ήθος του, η εύστροφη δράση και τα εντέχνως τοποθετημένα ιστορικά και μυθοπλαστικά στοιχεία. Η ιστορική έρευνα συμπλέκεται με τον ευφυή δημιουργικό οίστρο του αφηγητή και το αποτέλεσμα αποζημιώνει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο βυζαντινός κόσμος διακατέχεται από μυστικότητα, ερευνητικές προκλήσεις και ιστορικότατες αναφορές, που με μαεστρία ερευνάται από την αφηγηματική σύνεση του συγγραφέα. Απόκρυφα στοιχεία του παρελθόντος έρχονται στο φως και κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Μυστήριο, αγωνία, δράση εμπλέκονται με γνώση, έρευνα, ιστορία, μύθο, πολιτιστικά στοιχεία και η πλοκή του έργου βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη. </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η γλώσσα απλή, ρέουσα, κατανοητή, εισχωρεί στην ψυχή του αναγνώστη που δονείται από την αγωνιώδη αναζήτηση ταυτόχρονα με τους ήρωες. Το ύφος, χωρίς εξάρσεις και εκφραστικές εντάσεις, παραμένει διαυγές και λιτό σε όλη την έκταση του έργου. Ο λεκτικός πλούτος, συνυφασμένος με την περίτεχνη πλοκή, καλεί τον αναγνώστη να αφουγκραστεί την αγωνία και τον μυθιστορηματικό οίστρο του συγγραφέα και καταφέρνει να τον καταστήσει συμμέτοχο στη μυστική του έρευνα. Η αφηγηματική φωνή του Θεόφιλου Γιαννόπουλου ανακαλεί το παρελθόν με το μυστηριακό του χαρακτήρα. Αγωνιά να το χαλιναγωγήσει και να το υποτάξει στο αμείλικτο ερευνητικό παρόν χωρίς έντονους συναισθηματισμούς και μελοδραματικούς τόνους. Άλλωστε αυτό απαιτούν οι θεματικές ψηφίδες του βιβλίου, που συγκλίνουν τελικά δίνοντας την αίσθηση τής -έτσι κι αλλιώς- συγκινησιακά φορτισμένης αιώρησης πίσω στον μυστηριώδη χρόνο.</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο κεντρικός ήρωας -συγγραφέας σε λογοτεχνική αδράνεια από τη Θεσσαλονίκη- καλείται από τον παλιό φίλο του και δεινό βυζαντινολόγο, να μεταβεί στην πόλη της Ξάνθης, με σκοπό να λύσουν μυστικούς γρίφους. Μια γυναικεία παρουσία προσφέρει διακριτικά τη δική της συμβολή στο όλο εγχείρημα της αποκάλυψης των γρίφων. Ένα παλιό βιβλίο και ένα δαχτυλίδι στέκονται η αφορμή και η αφετηρία της έρευνας. Η εξερεύνηση ξεκινά από υπόγειες σήραγγες, απόκρυφες στοές, διαπερνά μυστικές κλειδαριές και σύμβολα, που κρύβουν άπειρο μυστήριο και γνώσεις, για να καταλήξουν σε μια ανατρεπτική κατάσταση. </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: large;">Μια ελληνική κληρονομιά με απόκρυφες διαστάσεις καλεί τους ήρωες του βιβλίου να την ερευνήσουν και να την αποκρυπτογραφήσουν. Θα τα καταφέρουν; Πώς θα λύσουν τους άπειρους γρίφους; Πώς θα ανταποκριθούν σε τούτο το περιπετειώδες κυνήγι θησαυρού όταν μάλιστα καραδοκεί το ισπανικό τάγμα -μια μυστική οργάνωση- και απαιτεί τον καρπό της έρευνας των ηρώων; Η ανάγνωση του ανατρεπτικού βιβλίου με τις αφηγηματικές του προκλήσεις και τα μυστικά του σύμβολα, μας καλεί να ψάξουμε τις απαντήσεις. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: large;">Ο συγγραφέας Θεόφιλος Γιαννόπουλος, </span><span style="font-size: large;">είμαι βέβαιη και εύχομαι να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και στα επόμενα συγγραφικά ταξίδια του.</span><br />
<br />
9/8/2018 Καλλιόπη Δημητροπούλου</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-57403144344902768722018-08-03T16:29:00.001+03:002019-04-25T21:44:26.965+03:00ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixVbCZx1dXV_YpBd94XNpgih_-XjEsZpZKYDRTusQHlX5abKFgP8a0uI-fYFBFAY8VKZcq7Jgmv8inGybDrBhNPeocmEZUMRYRATUtNdut6GywwdU2Feo_D8FseBBEzOzb34wNu9lJ/s1600/5184.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixVbCZx1dXV_YpBd94XNpgih_-XjEsZpZKYDRTusQHlX5abKFgP8a0uI-fYFBFAY8VKZcq7Jgmv8inGybDrBhNPeocmEZUMRYRATUtNdut6GywwdU2Feo_D8FseBBEzOzb34wNu9lJ/s400/5184.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
Φωτογραφία: Elisângela Leite/Horniman Museum</div>
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Δημοσιεύτηκε https://tovivlio.net/%CE%A4%CE%BF%CF%85-%CE%93%CE%BF%CE%BB%CE%B3%CE%BF%CE%B8%CE%AC/#.W2L4aW5vQEY.facebook</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">Ζερβά από το Σταυρό </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">αντάμωσα με τη Μαρία.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">«Μάνα», της λέω</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">«μη σπέρνεις άλλα δάκρυα</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">άσε τον κοπετό,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">τετέλεσται».</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">«Πίσω από τις καλαμιές»</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">μ' απάντησε</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">«πίσω από τ΄ασφοδίλια</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">χρίζονται με αίμα</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">κι άλλα τρύπια χέρια,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">στις άσημες φαβέλες</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">τόσα στόματα πεινάνε».</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">Έτσι ιταμός που σύρθηκα</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">σαν τον Ορφέα ένιωσα</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">που κομματιάσαν οι Μαινάδες.</span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">Ίσως η απόκριση ετούτη </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-large;">εστάθη </span><span style="font-size: x-large;">η πιο ακριβή κατάνυξη.</span></div>
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-46311702713500527942018-06-21T13:35:00.000+03:002018-06-21T17:52:26.183+03:00Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE5tcI7Q3Kl1enoiX0B4BV7P_uAA-VfUgvE5y2Ka3y3ayThxwfkOXKiY5XssuOm_6UK1RSSpwyYIhhchqn9AcN3aEmUiJ1hx265tzJxo8WKQa0qIHMZzvo6o-arNXgpOlyletx-_9M/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="191" data-original-width="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE5tcI7Q3Kl1enoiX0B4BV7P_uAA-VfUgvE5y2Ka3y3ayThxwfkOXKiY5XssuOm_6UK1RSSpwyYIhhchqn9AcN3aEmUiJ1hx265tzJxo8WKQa0qIHMZzvo6o-arNXgpOlyletx-_9M/s1600/images.jpg" /></a></div>
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></b>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">«Τον ποιητή, τον ποιητή </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">φωνάξτε»</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">καλούσε το σώμα </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">σαν έφτασε η ώρα του </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">γης και κουρνιαχτός να γενεί.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">«Μα γιατί, μα γιατί»</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">ρωτούσαν οι αδαείς τριγύρω.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">«Μα ο ποιητής κι ο θάνατος </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">τα ίδια σπαθιά βαστούνε»</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">αποκρίθηκε εκείνο</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">ακροβατώντας</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">στο σύνορο ορατού και αοράτου.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Αλήθεια </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">με την ελάσσονα φωνή ο στίχος</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">και το σινάφι του σε μείζονα ο θάνατος</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">για τη ζωή στο άπειρο φρουμάζουν.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Κι ύστερα παρέδωσε τα κλειδιά</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">σε άλλο σώμα</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">σε άλλον στίχο</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">και διάβηκε την Προποντίδα του</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">μ' ένα κομμάτι φως.</span><br />
<div>
<br /></div>
<span style="font-size: x-large;"></span></div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-76323878919837092952018-06-19T02:16:00.000+03:002018-09-08T20:54:27.653+03:00ΣΤΗ ΝΙΟΤΗ ΣΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8yRhAMFssW0Fc8UUugJs4nDe0Ruz-P1a6ZUNviMYbpYzF67Ht8kVwysmT0w8kxt6b6CkXP45FzprVvF20Yxl4ZPuLTpejzSUHLtC4Pm1VC1RE_hgVpUL3VnJ4eHAJYha9TJox4GqG/s1600/2840608.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="125" data-original-width="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8yRhAMFssW0Fc8UUugJs4nDe0Ruz-P1a6ZUNviMYbpYzF67Ht8kVwysmT0w8kxt6b6CkXP45FzprVvF20Yxl4ZPuLTpejzSUHLtC4Pm1VC1RE_hgVpUL3VnJ4eHAJYha9TJox4GqG/s1600/2840608.jpg" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σε ποιο δεντρί να θρηνήσει</span><br />
<span style="font-size: large;">ο ουρανός σου με τ΄αστείρευτο δάκρυ του;</span><br />
<span style="font-size: large;">Σε ποιο πεύκο να γείρει </span><br />
<span style="font-size: large;">να πενθήσει </span><span style="font-size: large;">με τη βοή τ' ανέμου</span><br />
<span style="font-size: large;">το λιθάρι της γης σου;</span><br />
<span style="font-size: large;"> Άγγελος, φώτιζες της μάνας σου το στέρνο</span><br />
<span style="font-size: large;">άνεμο από τα μικράτα σου </span><br />
<span style="font-size: large;">σε ντάντευε με της ζωής τις σταγόνες</span><br />
<span style="font-size: large;">σε έπλαθε από καμάρι και πηλό.</span><br />
<span style="font-size: large;">Σχολιαρούδι και κάτι ο χρόνος της ζωής σου.</span><br />
<span style="font-size: large;">Με τους κατακλυσμούς της νιότης</span><br />
<span style="font-size: large;">να γδέρνουν του χεριού τους μυώνες </span><br />
<span style="font-size: large;">ερωτεύεσαι την ορμή του δικύκλου</span><br />
<span style="font-size: large;">οργώνεις της Σμέρνας το ύψωμα</span><br />
<span style="font-size: large;">γυρεύεις τ΄απάτητα βουνά.</span><br />
<span style="font-size: large;">Με τη μοτοσυκλέτα σου </span><br />
<span style="font-size: large;">τσακίζει του χρόνου ο κύκλος</span><br />
<span style="font-size: large;">εξαργυρώνει τους κλώνους σου με αίμα</span><br />
<span style="font-size: large;">σαν κλείδωσε τη μέρα σου στην άσφαλτο ο πόνος.</span><br />
<span style="font-size: large;">Με ένα βαρύ βλεφάρισμα</span><br />
<span style="font-size: large;">θα βαρά τα κρουστά της αγάπης </span><br />
<span style="font-size: large;">η αγαπημένη σου.</span><br />
<span style="font-size: large;">Με ένα βαρύ βλεφάρισμα</span><br />
<span style="font-size: large;">θα σε αποχαιρετήσουν οι φίλοι σου</span><br />
<span style="font-size: large;">με σφιγμένα τα δόντια</span><br />
<span style="font-size: large;">σιωπηλοί, αποκαμωμένοι.</span><br />
<span style="font-size: large;">Με μαύρους αριθμούς πια</span><br />
<span style="font-size: large;">θα σε λογιάζει το βουνό της Πλατιάνας </span><br />
<span style="font-size: large;">σαν θα ανεβαίνεις με τη μηχανή σου</span><br />
<span style="font-size: large;">του ουρανού τη μαρμάρινη σκάλα.</span><br />
<span style="font-size: large;">Να προσέχεις Άγγελε.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
Στη μνήμη του 19χρονου Άγγελου από την Ηλεία 19/6/2018<br />
<div>
<br /></div>
</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-25587083760735663152018-06-01T12:48:00.000+03:002019-05-11T01:33:48.001+03:00 ΓΙΟΥΝΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4dWVblGUvVMY6lZdSQDk7XVp3TgMxUSUl1enxnnlMFCXnYwEVeguoA08WQ1egYrsmrTP8-Pdq1lbE7TEbP77RJpTxCyq3v62oXaRRjlgjhnvDxYukDnGT5VhzZ136_qbqllG4VYKH/s1600/JUNE_PRESS_2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="869" data-original-width="1068" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4dWVblGUvVMY6lZdSQDk7XVp3TgMxUSUl1enxnnlMFCXnYwEVeguoA08WQ1egYrsmrTP8-Pdq1lbE7TEbP77RJpTxCyq3v62oXaRRjlgjhnvDxYukDnGT5VhzZ136_qbqllG4VYKH/s320/JUNE_PRESS_2017.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Κατράμι το βλέμμα</span><br />
<span style="font-size: large;">ένας Γιούνης έριξε άγκυρα</span><br />
<span style="font-size: large;">με ένα δεμάτι δάχτυλα</span><br />
<span style="font-size: large;">εσταυρωμένα.</span><br />
<span style="font-size: large;">Αλλού τα αγκάθια</span><br />
<span style="font-size: large;">κι αλλού τα ροδοπέταλα.</span><br />
<span style="font-size: large;">Κι ύστερα ήρθε η θάλασσα</span><br />
<span style="font-size: large;">με όλες τις υποσχέσεις της</span><br />
<span style="font-size: large;">κι άνοιξε πυρ</span><br />
<span style="font-size: large;">στη συγχορδία των αντιθέτων.</span><br />
<span style="font-size: large;">Γιούνης με το λινό του σεντόνι</span><br />
<span style="font-size: large;">να σημαδεύει </span><br />
<span style="font-size: large;">πότε τον ήλιο</span><br />
<span style="font-size: large;">και πότε το στάχυ.</span><br />
<div>
<br /></div>
</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2174917305569314070.post-61920539779490640602018-05-09T21:48:00.001+03:002018-05-09T21:48:44.147+03:00ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2p8CnuHbxqXKTCiCp3H6t4PXqGjKtpRvgABaSNQ38ALpfwbsVSLibMLRQRLa8E0Ybo2v9gP2F9hhgR4dxX_13kXTGajeTPN_qpOGyqlK4MjBljZ7k_rUqF1J86Nm_-xrEZMKezPCQ/s1600/autumn-2931460_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="540" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2p8CnuHbxqXKTCiCp3H6t4PXqGjKtpRvgABaSNQ38ALpfwbsVSLibMLRQRLa8E0Ybo2v9gP2F9hhgR4dxX_13kXTGajeTPN_qpOGyqlK4MjBljZ7k_rUqF1J86Nm_-xrEZMKezPCQ/s320/autumn-2931460_960_720.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Στις άνυδρες τούτες ημέρες</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">ο άνθρωπος εγίνηκε</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">το σκιάχτρο του εαυτού του.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Καμώθηκε χαμόγελο</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">μα πρόκαμαν</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">της μοναξιάς του τα εάλω.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/09787130317406003903noreply@blogger.com0