κραυγές
πληγώματα
ασώματα κεφάλια
εξαγνισμοί επαίτες
στ' ανόσια πάθη
θεία δίκη
θεία δίκη
η εποχή τετέλεσται
κύμβαλον αλαλάζον
οι οδυρμοί
πασών των γενεών
πασών των γενεών
στοιβάζονται
με μιας στο τώρα
με μιας στο τώρα
κι εγώ
μονάχος μου
πορεύομαι
πορεύομαι
στην τέχνη ετούτη
καταφεύγω
καταφεύγω
στα θέλγητρά της
το σκήνωμά μου
εναποθέτω
εναποθέτω
της Ποίησης η τέχνη
μετάλλαξη
στο καταχείμωνο
το αγγελτήριο
του θανάτου
του θανάτου
από φενάκη
φάρμακο
κι η παρωδία
σε ωδή.
©ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΙΩΑΝ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου