Translate

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

ΨΙΧΑΛΙΣΤΑ


Τι όμορφα που έλιωσε το σύννεφο 
και χάθηκε ψιχαλιστά στο χώμα, 
τι όμορφα που έσβησε το μούχρωμα 
και μπόλιασε της γης το σώμα.

Στα πέτα του ουρανού και στις ρωγμές του
λάγνο αρμενόβροχο πλανιέται,
θωρεί τις άκριες του βουνού
αγγίζει του πεύκου την αψάδα.
Με τις ατίθασες λευκόπετρες,
με τα ριζάτα τείχη 
χρυσές αντήλιες χαραγές 
νότες δονούν, γλυκά πεντάγραμμα 
σε αγκαλιές κι ακριβοθώρητα πελάγη.

Στέκουν στην πόρτα του γιαλού
με αετόφτερα σκαριά κυλούν χρυσάρμενα,
σμάλτο ηχούν μες στην ανάπαιστη κοιλάδα.
Στέκει κι η κόρη, η δροσαλή,
νια πνέει η πορφυρή της λάβα,
φέγγει πυξίδα θαλερή απ' την πολύρρυτη ακμάδα.

Τρέμει κι 'να άστρο πεθυμιά στου ήλιου τη θωριά της.