Σε ποιο δεντρί να θρηνήσει
ο ουρανός σου με τ΄αστείρευτο δάκρυ του;
Σε ποιο πεύκο να γείρει
να πενθήσει με τη βοή τ' ανέμου
το λιθάρι της γης σου;
Άγγελος, φώτιζες της μάνας σου το στέρνο
άνεμο από τα μικράτα σου
σε ντάντευε με της ζωής τις σταγόνες
σε έπλαθε από καμάρι και πηλό.
Σχολιαρούδι και κάτι ο χρόνος της ζωής σου.
Με τους κατακλυσμούς της νιότης
να γδέρνουν του χεριού τους μυώνες
ερωτεύεσαι την ορμή του δικύκλου
οργώνεις της Σμέρνας το ύψωμα
γυρεύεις τ΄απάτητα βουνά.
Με τη μοτοσυκλέτα σου
τσακίζει του χρόνου ο κύκλος
εξαργυρώνει τους κλώνους σου με αίμα
σαν κλείδωσε τη μέρα σου στην άσφαλτο ο πόνος.
Με ένα βαρύ βλεφάρισμα
θα βαρά τα κρουστά της αγάπης
η αγαπημένη σου.
Με ένα βαρύ βλεφάρισμα
θα σε αποχαιρετήσουν οι φίλοι σου
με σφιγμένα τα δόντια
σιωπηλοί, αποκαμωμένοι.
Με μαύρους αριθμούς πια
θα σε λογιάζει το βουνό της Πλατιάνας
σαν θα ανεβαίνεις με τη μηχανή σου
του ουρανού τη μαρμάρινη σκάλα.
Να προσέχεις Άγγελε.
Στη μνήμη του 19χρονου Άγγελου από την Ηλεία 19/6/2018
