Translate

Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

ΜΠΛΕ ΓΡΑΜΜΗ


Δημοσιεύτηκε από τον Λογοτεχνικό ιστότοπο
http://tovivlio.net/%ce%bc%cf%80%ce%bb%ce%b5-%ce%b3%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%bc%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%cf%8c%cf%80%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%8d/

Με το μελάνι μπλε

διαγράφω 
ορίζοντες
στις μακρηγορίες
του έρωτα χρόνου


με λέξεις λαξεύω
τις γραμμές
στο δυσανάγνωστο
πρόσωπό του


Με το μελάνι μπλε 

συγυρίζω
τις ηλιαχτίδες υπερούσιες
χαραγμένες 
στην πέτρα


του έρωτα καθ' οδόν
επιβαίνω
για να λειάνω 
τους μορφασμούς
ελθούσης
μεσίστιας μέρας


Με το μελάνι μπλε

τραγουδώ
τις αθέατες επιταγές
της άγρυπνης ψυχής:
"μην προσπερνάς ανούσια
τ' ονείρου το φλοίσβο"

Με το μελάνι σφυρίζω

Οδυσσέα
Ακρίτες
Μαραθωνοδρόμοι.



©Καλλιόπη Ιωάν. Δημητροπούλου
21/12/2014

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

ΟΚΤΩ ΚΑΙ ΜΙΣΗ

Δημοσιεύτηκε από τον λογοτεχνικό  ιστότοπο (στην δράση "Τίτλος...σπουδής")


8 και μισή
Ώρα μετέωρη ανασηκώνει
της μέρας το φουστάνι
διάφανες οι σκέψεις
από νωρίς στο μεροκάματο

ξετσίπωτη η μνήμη
ξεγυμνώνεται μπροστά μου
με θράσος τρυπώνει
στην κάμαρή μου μέσα
κατάσαρκα γυμνή
παραμονεύει
στην ανημπόρια μου
βίαια για να χιμήξει
έλεοςτης εφώναξα
δε χρειάζομαι ταφόπετρες
της έκλεισα την πόρτα
γυρνάω στο κρεβάτι μου
τον όρθρο μου αρχινάω
δοξαστικό της λήθης.

©ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΙΩΑΝ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
  16/12/20014


Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ


Στέρεψαν 
οι γραμμές απόψε
ακρωτηριασμένες 
οι σκέψεις
συλλογιέμαι 
την αποτυχία
και ασβεστώνω 
τους τοίχους
να καλύψω 
τα θανατίκια
ψάχνω 
στους αθέατους κήπους
να βρω 
το μολυβένιο μνημούρι
Δε μ' ακολούθησες
Περπατάω μόνη
Κρυώνω 
Απόψε.

(στον αδελφό που "έφυγε" νωρίς)
©ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΙΩΑΝ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
  15/12/20014

ΑΝΑΜΕΣΑ

Δημοσιεύτηκε στο Λογοτεχνικό περιοδικό http://www.antiepilogou.gr/show_work.php?id=1276


Ανάμεσα 
σ' εμάς 
και το στερέωμα
τα πουλιά 
και τ' άστρα
τα πουλιά 
κελαηδούν 
συμφωνίες
το μάτι 
των άστρων 
λάμπει
κι εμείς
σ' ένα μοτίβο 
ελαφρύ
περιπλανιόμαστε
απ' το μηδέν 
στο άπειρο.

                                                                                         ©Καλλιόπη Ιωάν.Δημητροπούλου
                                                                                                            23/6/2006 

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

ΠΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

Δημοσιεύτηκε από τον λογοτεχνικό ιστότοπο http://tovivlio.net/%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%82/
και γράφτηκε με αφορμή τη συγκεκριμένη φωτογραφία.

ΠΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

Σεμιναρίου διάλειμμα


Μεσημέρι
σέρνονται δυο νέοι σκιές
μ' όλα τα σύνεργα του θανάτου
οδός Ακαδημίας πεζόδρομος
χωρίς επιστροφή
τ' αλισβερίσι του πάθους
των παθών τα πάθη
στη μαρμάρινη σκάλα 

απόμερα
πουλιά του χάους 

καθημαγμένα
ταξιδεύοντας 

στους δικούς τους ορίζοντες
τρυπούν τη φλέβα
και σπάει θρηνώντας
το μάρμαρο βάφτηκε 

κόκκινος μάρτυρας
δυο νέοι 
δέντρο γυμνό
γινήκανε τρεις
με το θάνατο
παίζουν κρυφτούλι


"Ιστορίης επίσκεψις" συνέχεια

στα ενδότερα 
του πνευματικού κέντρου
στο υψηλό 
δε μπορώ πλέον να μετέχω
το μολύβι μου
έχει μείνει εκεί έξω...

                     
©Καλλιόπη Δημητροπούλου
Σάββατο 25/10/2014

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Δημοσιεύτηκε από τον λογοτεχνικό ιστότοπο
 http://tovivlio.net/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b8%cf%85%cf%81%ce%bf/
και γράφτηκε με αφορμή τη συγκεκριμένη φωτογραφία.




Αφήνω το σκοτάδι 
που ενίοτε 
με επισκέπτεται
απέξω απ' το παράθυρο
ουδεμία συμφιλίωσις
κοστίζει ακριβά 
η απουσία
υπάρχει η γνώσις
άλλοτε 
σιωπή μοναξιάς
άλλοτε 
περίσκεψις
και κάποτε 
αντάρα
κι εκείνο το κενό
που άδειο 
μένει
επιθυμεί 
ερμητικά
με την πλήρωση
να κλείσει 
την πληγή του.

©ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΙΩΑΝ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
 1/10/2014 


Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

ΒΡΟΧΑΡΗΣ ΜΗΝΑΣ

Η συμμετοχή μου στο Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2015
http://tovivlio.net/%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b9%ce%bf-2015/

ΒΡΟΧΑΡΗΣ ΜΗΝΑΣ

Μπουκέτα οι καταιγίδες στης γης τη ράχη
και στα σύννεφα της νύχτας διασυρμός
Αέναη βροχή
Μια στάλα στο τζάμι μου επισκέπτης
κυλάει αλλαργινά στο χαλαζί τοπίο
μοιάζει με δάκρυ που νώπιζε καιρό
το πρόσωπο λιγνό απόστασης αγρύπνιας
Επίμονη βροχή

Άποικοι τα κυπαρίσσια 
υποκλίνονται στις μπόρες
τ΄ ανέμου τσάκισμα 
οι φυλλόδεντρες κορφές τους
Ατίθαση βροχή

Ψάχνω για να 'βρω την αναπνοή τ'αγέρα
και το σφυγμό του στη βροχερή ψυχή μου
Σκόρπισε η σταλγματιά στο τζάμι
στέγνωσε η αγρύπνια στο στεργιάνι
Ανάλαφρη βροχή.


©ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΙΩΑΝ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ 
3/10/2014



Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΚΟΡΗ ΕΔΑΚΡΥΣΕ

Η συμμετοχή μου στην πρόσκληση της Πανελλήνιας Ποιητικής Δράσης με θέμα:
«Η επανένωση των μαρμάρων του Παρθενώνα
και η αναγνώριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς,
αδιαμφισβήτητο δικαίωμα των Ελλήνων»




Παλλάδα Αθηνά


Ποια μοίρα μ' έστερξε στο σύθαμπο μακριά

στη Γηραιά την Αλβιώνα;

κόρη περήφανη πανέμορφη του βασιλιά του Ερεχθέα γέννα

σπαράσσω τώρα σε μια αίθουσα ισόβια μόνη

με του κορμιού μου τους αρμούς βορά στα όμματα τα αδηφάγα

αμίλητη δακρύβρεχτη απ' τα βέβηλα τα χέρια ατιμασμένη

στο ωραίο και το αρμονικό τα μάτια μου στυλώνω -όνειδος-

η ασέλγεια λεηλατεί τον Σόλωνα, Αισχύλο και Σωκράτη

γνέφω στους επισκέπτες σιωπηλά και με ψιθύρους τους ιστορώ

τις όργητες τους εφιάλτες τις μνήμες που με ζώνουν...

“κόρες έξι σμιλεύτηκαν στο παριανό το μάρμαρο -οι κόρες του Ερεχθέα-

στο βράχο όπου αναμετρήθηκαν οι σύνναοι θεοί

ο Ποσειδώνας  κι η Αθηνά Πολιάδα


χρόνους ακμαίους έστεκαν εκεί προστάτιδες στου Κέκροπα τον τάφο

κι ύστερα φευ

στενάξανε στυλοβατώντας τις φράγκικες στρατιές

αντάριαζαν τα πέλματα στις βόμβες του Μοροζίνι

ατίμασμα βαρύ στο Τούρκικο του φρούραρχου χαρέμι...

το φιρμάνι, ο Έλγιν, η αρπαγή, η φυλακή, τα υγρά υπόγεια, η εξαγορά,

το μουσείο, ο νόστος, ο νόστος,

η επιστροφή, ο Λόρδος Μπάυρον, ο Αλεξανδρινός ο ποιητής , η Μελίνα”

μαντάτα φτάνουνε συχνά απ' τη μητριά πατρίδα

λένε για τις Παρθένες με τα κάνιστρα, τις Καρυάτιδες τις ορφανές

ο θρήνος λένε γοερός, οι βόγγοι του αποχωρισμού

σκίζουνε τα κράσπεδα τις νύχτες στο Αττικό στερέωμα


Εκλιπαρώ σε Αθηνά

τα ναύλα της επιστροφής...

οσμίζομαι το άνθος της αυγής στον Αττικό τον ουρανό

οσμίζομαι την αύρα στις παρυφές του Υμηττού,

τις αδελφές...τ' αντάμωμα... 
                
                                                       ©ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΙΩΑΝ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
                                                        18/5/2014 

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ Η ΤΕΧΝΗ

Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό http://fractalart.gr/kalliopi-dimitropoulou-3/




  κραυγές 
πληγώματα
ασώματα κεφάλια
εξαγνισμοί επαίτες
στ' ανόσια πάθη 
θεία δίκη
η εποχή τετέλεσται
κύμβαλον αλαλάζον
οι οδυρμοί 
πασών των γενεών
στοιβάζονται 
με μιας στο τώρα

κι εγώ 
μονάχος μου 
πορεύομαι
στην τέχνη ετούτη 
καταφεύγω
στα θέλγητρά της
το σκήνωμά μου 
εναποθέτω
της Ποίησης η τέχνη
μετάλλαξη 
στο καταχείμωνο 
το αγγελτήριο 
του θανάτου
από φενάκη 
φάρμακο
κι η παρωδία 
σε ωδή.



                                               ©ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΙΩΑΝ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ 2012
    


Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

AΓΝΑΝΤΕΥΑ

Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό http://www.antiepilogou.gr/show_work.php?id=1162


Αγνάντευα τη θάλασσα ήταν άπειρη
καράβια στο ρίγος του ορίζοντα
και οι σκέψεις αρμύρα απομόνωσης
ο αέρας στροβίλιζε την άμμο
χρύσιζε
και συ πέρασες
φιγούρα ζωντανή από το είναι μου
στα βράχια κρύφτηκα μάτια δάκρυα
στα βράχια κρύφτηκα δάκρυα κρύσταλλοι
στα βράχια κρύφτηκα κρύσταλλοι χαλάζι.

                                                                                                                     ©Κ.Δ 28/7/2005 

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ

Συμμετοχή σε έκδοση βιβλίου http://tovivlio.net/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b1-%cf%87%ce%af%ce%bb%ce%b9%ce%b5%cf%82-%ce%bb%ce%ad%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf-e-book/ (σελίδα 423)



   












Τι να το κάμεις το ψωμί
σαν λάβεις το μαχαίρι
το 'να τρατάρει τη ζωή
το άλλο χαρακώνει
χίλια μαχαίρια μια ακονιά
λαξεύουν το πεζούλι
αργά βαθιά χτισμένο
μάρμαρο ολόλευκο που απόθαγες
τ΄ απόσταγμα των χρόνων:
ονείρατα
πετάγματα
φεγγάρια

Κλείσε το παράθυρο

τα πλήκτρα πένθιμα λουριά
βουβάθηκε το πιάνο
οι νότες παίζουν γοερά
τρομάξανε κι οι στίχοι ετούτοι
η διάβρωση κι ο θάνατος
κάνουν μεγάλο κρότο.

                                                                           ©Κ.Δ 2012 

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

ΓΑΖΑ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS


      Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό 
 http://www.antiepilogou.gr/show_work.php?id=1159

 Κι όταν και η αδρεναλίνη 
είχε όλη καταναλωθεί
άρπαξα την ηττοπάθειά μου
την τίναξα μ' ορμή μέσα στις φλόγες
ως ύστατη προσπάθεια σωτηρίας
κι εκείνη
πάλεψε να γενεί ασπίδα μου
θέριεψε
αντάριεψε
και λιποτάκτησε
τοίχο τοίχο
κουφάρι το κουφάρι
ερείπιο γιαπί  
κι έγλειψε και τον αιγιαλό


Στις γυάλινες τούτες ώρες
τρυπώ μονάχα ουρανό
αναπνέω
επικήδειες πνοές Αυγούστου
αλίμονο
κι οι αχτίδες του ήλιου 
ανελέητα καρατομούν


  Γύρισα πίσω
με ματωμένο το κεφάλι
κοίταξα τη νέγρα οθόνη:
η πόλη δαμάσκηνο γυναίκα
και αιμορραγεί

SOS 
ένα  σχολιό
ένα χαμόγελο

 SOS
μια μάνα 
ένα παιδί
ένα άπνοο παιδί.
                                                             © Κ.Δ 1/8/2014 

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΓΑΖΑ

Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό
http://www.antiepilogou.gr/show_work.php?id=1140
"Τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο στην παραλία. Όλα ήταν κάτω των 15 ετών", δήλωσε στο Ρόιτερς ο αυτόπτης μάρτυρας, Άχμεντ Αμπού Χασέρα. "Όταν το πρώτο βλήμα έπληξε το έδαφος, αυτά έτρεξαν, αλλά τα χτύπησε ένα άλλο βλήμα", σημείωσε ο ίδιος. Τα τέσσερα αγοράκια διαμελίσθηκαν και βρήκαν τραγικό θάνατο επί τόπου, πεσμένα πάνω στην άμμο...


                       http://www.gazzetta.gr/plus/article/634269/sok-sklires-eikones-sfagi-paidion-sti-gaza-vid


Μπήκες 
στο ξέφωτο 
που άνοιγε 
το διάσελο της νιότης
Πέρασες 
τις εύφορες κοιλάδες 
κολυμπώντας
Άδραξες 
τις καλαμιές στον κάμπο
Μάτωσες
Στους μαύρους ίσκιους 
σου ΄μελλε να βυζάξεις
της Αίτνας το καυτό αίμα 
που έρρεε άφθονο
Ήτανε τότες 
που οι "Μεγάλοι'' εβαφτίσανε
τη φρίκη ηδονές
και τον πόλεμο ειρήνη
Τα στοχαστικά τα λόγια 
ορυχεία θύελλες
σφεντόνες που στοχεύουν
σ΄ αχυρένια μυαλά

Και οι μανάδες  κλαίνε
νήπια μαρτύρια
-άωρα λάβαρα-

Κι οι αιμοβόροι οι θάνατοι  
σκοτώνουν
παιδιά εκατόμβες
-περίσσιο το αίμα-

Βωμοί άγουροι 
πόσοι ακόμα
στο όνομα 
της φριχτής τους 
παράνοιας.

                                                                            ©Καλλιόπη Ιωάν..Δημητροπούλου
                                               16/7/2014 

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

ΒΑΡΩΝΗ ΝΤΕ...ΝΤΕΣΙΜΠΕΛ

Δημοσιεύτηκε  από τον λογοτεχνικό ιστότοπο  http://tovivlio.net/%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8e%ce%bd%ce%b7-%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%83%ce%b9%ce%bc%cf%80%ce%ad%ce%bb/  και από τη λογοτεχνική ιστοσελίδα
http://www.bonsaistories.gr/%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%B7-%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BB/



 ΒΑΡΩΝΗ ΝΤΕ...ΝΤΕΣΙΜΠΕΛ
Τσόκαρο περιωπής. Δωδεκάποντο τριζάτο.Τετρακοσίων ντεσιμπέλ και βάλε. Μεταφέρει τη μανδάμ στο ακροθαλάσσι. Αισθητική αμφιβόλου προέλευσης. Κινήσεις προκάτ. Πατημασιά και ιχνηλασία. Προμελετημένη. Στην καυτή άμμο. Φλαπ φλαπ φλαπ. Ακροβατεί με ύφος βαρώνης. Ισορροπεί στο ψηλοτάκουνο. Δρασκελίζει με στόμφο το ξύλινο διάζωμα. Το τσόκαρο χαρακώνει τη φουσκωμένη σανίδα. Αποτύπωμα υψηλών προδιαγραφών. Κίνηση υπεροπτική. Κατάληξη η ξαπλώστρα. Ριλάξ με νάζι κράζει η μανδάμ. Καπέλο χλιδάτος -μεξικάνικου στυλ- αερόσακος. Ο ήλιος βλάπτει σοβαρά την ντελικάτην επιδερμίδαν. Επιστράτευσις αντιηλιακών μπουκαλακίων παρούσα. Βλέμμα κλεμμένο. Αρμάνι. Κριστιάν Ντιόρ. Σανέλ. Χαμόγελο παστωμένο μεγαλόπρεπα τρικς. Ξόβεργες καταμεσήμερα. Στραγγαλίζουν  Αυγουστιάτικες ώρες. Καθρέπτης αναδύεται από γκλαμουράτο σακίδιο.Τρέφει ωραιοπάθειες δονούμενης ελαφρότητας υπερσιτίζοντας εκνευρισμούς. Το μακιγιάζ στη θέση του. Επίπλαστη αποθέωση πανάκριβου φτιασιδώματος. Στρατιές γελωτοποιών θεατρινίζοντας απαίσια ηλίθιες παραστάσεις. Γυαλιά ηλίου επώνυμων τετραγωνικών διαστάσεων  απαστράπτουν. Ενδυμασία χορτασμένη νεόπλουτη κολακεία κραυγάζει. Ασφυκτιά στο πελεκημένο από τα λίφτινγκ  κορμί. Μανικιούρ πεντικιούρ στοιχεία ταυτότητος. Η ταυτότητα της βαρώνης ντε...Ντεσιμπέλ.
               
                            ©1/7/2014 Καλλιόπη Ιωαν.Δημητροπούλου

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

ΜΙΛΑ

 Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό http://www.antiepilogou.gr/show_work.php?id=1124


          
Μίλα
σιωπηλές ζωές 
δακρύων
ταξίδια μηδενός
ανώφελα χρόνια
στο πλευρό 
μιας ακρωτηριασμένης 
κίνησης
στο πλευρό 
του ονείρου 
που εμφιαλώθηκε
Μίλα λοιπόν
η θάλασσα 
δεν ωφελεί
παρά μονάχα
σαν συνεχώς 
κωπηλατείς
Μίλα

(στις επιταγές των καιρών)
©Κ.Δ  

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΛΑΥΘΜΩΝΩΝ

Δημοσιεύτηκε στον λογοτεχνικό ιστότοπο  http://tovivlio.net/%cf%80%ce%bb%ce%b1%cf%84%ce%b5%ce%af%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%bb%ce%b1%cf%85%ce%b8%ce%bc%cf%8e%ce%bd%cf%89%ce%bd/




Ένα τρεμάνεμο χέρι
με σέρνει νύχτα
στους δρόμους της πόλης
Αθήνα πόλη ασίγαστη
αξημέρωτη
πόλη σκοτεινές διαδρομές
όνειρα νεκρά
Αθήνα Αθήνα
οδός Φυλής
πλατεία Εξαρχείων
οδός Συγγρού
πλατεία Κουμουνδούρου
πλατείες...
πλατείες Κλαυθμώνων
διαδρομή πρώτη
στη μοναξιά
διαδρομή επούσα
και ρέπουσα
και έρπουσα
στο θάνατο της "άσπρης σκόνης"
πλατεία Ομόνοιας
πλατείες Ομόνοιας
κινήσεις ακίνητες
διαδρομές θλιμμένες
ανέραστες
διαδρομές άπιστες
-θρήνοι αγάπης-
οδοί αμαρτωλές
-έρωτες με τιμές αγοράς-
ελπίδες πυρπολημένες
μητριές πατρίδες
άνθια φευγάτα
νιάτα φευγάτα πρόωρα
μετανάστες
στρόφιγγες που θα γυρίσουν
και θα στάξει το παράπονο
στην ακαμψία
του αδυσώπητου του χρόνου
και του πόνου
Αθήνα
επιβιώσεις
που σέρνονται νύχτα
στη νύχτα ταριχεύσεις

Αθηνά Πολιάδα
σε ψάχνω απόψε!


                                                                                                                      Κ.Δ.
 Η Καλλιόπη Δημητροπούλου σ’ έναν νυχτερινό περίπατο στο κέντρο της Αθηναϊκής πόλης, μπολιάζεται με όλα τα δεινά που επιφυλάσσει η μεταμεσονύχτια ζωή του κέντρου: σκληρό αλισβερίσι ανθρώπινων ζωών, ψυχών, εμπορευμάτων! Αγοραίος έρωτας, εκμετάλλευση ανέχειας και πόνου, χρήση ουσιών, άστεγοι, μετανάστες, όλα εμπορεύσιμα... και στοιχίζουν ακριβά, ολόκληρες ζωές! Είναι η άλλη πλευρά της πόλης, η πόλη που αιμορραγεί.

                                                                                  ©Κ.Δ  2002                                                          

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

25η ΩΡΑ

Δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό project http://25thhourproject.tumblr.com/post/89485252913/25

                                                                        25η ΩΡΑ

Φυλλομέτρησα 24 ολάκερες ώρες. Μικρά χλωμά αδύναμα λεπτά δεύτερα τρίτα. Και τέταρτα ενίοτε. Βιάσου. Ανέβα κατέβα τρέξε σκόνταψε στάσου. Κλιμακοστάσια γωνίες ευθείες. Καθάριοι βουβοί γυναικείοι πόθοι. Φούχτες άδειες προσμένουσες σπόρους. Ο ίδρως τ' αλέτρι ζουλάει. Χιονάρης μήνας η ώρα. Βιάσου. Δεν βλέπεις. Όλος ο κόσμος φροντίδες. Αμφιθέατρα κατάμεστα κόσμους.Κριτικές ταλέντα φτηνή τζαζ αποθέωση. Πόνος βουβός ώρες αγκίστρια. Φυλακή δεσμά δεσμοφύλακες. Ονείρατα πεταρίζουν δια βίου αιχμάλωτα. Κάπου ξεχάσαν ανθρώπους. Μια θύμηση γεννιέται ξεφτίζει πεθαίνει. Τα βλέφαρα κλείνουν. Μάτια διαμάντια βροχής. Θα βρέξει. Δεν ξέρω πάντα βρέχει κοιμήσου. Λιοπύρι η ώρα. Βιάσου. Ο χρόνος παγίδα. Ζητιάνα σαλεύει το μωρό στο ισχνό το βυζί της. Μιλιούνια οι ώρες. Κυνηγάς την πλέρια πραγμάτωση.Πουλάς ξεπουλάς εξαγοράζεις. Μυαλά στρουμπουλά διαλυμένα. Είμαι ένας άνθρωπος. Μισός άνθρωπος που πέρασε από τη γη. Έτσι τυχαία ρίχτηκε σε τούτον τον πλανήτη. Μοναχός ανατολές δύσεις. Γράφει μετράει συλλογάται συμπεραίνει θνήσκει. Ένα δάκρυ αυλακώνει το μάγουλο δυο τρία.Μικρά χλωμά αδύναμα λεπτά δεύτερα τρίτα. Και τέταρτα ενίοτε. Φυλλομέρησα 24 ολάκερες ώρες.

Ο ήλιος έγειρε, τον πήρα στο κατόπι. Άσε το όνειρο να τραβήξει το δρόμο του. Ναύλωσα και το φεγγάρι. Τραβώ για το δικό μου όνειρο την 25η ώρα!
                                                                    
                                                                                 ©Κ.Δ 1/6/2014 





                                                                                    
                                                                                                                    

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

 Δημοσιεύτηκε στον λογοτεχνικό ιστότοπο   http://www.microstory.gr/#!insomnia/c30z   
  
Ανυπόταχτη με κήρυξες
στης θλίψης σου το μαύρο μέτωπο
που θέριζε στα σκότια
τα στάχυα  γοργά στις αυλακιές
και η ταπείνωση στο πρόσωπο σε τρόμαζε
για τα ρηχά παράλια της ανομίας σου
αγνάντευες το σκάψιμο της ρυτίδας σου
που μεγάλωνε αλαργινά
στων πουλιών την αγρύπνια
Ω αγρύπνια μου ξεχωριστή
δραπέτεψε τη μελάνη
σκούρα που βάφει
τα εορτολόγια των Θεών
στις συγχωροδότριες τις εκκλησιές
Ω αγρύπνια μου πορφυρή
σφύριξε την ανάσταση
φωταγώγησε τα πλήθη των ηδονών 
στο κρεβάτι του έρωτα νου
Ω αγρύπνια μου θαλασσινή λεβάντα
στα σπήλαια των βυβών μου ανάβλυσε.

Κ.Δ 2005 ©

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

ΜΑΝΕΫ

Δημοσιεύτηκε στον  λογοτεχνικό ιστότοπο http://tovivlio.net/%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b5%cf%8b/


                                                 ΜΑΝΕΫ
     ''Σακατεμένη ώρα, από παντού μπάζεις'' φώναξε ο δύστροπος  γέρος γυρνώντας από το καπηλειό.
"Και να 'χα και κανένα κέρμα στην τσέπη, μου τα 'φαγε όλα η ακρίβεια. Δέκα ποτήρια όλα κι όλα κατάφερα να βάλω στο στόμα μου... σε τίποτα δε φτουρίσανε τα ρημάδια τα φράγκα" έλεγε και ξανάλεγε, τραβώντας προς τα έξω τη φόδρα από τις άδειες του τσέπες. Ο γερο-Μαθιός τής μιλούσε και τον άκουγαν μόνο οι ξέφτιοι τοίχοι της καλύβας του, από τότε που την έχασε.
     Σκληρό καρύδι η Χαρίκλεια, άντεχε, αλλά η ζωή τής φέρθηκε μπαμπέσικα. Τριάντα χρόνια στη θάλασσα ο άντρας της κι εκείνη αρμένιζε μόνη στη στεριά. Ήταν υπόδειγμα στο νησί. Από καλή οικογένεια και με προίκα. Τον ερωτεύτηκε τον κύρη της. Άρχοντα τον είχε όταν τον παντρεύτηκε. Ήταν δεν ήταν δεκαοχτώ όταν τής έβαλε το στεφάνι. Μέρες κράτησε το γλέντι στο νησί. Ακόμα λαλούνε για το γάμο της. 
   Μοναχοκόρη την είχε ο καπετάνιος. Όλα τα καλούδια τής κουβαλούσε όταν γύριζε από τα βαπόρια.Τι υφάσματα φανταχτερά,τι αρώματα,τι πλουμιστά  σεντόνια, τι κολονάτα ποτήρια, τι μπακίρια για την προίκα της.Την καλύτερη πραμάτεια ζήταγε για τη ζαχαρένια του σαν κατέβαινε στα λιμάνια.Σαν ήρθε ο έρωτας στη ζωή της, χάρηκε ο καπετάνιος. Η θυγατέρα  του γίνηκε γυναίκα. Δεν τον εγνώριζε το Μαθιό, μόλις είχε γυρίσει  από τα ξένα. Έβλεπε τη μοναχοκόρη του να αστράφτει από έρωτα και του 'φτανε.
''Θα τον επάρω πατέρα'' του έλεγε κι έσιαζε χαρούμενη τα όνειρά της μαζί του.
 ''Ντύνεται όμορφα, γνωρίζει και τα ΄ξένα΄ να μιλάει, θα τον επάρω''.
     Μεσήλικας, γοητευτικός, με αέρα κοσμοπολίτικο και πολλές υποσχέσεις ο Μαθιός. Τον επίστευε. 
"Θα βρω δουλειά να μου ταιριάζει με πολλά μάνεϋ και θα σ΄έχω πριγκίπισσα" τής έλεγε. Και τον λογάριαζε το λόγο του κύρη της η Χαρίκλεια. 
''Ο έρωτας δε θέλει αρνήσεις,  ο έρωτας είναι τυφλός '' της έλεγε και δεν του αρνιόταν τίποτα. Ούτε τα φράγκα που πήρε για προίκα από το σπίτι της, ούτε την αγάπη της. 
     Μέρες στο καπηλειό  ο κύρης της μέχρι να σωθούνε τα μάνεϋ. Νύχτες στο ξέφτιο  πρεβάζι εκείνη, αγνάντευε μόνη τη θάλασσα. Πάλευε να βρει ανάμεσα στα κύματα τα ναυαγισμένα της όνειρα. Κι όταν σωθήκανε τα μάνεϋ, πέθανε κι ο πατέρας της  ο καπετάνιος. Μόνη. Δυο χρόνια γάμου. Τον ελογάριαζε τον κύρη της η Χαρίκλεια. Έβαζε το καλό της το φουστάνι, το κατακκόκινο,  που της εχάρισε ο άντρας της στα αρραβωνιάσματα  -το μοναδικό πεσκέσι από κείνον- και τράβαγε μαζί του για το σπίτι του συμβολαιογράφου. Κάθε δρόμος κι ένα ξεπούλημα, κάθε δρόμος κι ένα χτήμα ακαλλιέργητο. Δεν του ταίριαζαν τα χτήματα, άλλα περίμενε από τη ζωή ο Μαθιός, η Χαρίκλεια από εκείνον πια τίποτα. Τον έκαμε κάμποσες φορές μαζί του τούτον το δρόμο μέχρι που ξεπούλησε και τα όνειρά της.
       Μπάρκαρε στα καράβια από ανάγκη ο κύρης της. 
''Θα το κόψω το καπηλειό, θα σου στέλνω μάνεϋ, θα σε κάνω πριγκίπισσα'' της εφώναξε σαν την αποχαιρέτησε στο λιμάνι. Τριάντα χρόνια στη θάλασσα ο Μαθιός. Τριάντα χρόνια, κάθε λιμάνι κι όλα τα καπηλειά. Ούτε μάνεϋ, ούτε είδηση, ούτε ένα γράμμα. Τριάντα χρόνια σέρνεται  στο λιμάνι η Χαρίκλεια, κάθε μέρα. Tριάντα χρόνια να αποχαιρετήσει τον κύρη της. Τριάντα χρόνια αγναντεύει  ναυάγια.
       Έτσι έκαμε και σήμερα, επέτειο του γάμου της. Το βλέμμα αγναντεύει στον τοίχο. Στέκει  εκεί, χρόνια στο ίδιο σημείο, κιτρινισμένη από το χρόνο και την υγρασία  η  φωτογραφία του γάμου της. Την κατεβάζει. Η ώρα της αποκαθήλωσης. Ανοίγει το διαβρωμένο απ΄ τον σκώρο  μπαούλο. Φοράει  το κατακόκκινο φουστάνι. Ακουμπά  στα μαλλιά της το σμαραγδί στεφάνι του γάμου της. Κλείνει την πόρτα της καλύβας της και οδεύει προς το μώλο να τον αποχαιρετήσει...το καράβι  μόλις πλησιάζει στο  λιμάνι... 
''γυναίκαα γυναίκαα στη θάλασσα'' οι φωνές  από το κατάστρωμα μπλέκονται με τη σειρήνα του πλοίου... το στεφάνι του γάμου μπλέκεται στην άγκυρα...το κατακόκκινο φουστάνι από τα αρραβωνιάσματα χορεύει δαιμονισμένα  γύρω απ' την  προπέλα... 
''Θα βρω δουλειά με πολλά μάνεϋ...θα σε κάνω πριγκίπισσα'' της ψελλίζει από την πρύμνη  τρικλίζοντας  ο γερο Μαθιός.
                                                      
                                              © Καλλιόπη Δημητροπούλου                                                                        15/5/20014 

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Η ΙΠΠΟΛΥΤΗ

Δημοσιεύτηκε στον λογοτεχνικό ιστότοπο http://tovivlio.net/%ce%b7-%ce%b9%cf%80%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b7-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%b4%ce%b5%cf%8d%ce%b5%ce%b9/


Κράτησα τις τρίλιες του καλοκαιριού
σφιχτά στη ζεστή  γροθιά μου
πέρασα στο φωτοδότη ουρανό      
πλαφασμοί  νερού με γεύση                                     
θαλασσινής μπαλάντας
και μια ραγδαία ταχύτητα
που αρμόζει
μόνο σε νιότη εφηβική
και τα πουλιά στις μελωδίες τους
άσματα στον έρωτα
και στάχυα χρυσοφόρα
ψηλαφίζω
τα εσώτερα μελτέμια της τρικυμίας
με μια γαλήνη που γητεύει και δαμάζει
τις πιο  ατίθασες αμαζόνες
της ακριτικής μνήμης
η Ιππολύτη
ξεπεζεύει
πίνει νερό
τεκνοποιεί
αναγεννάται.
-στράτες φεγγαρόστρωτες
-σοκάκια μυροβόλα
σεμνά κυοφορήστε.


Σάββατο 10 Μαΐου 2014

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ

Β! Βραβείο σε Πανελλήνιο  Ποιητικό Διαγωνισμό  με θέμα "το παιδί"10/5/2014 και η συμμετοχή μου στο ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ από τις Εκδόσεις ΑRS POETICA
http://apostaktirio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3168:-2-&catid=1:latest-news&Itemid=41



Με το ματωμένο μαχαίρι
άνοιξα το δώρο που μου έστειλες
'Ολη η καρδιά μου τσαλακωμένη μέσα
σφαδάζει
την ετύλιξες μ΄εφημερίδες σπαθιά
που γινήκανε λάβαρα απόγνωσης στο κορμί μου
Τεντωμένα πανιά τα μάτια μου
στα κατάρτια του φόβου............................ 

Το αντίδωρο χρειάζομαι της Ειρήνης
μου το χρωστάς χρόνια οργισμένα
ΠΑΙΔΙ είναι τ΄όνομά μου
και η πατρίδα μου
στην Παλαιστίνη
στη Συρία
το Ιράκ................................


                                                   ©Κ.Δ 2014