Translate

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018

ΜΗ ΦΟΒΟΥ ΜΑΡΙΑΜ




Τα «πλαστικά» τα πρόσωπα
σαν προσωπεία του θεάτρου
που τρέφουν νιότης αυτάπες
τι αίσθηση απατηλή
τι μέγα ψεύδος.

Σαν όμορφα γουρμάνει η ψυχή
σαν μέσα σου την πλήρωση κατέχεις
του χρόνου τ' αναπόδραστο
τη λυσιτέλεια 
δε φοβάσαι.

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018

Η ΑΠΟΥΣΙΑ



Με τα θαλασσοπούλια και τις γαζίες 
φέρνει ο μπάτης μαζί με τον ίσκιο των άστρων,
το φως του πατέρα στο παράθυρο.
Μπαίνει μέσα και κάθεται μαζί μας στο τραπέζι.
Ύστερα η μάνα σταυρώνει τα χέρια, 
ψελλίζει ψιθυριστά κάτι στ΄ αυτί του πατέρα, 
χαμηλώνει τα μάτια βουρκωμένα 
και χωρίζει το καρβέλι από τον κόρφο της
στα τέσσερα: δυο ζωές για τον πατέρα 
και δυο για τα παιδιά της.
Εκείνος γλυκοφιλάει την  πληγή της, 
γεμίζει τον  άδειο της κόρφο με λευκά κρίνα 
και χάνεται πάντα με το πέταγμα των γλάρων. 
Δεν πρόκαμε να του φωνάξει 
“στάσου ένα κομμάτι για το δρόμο”.
Κι εμείς  με την παλάμη στο άδειο πιάτο 
κάναμε πως δεν καταλαβαίναμε την απουσία.
Κάθε μέρα το ίδιο παιχνίδι...
                                                                                         19/5/2015