ΕΛΕΓΕΙΑ

                                                                «τή νύχτ᾿ ἀπόψε ἀνοίξανε οί ἕβδομοι οὐρανοί

καί πόντισε νερό κατακλυσμός τή χτίση». 

Ιωάννης Γρυπάρης

Την αδερφοφάδα εκείνη ώρα 
που η αυγή εκύκλωνε τον ορίζοντα
με τ' αγκομαχητό του τρόμου,
στο σκεβρωμένο ορεινό με τ' όνομα «Πατέρας»
εζύγωσε άξαφνα ο καταποτήρας 
κι εβούλιαξε σαν σκέλεθρο η μέρα.
Στης παρυφής το ερημοκλήσι
-παρόλες τις εκκλήσεις μας-
το σήμαντρο του θάματος
δεν εσήμανε η Αγιά Σωτήρα.

Δυο ακάματοι καταδρομείς της φύσης 
-μαινάδα φύση-
με φάλτσο καιρό και δριμύ του θανάτου
στην κολυμπήθρα της πένθιμης γης 
σφαλούν τα βλέφαρα για πάντα.
Δυο δεντριά βαθύριζα στης φαμίλια τους την έγνοια
έγειραν παροπλισμένα στην κατεβασιά του Νώε.
Δυο βιγλάτορες σιαγμένοι 
στης ζωής το καλόσυνο εργαστήρι,
που μες στ' ασίκικο το διάβα τους 
εστάθηκαν ορθόπλωρα καράβια,
ρεκάζουν θανατερή κατάδυση στο υδάτινο τοπίο.

Κι εμείς μ' ασάλευτα τα χείλη
φορώντας την απόγνωση στο στέρνο
αγναντεύουμε στο κάπηλο το χάος
τους δήμιους στην εκφορά τους.

Στη μνήμη των αγαπημένων μας  Μπάμπη και Δημήτρη Δημητρόπουλου
που χάθηκαν στις φονικές πλημμύρες στο όρος "Πατέρας" 15/11/2017

ΘΡΗΝΟΣ

Σπάζω για πάντα την κούκλα 
που μου χάρισαν μικρό παιδί. 
Πολλά γυάλινα ερείπια στην κοιλιά της.
Ισχνές λεπίδες λάμνουν στο χάος
και χαράζουν με μένος τα γυμνά της κόκαλα. 

Ποιος κομμός συνοδοιπόρος
θα απαλύνει της τραγωδίας τη βαθειά ουλή;
Ποια σοφόκλεια ικεσία 
θα προστρέξει στο βωμό
να ικετέψει της κάθαρσης το μανουάλι;

Αστίλ, Αστίλ
συγκέντρωσε τη φωνή σου, 
ποια λύτρωση θα αιτήσεις απόψε
για τον οίκο σου;

Αφιέρωμα στο βιβλίο "Της Μούσας Επίκληση"

https://agrapidissofia.blogspot.gr/2017/03/blog-post_5.html?spref=fb

 

ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ

Έστεκε μαύρο
το φθινοπωρινό πρωινό
σαν μας επισκέφτηκε με λύσσα
το παγωμένο μαντάτο.

Ωραίος σαν νυμφίος,
αγέρωχος σαν άνεμος
στωικά μας αποχαιρέτησες
με το ανελέητο κύμα της νιότης σου.
Εκεί που όλα απαλαίνουν,
δροσίζει η βροχή τον πόνο
και η ομίχλη αγγίζει γαλήνια το στέρνο
θα κοιμάσαι δίχως αγωνίες και παράπονα.

Και κάτω από το πένθιμο ρούχο
της άμοιρης μάνας
δεν θα χτυπά πια
ο ακριβός χτύπος της καρδιάς σου.

(Στη μνήμη του ανιψιού μου που "έφυγε"  10/11/2017)

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΤΗΣ ΜΟΥΣΑΣ ΕΠΙΚΛΗΣΗ»

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

                                                      φωτογραφία: Γρύλλος Ηλείας

Σαν σάλεψε η μέρα,  

περνώντας η γειτόνισσα 

σε καλημέρισε καθήμενο

 στη μάντρα της αυλής. 

Μια βόλτα στο γιατρό

και θα γυρίσω Αθανασία,

-τι όνομα συμβολικό-

απάντησες με σταθερή φωνή. 

Όταν εγύρισες,

εστάθηκες για λίγο 

ξανά στο ίδιο το σημείο 

κι αποχαιρέτησες το σπίτι σου 

μέσα από 'να μαύρο γυαλιστερό αμάξι.

Άσπρα γαρύφαλλα 

είχαν φυτρώσει στα μαλλιά σου.

Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ

Η μαμά μου έρχεται στον ύπνο μου 

και μου φωνάζει:

«Αστίλ, Αστίλ 

ο Θεός μου είναι λυπημένος

και η ευσεβής Μαρία 

με σκούρο νυφικό

βαδίζει στη σκιά μου».

«Ησύχασε μάνα» της λέω,

«μέσα στο όνειρό μου ανασαίνεις»

κι ύστερα σκούπισα 

τα μαύρα της λουστρίνια.

16/9/2017

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΘΑ ΦΟΡΩ

Δημοσιεύτηκε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα http://www.bonsaistories.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF-%CE%B8%CE%B1-%CF%86%CE%BF%CF%8

                                                          Φωτογ. Γρύλλος Ηλείας

Στον τόπο όπου γεννήθηκα 

φυτρώνει η μέντα και ο δυόσμος.

Στο κιούπι τους αγκυροβόλησαν οι ρίζες μου.

Μα εγώ το μαύρο θα φορώ,

μαύρο σαν τον κλειδούχο του θανάτου.

Πενθώ για ένα άδειο σπίτι 

στον πέτρινο αυλόγυρο,

πενθώ για το ανήλιαγο το δώμα,

καράβια σέρνει ο βόγκος του,

μέσα του κατοικεί μια μπλάβα πέτρα.

Δεν γράφονται ποιήματα στο στέρνο του,

δεν γράφονται τα δάκρυα της πηγής μας,

σαν τα ακριβά μας δέντρα 

κοιμούνται εν ειρήνη.

ΤΙΤΛΟΦΟΡΟΥΜΕΝΟ

Κουράστηκα μπαμπά

να κυνηγώ τη σκιά μου,

να κολυμπώ στο άγριο κύμα

με πεθυμιά τις χίμαιρες,

δραπέτης απ΄τον χρόνο να πονώ

μήπως και σ΄ αντικρίσω.

Δεν βρίσκει ο ήλιος φως

μήτε νερό η καταιγίδα.

Δρασκέλισαν την άνοιξη τα χελιδόνια,
ο ουρανός εσώπασε το χρώμα του.

Εστέρεψε η διδαχή της φύσης.

Μα πες μου από εκεί ψηλά

μπαμπά, σαν άγιος πανεπόπτης:

Ο πόνος ποτέ του δεν κουράζεται;

Κ. Δημητροπούλου

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

(Στη μνήμη του πατέρα μου)

Ιούνης στα τελειώματα
στο χάραμα ο Ιούλης
κι εσύ στη Β Παθολογική.

Στην κόψη του μεσοκαλόκαιρου
βαρύς χειμώνας κόπιασε
και γέμισε ο ήλιος μου μ΄αγκάθια.
Ορθή μετρούσα τις στάλες του ορού σου,
του μόχθου σου το μπράτσο σού φιλούσα
κι ανάδευε αντίστροφα η κλεψύδρα της ζωής σου. 
Κι εκεί στο πιο χαρμόλυπο τ΄αντάμωμα,
αφού γαντζώθηκα απ΄ της χούφτας σου τ΄ανάγλυφο
και βύθισα το βλέμμα μου για πάντα στο δικό σου,
αρχίνησαν οι κύκνειες ιστορίες σου
να μας μιλούν για τα παλαιικά τα χρόνια.
Δύστοκα χρόνια -έλεγες-
με χωματένια ρούχα, ανέχεια και ξωμάχους,
χρόνια σφιχτά ζωσμένα 
με πικραλίθρες και χαραμάδες νόστου.
Μα οι μνήμες σου αλάφρωναν
σαν έρρεε ανάλαφρα στη φλέβα σου
από την κορυφογραμμή τ΄ αγέρι του Λαπίθα,
το κρύσταλλο νερό από την Πάνω Βρύση,
πευκοβολιάς το θρόισμα
από του τόπου μας την πιο πιστή θητεία σου.
Κι ύστερα σαν αετός φτερούγισες κι εχάθης,
σαν αετός εκέντησες το υφάδι της ζωής σου.

Μερόνυχτα αδυσώπητα παλεύω
για να βρω τα ορφανεμένα τα πατήματά μου.
Μα πώς να πορευτώ
αφού μου λείπουν τα ποδάρια;
Τις νύχτες μου τις άγρυπνες
από τον καφενέ σε φέρνω στην αυλόπορτα,
σε αγναντεύω ολόισα στα παιδικά σου μάτια
κι εσύ βιγλάτορας διαδρόμους μού ανοίγεις.
Σε καρτερώ στης μάνας το τραπέζωμα,
στο δροσαλό σου περιβόλι,
αγκρουμάζομαι στα σκαλοπάτια την άδολη λαλιά σου
και τις χρυσές σιωπές σου ψηλαφίζω.
Σχίζει ο χρόνος, που σταμάτησε στα στερνά σου λόγια,
θρηνώ σαν άφτερο πουλί για τον χαμένο ουρανό μου.
Στα χέρια μου βαστώ το πιο ακριβό βιβλίο
-εσύ μου το ΄γραψες με της βιοτής σου το μελάνι-
και συλλαβίζω στις σελίδες του
ατόφια την περισπούδαστη  τη ρότα σου.
Το φέρσιμό σου αφτιασίδωτο,
λειμώνας το γέλιο σου τ΄ αστείρευτο,
τα υλικά και τα ανούσια ποτέ σου δεν νογούσες.
Κι όσοι με πίκρα κι άδικο, πληγή σε φίλευαν,
εσύ τα χέρια σταύρωνες με περισσή αξιοπρέπεια
κι αυτούς με τη σιγή της λησμονιάς σου τους μετρούσες.
Όσα τρανά μού δίδαξες, ασπάζομαι
κι ευλαβικά σφαλίζω στο οπλοστάσιό μου, 
ως ακριβά μου θεία δώρα.
Φέτος το καλοκαίρι ακούσια θ΄ αντιστραφούν οι ρόλοι:
Από τη γέρικη συκιά τον Αύγουστο
εγώ θα σου συνάξω τα ώριμα τα φρούτα
και θα σ' τα στείλω για παραδείσιο πεσκέσι.

Καλό ταξίδι άρχοντα της καλοσύνης, 
της απλοϊκής καρδιάς και της φιλόξενης παλάμης. 
Ώρα καλή σου θυμάρι της ψυχής μας. 
Κι εκεί ψηλά γαλήνιο θα στραφταλίζει 
τ΄ αέναο χαμόγελό σου σαν θα κερνάς 
τους φίλους και συγχωριανούς σου.
                             
10/8/2017 Καλλιόπη Δημητροπούλου

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΔΥΝΗΣ

Σχόλασες νωρίς πατέρα
έκτη του Ιούλη, της αγίας οδύνης,
την ίδια ώρα που σχόλασε
και η νύχτα από τη βάρδια της.
Με μια συγκατάβαση στην αποβάθρα της ζωής
έλαβες θέση στον άυλο χρόνο
-ανυποψίαστος θαρρώ-
και ρούφηξες μαζί σου
κάθε κραταιό μου κύτταρο.
Αγρίεψαν οι μέρες μου,
λιγόστεψε ο καιρός,
αβγάτισε στο σώμα το μολύβι.
Το βλέμμα σφάλισε με σπάραγμα
ο αργόσυρτος ο καβαλάρης.
Δε στάθηκε ο χρόνος συρραφή στα μεταξύ μας:
Εσύ ο πατέρας μου κι εγώ το τέκνο σου
όταν με παρέσερνε 
ο αγεωμέτρητος ο πόνος στο σκοτάδι.
Εγώ ο πατέρας κι εσύ το ανυπεράσπιστο παιδί μου
όταν στο διάσελο με καλπασμό
σου ΄στησε ενέδρα ο Αχέροντας σατράπης.
Μια τρύπια ώρα σε λάβωσε η Λάχεσις πισώπλατα
και άχνιζε η μαχαιριά
σαν σφύριζε στα μέλη μου η θανή σου.
Σχόλασες νωρίς πατέρα
την ίδια ώρα που σχόλασαν
και οι μοίρες από τη ζωή μου.

ΟΝΕΙΡΟ

Ο πατέρας πέρασε πάλι γελαστός
κάτω από το σπίτι.
"Να σας φιλέψω παγωτό"
μας φώναξε. 
Η μητέρα τού ζήτησε προσάναμμα
να πυρπολήσει τ' αδύναμο κορμί της.
Ο αδελφός μου σφούγγισε κρυφά το δάκρυ.
Κι εγώ τον έπιασα απ' το χέρι
και τον ανέβασα στους ώμους μου.
Έτσι ψηλά που τον κρατώ
εγίνηκα με μιας
εγώ ο πατέρας μου
κι εκείνος το παιδί του. 

ΔΕΛΤΙΟ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό https://tovivlio.net/%CE%94%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%82/

Σας γράφω από το γραφείο μεταφορών 
και αναδόμησης
με τους ετοιμόρροπους καναπέδες
και τα βαθιά τους βαθουλώματα
να ταΐζουν χειμώνα
κι άλλον χειμώνα.

Ψάχνω στις λίστες απογραφής
με τα κρεμασμένα γράμματα.
Απροσπέλαστα χαμόγελα
και παίζουν δήθεν σκάκι.
Ο έξυπνος πάντα κερδίζει
μου έλεγε η δασκάλα μου
κι εγώ έκανα πως την πίστευα.

Με βρίσκω στο δελτίο αποστολής
με τις πνιχτές εξώσεις σάρκας και νόησης
να αντιστέκομαι στα φλυτζάνια
σαν σερβίρουν παγωμένο καφέ
πάνω στης σήψης το δεντρόσπιτο
που αβγάτεψε τις ανάγκες του.
Διαβάζω στης θύρας του το εξώδικο:
Σερβίρεται κονιάκ μηδέν αστέρων.
Για παξιμάδι ούτε λόγος.

                                               Πνευμ.δικ. 6/5/2017 Καλλιόπη Δημητροπούλου

ΕΣΒΗΣΑΝ ΝΩΡΙΣ ΤΑ ΦΩΤΑ

               

                               
Και ναι σβήσανε τα φώτα.

Δε μιλάς, δεν πονάς,
έγειρες ψηλό κυπαρίσσι,
ακούμπησες στη γη τα κλώνια σου. 
Έτρεμε κι ο άνεμος 
σαν σ' έσερνε το χάραμα
στης άλλης πύλης 
το μοιραίο σπήλαιο.

Της νιότης σου η γιόρτα 
εκεί στα χαμηλά τα σκότια
μαζί μας θα πενθεί για πάντα.
                                                     Εις μνήμην
                         13/5/2017 Κ. Δημητροπούλου

ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ

Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό https://tovivlio.net/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82/

Θα πρέπει να γέρασα πολύ
με τόσο συφερτό
που μ' εμπορεύεται.
Για τιμαλφή, πραμάτειες, 
ρετάλια ήθους και άλλα συναφή,
μακρά κουβέντα στο σαλόνι.
Ξεροψημένη άνοιξη
μύρισε η μέντα στο μπαλκόνι.
Σε ένα κοχύλι έκρυψα την ήβη μου
σαν αράθυμα το άνοιξε η πλημμυρίδα, 
το σφράγισα μ' ανυποψίαστου παιδιού το αίμα
και στον εξώστη του ουρανού τ' ανέβασα
μην το κουρσέψει ο κηπουρός της στάχτης.
Με το στροβίλισμα των φθόγγων μου
μετρώ στη γη τα γεγονότα, 
τον ποντισμό των φώτων,
τις πεθαμένες καλοσύνες αριθμώ.
Τελεύω το νυχτέρι μου μοιραία
σαν σβήστηκε το κόκκινο το ποίημα στην άμμο.

                                27/4/2017 Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η εφημερίδα "Πατρίδα" της Ηλείας για την παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής 

"Της Μούσας Επίκληση"

https://agrapidissofia.blogspot.gr/2017/03/blog-post_5.html?spref=fb

http://homouniversalisgr.blogspot.gr/2017/02/blog-post_57.html


http://new.bonsaistories.gr/%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%81%CF%89%CE%B3%CE%BC%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%85/

http://blooming-word.blogspot.gr/2017/02/blog-post_57.html?spref=fb

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ "ΤΗΣ ΜΟΥΣΑΣ ΕΠΙΚΛΗΣΗ"

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΤΗΣ ΜΟΥΣΑΣ ΕΠΙΚΛΗΣΗ"

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ

ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΒΡΑΧΟ

Απόσπασμα του ποιήματος "ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΒΡΑΧΟ" από την Ποιητική συλλογή "Της μούσας επίκληση", εκδόσεις βεργίνα.

ΤΗΣ ΜΟΥΣΑΣ ΕΠΙΚΛΗΣΗ

Απόσπασμα από την Ποιητική Συλλογή "Της μούσας επίκληση", εκδόσεις Βεργίνα, η παρουσίαση της οποίας θα γίνει στο Αμφιθέατρο "Αντώνης Τρίτσης" στο Πνευματικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50  στις 11/2/2017 και ώρα 6μ.μ.