Translate

Κυριακή 24 Ιουλίου 2016

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΙΣ (ΕΜΜΕΤΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ)

Δημοσιεύτηκε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα  http://www.bonsaistories.gr/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CF%83/


"Ερέβους έλευσις":
ενήλικη καταμέτρησις
περί αποσιωπήσεων ενδοσκόπησις
περί ροής του ΑΕΝΑΟΥ βίου,
της απουσίας, των δακρύων.
Αυτό είναι τέχνη.
Στίχος μεστός, δομημένος 
στης μοναξιάς το νιο συνονθύλευμα
με τις επιφυλάξεις του,
τις κραυγαλέες σιωπές του,
με τις απαριθμήσεις του έσω βίου, 
τα τιμαλφή του σε χρόνους παρελθοντικούς.
Αυτό είναι τέχνη. 
Στίχος ειρωνικός και μεταμφιέζεται...
Λες έρως.
Λες θάνατος.
Και το αιολικό σου ασκί διαρρηγνύει τη βαρύτητα του χρόνου.
Αυτό είναι τέχνη.
Φευγάτος έρωτας
λανθάνων θάνατος
αποσιωπητικών -πολλών αποσιωπητικών- ελεύσεις.
Αυτό είναι τέχνη. 
Ο αδάμαστος λόγος σου
συστρατεύεται τις νύχτες με τον φόβο
ξορκίζει μαινάδες αποδράσεις,
αποφράδες αφίξεις,
πυρώνει την πένα σου.
Ο άνθρωπος προσδοκά
πορεία μες στην πορεία του. 
Αυτό είναι τέχνη.
Με το τσιγάρο για άναμμα
κι εσύ το προσάναμμα.
Αυτό είναι τέχνη.
Να κλίνεις τα συστατικά της ποιήσεως
στις πτώσεις της περισυλλογής σου:
Η ηχώ
της επαναλήψεως
την μνήμην
τα οικιακά -πρωτίστως- τα οικιακά...σύμβολα.
Αυτό είναι τέχνη.
Ο έρωτας με τις υποψίες της μακροημέρευσης
στα μελτέμια του χείλη,
στις μπρούτζινες αποδημίες του
με τις αποχωρήσεις του,
με τις απουσίες του όλες παρούσες.
Αυτό είναι τέχνη.
Στο δίσημο του πανδαμάτορα χρόνου
στην αυγή και στη δύση του γκρεμίσματος
στην ύπαρξη των διδακτορικών σου -μνήμη, φόβος, νύχτα-
και στην ανυπαρξία του όλου -κατακερματισμένο όλο-.
Αυτό είναι τέχνη.
Στη σαγήνη των ξοφλημένων ονείρων 
και στην υποβόσκουσα ελπίδα 
για το ξημέρωμα του συννεφιασμένου ήλιου.
Η ποίηση μέσα στο έρεβος
για τις αμυδγαλιές που δεν ανθίσανε 
για τις αμυγδαλιές που δεν θα ανθίσουν.
Αυτό είναι τέχνη.
Η ποίηση μνήμη.
Η μνήμη μοναξιά.
Η μοναξιά ήλιος.
Κυκλώνει την πορεία του
ματώνει τις ανατολές σου. 
Το φεγγάρι απέδρασε
κι εκείνο το "πικάπ φθινόπωρο"
-το ανταμικό-
μεταποιώντας άσμα δικό σου
ποιεί την ύψιστη τέχνη του λόγου.
Θυμήσου ποιητή του ερέβους
τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...
ως αειθαλές έχεις τύχη
να καλημερίζεις ολόκληρο το αλφάβητο
και να χαράζεις πορεία 
στους συντονισμούς του ουρανού σου...
Αυτό είναι τέχνη.
Αυτό είναι η τέχνη σου.

Στον νεαρό ποιητή Βιργίλιο Βεργή για την πρώτη του ποιητική συλλογή
"Ερέβους έλευσις: εφηβική καταμέτρησις" , εκδόσεις Ιωλκός.                        
3/7/2016 Καλλιόπη Δημητροπούλου

Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Αγγελτήριο

                                                       

Χτες βράδυ
τη θηριώδη νύχτα 
οι δρόμοι
φόρεσαν το κατακόκκινο πουκάμισο
-το πολυφορεμένο-
αμείλικτης προέλευσης
σε ξεχειλωμένη ύφανση 
και άγρια υφή
με μανικετόκουμπα
σάρκας τεθλασμένα οστά.
Είναι αγορασμένα σε πολλά χρώματα
για να ταιριάζουν με όλους τους νεκρούς.
Στην ετικέτα διαβάζω
σε καμιά πλύση δεν ατμίζει ο αιμάτινος λεκές.

Κάποιος πόλεμος 
επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος
ξυρίζει το χώμα
σαρώνει τα φύλλα που πέφτουν
και τυλίγει στις κολόνες
αγγελτήρια θανάτου.
                                                           
                                                    16/7/2016 Καλλιόπη Δημητροπούλου

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ ΜΕΤΡΗΣΗ

Δημοσιεύτηκε στο http://koukidaki.blogspot.gr/2016/07/amfidromi-metrisi-kalliopi-dimitropoulou.html



Κοιμήσου αγέρα
Μην κροταλίζεις τα τρυφερά μου
Μην κροταλίζεις τη σκόνη μου
Από τα τόσα που μου χάρισες
τα περισσότερα σου τα δίνω πίσω
Δεν επιθυμώ να χηρέψουν τα βήματά σου
Είναι και δικοί μου στεναγμοί
Στοιβάξου στο χρόνο
μας ορίζει και τους δυο
Ετούτος μονάχα θα απομείνει
με τις αναμετρήσεις του
Σε φιλώ με ένα κλάμα
Θα σε αποχαιρετήσω με την αποδημία μου.
                                 
11/7/2016 Καλλιόπη Δημητροπούλου

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Ποια θάλασσα;

Πρώτη δημοσίευση
 http://www.bonsaistories.gr/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1/





Μια στιβαρή ανάσα
ένα καλόπνοο χέρι
και η θάλασσα,
εκείνη που ανεμίζει τις θλίψεις
που ανασηκώνει τα δάκρυα στους ώμους της
και ξεθυμαίνει στα καλοκαίρια μας.
Απαντοχή και απάγκιο 
η αρμύρα από τα βράχια της
οι σελίδες των ανασηκωμένων κυμάτων 
τα μπουγαρίνια στα μπλε παραθύρια της.
Στο φευγιό της ταξιδεύουν τα απωθημένα καράβια μας
συμπλέουν με τις θύμησες
αναριγούν στους γκρεμούς της με των ονείρων το χάραγμα.

Μια θάλασσα πράσινη από πινέλα της άνοιξης
ποντοπόρα και φιλήδονη Νόηση
πυρώνει ιέρεια στο βωμό του λόγου
κι εσύ στα μελτέμια της αεί.

Κάποιος μας μίλησε για αγάπη
για της αστραπόβοντης δίνης το οξύνουν
για του ήλιου το εύγλωττο στέμμα
καταμεσής της αρχαίας πομπής.
Στα ειδωλόθυτα γέρνει η γενναία υπόκλιση
κλίνει των ρημάτων ο ευπροσήγορος χρόνος.
Κάποιος γονατίζει στο τάμα του
ευλογητός και ευλογημένος
ανταμώνει με τα καράβια της καλλίκομης λέξης
αγκιστρώνει τους ανεμοδίνητους κάβους της ποίησης
με τους αρμούς της ευφράδειας
δοξεύει τις χρυσές και πύρινες πλεύσεις του.

Κάποιος πύρωσε τη θάλασσα
απόσταξε το κύμα.

                                                           1/7/2016 Καλλιόπη Δημητροπούλου