Translate

Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ

Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό http://www.bonsaistories.gr/%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CF%89%CF%89%CE%BD/


Σφιχτά στη φούχτα μου κρατώ
το διάφανο χαμόγελό σου
και ονειρεύομαι με την αστραπή του
το τραγούδι των αγγέλων
σαν σφίγγει το σκοτάδι τα κλειστά μου βλέφαρα.

Βαστώ στον κόρφο μου ζεστό
εκείνο το αθεράπευτα αγνό βλέμμα σου
σταγόνα που στάλαξες στη θάλασσα της αθωότητας
και αφήνομαι στους κυματισμούς της
σαν το απείθαρχο μικρό παιδί.

Αγγίζω στις μέρες της γυμνής αλήθειας
τα ταξίδια της  μνήμης που ξομολογά τις θύμησες
πίσω στα σοκάκια του χαρμόσυνου χρόνου
και σε αντικρίζω -όπως παλιά-
αετό ψηλά στις φωλιές των βράχων
να χαιρετάς τη ζωή με τα ξόβεργα,
με ένα λουλούδι θάρρους κατάσαρκα στο στέρνο.

Ακούω τον βόμβο των πουλιών στο χάραμα
σαν μπερδεύανε τα τιτιβίσματα με σένα
θυμάσαι
ξυπνούσες και ξεγελιόταν η πανσέληνος
να αλλάξει το στρατόνι της
με μια κιθάρα να περιμένει
τα θαλασσινά σου λόγια να τα ταξιδέψει
στα μάτια του κόσμου
στεφανώνοντας στις λίμνες
τους ήλιους των κύκνων
με τη γλυκιά μελωδία της νιότης.

Στον Παράδεισο τη ζωή τη μετράνε με δόσεις σιωπής υποπτεύομαι.
Εδώ επάνω με τις ανάσες που περισώσαμε από τα ηχηρά μας ναυάγια.

 Μιαν άνοιξη σου 'χτισα και σε κατοίκησα
στους αδόλευτους κήπους της.

29/3/2016 Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου