Σκυριανή η θάλασσα
που χειροφίλησες στ΄απόσκιο σου.
Ποιας γοργόνας αγκαλιά
λιμπίστηκε το γέρμα σου;
Ποια κοχυλόπετρα
τη νιότη και την ομορφάδα σου;
Στις εσχατιές γεννήθηκες
εκεί που ισιώνει ο αετός
κι αποκοιμιέται ο γλάρος
εκεί που ο Όλυμπος καλπάζει
δεσποτικά στους ουρανούς του.
Εκεί και η μάνα σου
στ' αγνάντι για τον ήλιο
ψηλά στο Μορφοβούνι
σε νανουρίζει
με της μοίρας της κακοτυχιάς
την κοφτερή την πέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου