Σ' αντάμωσα στερνά στο ξόδι σου
εκεί που ο Άη Γιώργης σου ΄στησε
πικρό το μοιρολόγι.
Κι ήταν Απρίλη τέσσερις
που άνοιξε η γης την αγκαλιά της
πρόωρα να σε καλοσωρίσει
κι ήταν πρωί που διάβηκες γενναία
την Πύλη την πλατιά της Αλησμόνας.
Δυο γλάροι στάθηκαν την κονταυγή
σιμά στο σπιτικό σου
ο πάλευκος στης κόρης σου το μέτωπο
έσερνε γλυκό φιλί της μάνας
να το κρεμάσει φυλαχτό της
κι ο πορφυρός, της βγνωμοσύνης δάκρυ
συντροφικά το βήμα έφεξε
στο διάσελο του άντρα σου του στυλοβάτη
π' ασάλευτος σαν πέτρα σού 'στεκε
από καιρό στου πόνου το κρεβάτι.
Κι εσύ, της καλοσύνεψης Αναστασία
που χόρευες με τα φτερά τ' ανέμου
άνεμος γίνηκες και πέταξες
με τον βοριά ξοπίσω σου
τα σωθικά μας ν' αγριοδέρνει.
Στην Αναστασία που...
9/4/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου